"การงานกับชีวิตด้านใน" HA Forum 17

session ที่สองที่ได้เรียนรู้ คือ ...

"การงานกับชีวิตด้านใน" ร่วมกับภก.ฉัตรพิศุทธิ์ วิเศษสอน "ผู้เป็นเภสัชกรที่เข้าถึงคำว่าชีวิต"...ผู้คนรู้จักในนาม "เภสัชเยี่ยมบ้าน" จากโรงพยาบาลกุฉินารายณ์ จ.กาฬสินธุ์
และ...
อ.นพ.นิมิตร อินปั๋นแก้ว อายุแพทย์จากโรงพยาบาลลำพูน ...ผู้เป็นลูกศิษย์ของท่านหลวงปู่ติช นัท ฮันห์และนำวิถีที่หลวงปู่สอนมาใช้เรียนรู้ด้านใน...เชื่อมโยงกับการงานและชีวิต

Cr.ภาพจากคุณ พร ทั้ง หล้า วราภรณ์

อ.ต๋อม ...หรือ อ.ภก.ฉัตรพิศุทธิ์ วิเศษสอน ผู้กล้าก้าวออกจากห้องสี่เหลี่ยมที่นั่งจ่ายยาไปสู่การค้นหาคุณค่าและความหมายของชีวิต

เรื่องราวแห่งความดีงามที่ อ.ต๋อมเล่า นำมาซึ่งความปิติ ตลอดเวลาของการดำเนินชีวิตจะตั้งคำถามกับตนเองเสมอ เสียงภายในที่ข้าพเจ้าสัมผัสได้ คือ ความทุกข์จากการงาน อ.ต๋อมถามตัวเองว่า "จะทำเพียงเท่านี้เองเหรอ..." หลายครั้งต่อหลายครั้งที่อยากจะลาออก แต่ชีวิตก็ได้พลิกผันตนเองลงสู่ชุมชน ได้ค้นพบในตนเองว่า ...มีพลังและศักยภาพมากมายที่ตนเองสามารถช่วยเหลือคนไข้ได้

ภาพที่ อ.ต๋อม...ช่วยผู้ป่วยจิตเวชตัดเล็บ... เป็นภาพแห่งความนอบน้อม ของการโน้มลงสู่ชีวิต

ภาพที่ อ.ต๋อมนำพาชาวบ้าน...หาที่นอนและสร้างบ้านใหม่ให้กับผู้ป่วย

และอีกหลายๆ ภาพ สะท้อนเข้ามาในใจตามฉายาที่ อ.ต๋อมได้รับ คือ ... "เภสัชกรเยี่ยมบ้าน"

...

อิ่มในใจผ่านไปจากเรื่องราวของ อ.ต๋อม...

เสียงระฆังแห่งสติได้ดังขึ้น จากการอัญเสียงระฆังของ อ.นิมิตร ...เสียงแห่งความสงบปรากฏขึ้น เสียงแอร์ที่ดังอย่างแจ่มชัด และเสียงพูดคุยกันเงียบลง

ทุกคนกลับมาอยู่กับตัวเอง...

อาจารย์ได้เล่าถึงวิถีแห่งการพัฒนาใจด้านในให้ฟัง ...การแปรเปลี่ยนของดวงจิต และสิ่งที่อาจารย์เน้นคือ สติและการฝึกฝนตนเอง

การงานกับชีวิตด้านใน

รู้ตัว...สติ "ต้องรู้ว่าตัวเองเป็นยังไง

เริ่มจากรู้กาย...รู้จิต => ความคิด ความรู้สึก ความจำประสบการณ์ สติ

"ความสามารถในการมองเห็นตนเอง"

ความช้าลงทำให้เรามองเห็น...เมื่อเห็นแล้ว จะไวขึ้น

ทุกข์จากการเป็นแพทย์...คำถามชีวิตมีแค่นี้เหรอ

ฝึกตนเองมองคนไข้ด้วยใจเมตตา

ห้องตรวจคือสนามรบ

กลับมาอยู่กับปัจจุบันขณะ

ต้องมีเครื่องมือเรียกสติ

สิ่งที่ข้าพเจ้าได้เรียนรู้

• ความงดงามของชีวิตและการเติบโตด้านใน ข้าพเจ้าประทับใจที่ อ.นิมิตรเล่ามากคือ เรื่องสนามรบ ...อาจารย์เปรียบเปรยว่า "ห้องตรวจ เมื่อหมอกับคนไข้มาเจอกันสนามรบเริ่มเกิดขึ้น หมอเป็นผู้มีอำนาจ แม้คนไข้จะยอมจำนน แต่หมอก็ยังที่จะไม่หยุดรบกับคนไข้..." ฟังที่อาจารย์เล่าแล้ว ชวนให้เกิดแรงบันดาลใจในการนำพาผู้คน ...ให้มีหัวใจที่นอบน้อมและอ่อนโยน
• จากอาจารย์วิทยากรทั้งสองท่าน ... คือ ต้นแบบของการใช้โอกาสของวิถีแห่งการงานเป็นพื้นที่ของการบ่มเพาะจิตใจด้านในให้เจริญงอกงาม แม้ต้องเผชิญกับสภาวะบางอย่าง แต่พึงนำพาตนเองก้าวผ่านไปได้
• แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ...แต่ได้มองเห็นร่องรอยแห่งความดงามที่ปรากฏขึ้นภายใต้คำว่า "ชีวิตและลมหายใจ"

...

๙ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๙

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ต้นแบบของการใช้โอกาสของวิถีแห่งการงานเป็นพื้นที่ของการบ่มเพาะจิตใจด้านในให้เจริญงอกงาม แม้ต้องเผชิญกับสภาวะบางอย่าง แต่พึงนำพาตนเองก้าวผ่านไปได้.....

เป็นสิ่งสำคัญ..

เราต้องก้าวข้ามสิ่งที่คิดว่ายาก สิ่งที่คิดว่าเป็นทุกข์

ค่อยๆๆทำ

เริ่มทีละน้อย เริ่มที่ตัวเอง

ไม่ต้องโทษสิ่งแวดล้อมรอบตัว

เราก็จะพบสุขเช่นกันค่ะ