เสียเอกราช

ในโลกสมัยปัจจุบัน "การเสียเอกราช" ในเชิงการเสียดินแดนหรือพื้นที่อาณาเขตนั้นเป็นอะไรที่เกิดขึ้นได้ค่อนข้างยาก

การเสียดุลทางการค้า สภาพคล่องทางการเงิน เป็นการเสียเอกราชในรูปแบบใหม่ที่กำลังแผ่กระกระจายสร้างความวุ่นวายในทุกภาคส่วนของสังคม

บางประเทศมีพื้นที่อาณาเขตเล็กกว่าจังหวัดบ้านเกิดของใครหลายๆคนด้วยซ้ำ แต่สามารถที่จะเป็นมหาอำนาจได้ มหาอำนาจทางเศรษฐกิจ มหาอำนาจเชิงภาพลักษณ์ เที่ยวล่าอาณานิคมประเทศต่างๆด้วยการเข้ามายึดอำนาจทางการเงินผ่านสถาบันการเงินและนโยบายทางเศรษกิฐต่างๆ

การเสียเอกราชในรูปแบบที่อันตรายที่สุดนั้น ที่นับวันยิ่งเติบโตลุกลามไปทุกที่ ประเทศ สังคม สถานศึกษา แม้กระทั้งสถาบันที่สำคัญที่สุดอย่างครอบครัว

"การเสียเอกราชทางความคิด ค่านิยม และวัฒนธรรม" โดยมี "สื่อ" ที่ถือเป็นอาวุธอันตรายของการล่าอาณานิคมทางความคิด ค่านิยม และวัฒนธรรม

เวลาของโลกยุคปัจจุบันนั้นเดินไปเร็วเหลือเกิน จึงทำให้การดำรงชีวิตของคนในสังคมยุคปัจจุบันนั้นมักอยู่ในรูปของการกระจัดที่สนใจแค่จุดเริ่มต้น(ตัวเอง)และปลายทาง(ผลประโยชน์)มากกว่าที่จะเป็นในรูปของระยะทาง(ที่มีการใส่ใจรายละเอียดระหว่างทาง ห่วงใยคนรอบข้าง)อย่างสังคมสมัยก่อน [TMT, 201]

สมัยนี้ คือยุคสมัยที่มีแต่คนเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน คิดเพื่อตัวเองและพวกพ้อง

ความรู้และวิชาการนั้นเป็นวัฒนธรรมทางความคิดอย่างหนึ่ง วิทยการและความรู้ในยุคสมัยนี้ มักถูกนำเสนอโดยนักคิด นักวิเคราะห์ นักปรัชญา ฯลฯ ทางซีกโลกมืด หลายต่อหลายครั้ง ความคิด เหตุผล และการตัดสินใจของมักถูกครอบงำด้วยแนวความคิดเชิงตะวันตกโดยที่เราไม่รู้ตัวแม้กระทั้งเรื่องศาสนา (นาอูซูบีลลาฮีมินซาลิก)

"เสียเอกราชเสียดินแดนยังพอรวมขุนประชาชนกอบกู้มาได้ เสียอธิปไตยทางความคิดและวัฒนธรรม หมดโอกาสไม่เห็นทาง"

คงได้เวลาที่กระทรวงศึกษาธิการรวมไปถึงองค์กรที่เกี่ยวข้อง ต้องให้คำจำกัดความของคำเหล่านี้ใหม่เสียแล้ว "รัฐ" "อธิปไตย" และ "เสียเอกราช"

อัซตัฆฟิรุ้ลลอฮฺ วัลลอฮูอะลัม

18-Aug-11