เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ตอน คิดถึงกัน
สัปดาห์นี้ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙...ย่าไม่ค่อยได้ไปหาฟ้าครามเลย
ช่วงนี้ ทำงานให้กับมหาวิทยาลัย...ไปเป็นกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ
ให้กับมหาวิทยาลัยอื่น...รวมทั้งไปราชการนำผลงานวิชาการไปให้
ผู้ทรงคุณวุฒิที่ กทม.ตรวจผลงานของสายวิชาการ...เล่นเอาฟ้าคราม
ของย่า...บอกกับแม่อ้อมว่า..."อีกแร่ะ!!!"...เพราะปกติเธอจะต้องมากับย่า
ที่มหาวิทยาลัยทุกสัปดาห์...แต่ยามที่เราสองคนเจอกัน...เธอได้หัดยกมือ
สวัสดีทั้งตอนที่ย่าบุษไปหา และตอนขากลับ พร้อมกับทำมือบาย บาย...
ทุกครั้ง...เป็นเพราะพ่อเพรียงและแม่อ้อมของเธอได้สอนเธอนั่นเอง
สัปดาห์นี้ก็เช่นกัน ย่าไปรับเธอและพ่อเพรียง แม่อ้อม ปู่เร จะมาไหว้
เจ้าแม่กวนอิมหยกขาวที่เขาสมอแคลงกัน จากที่เธอได้ร้องขอเมื่อปลายปี
ที่แล้ว แต่เพราะเป็นช่วงปีใหม่รถเยอะมาก เลยไม่ได้พาแวะไปไหว้
ย่าเลยบอกว่า...เอาไว้รถน้อย ๆ ย่าจะพาเข้าไปไหว้ล่ะกัน...เธอก็เชื่อฟังดี
ไม่อ้อน เพราะเธอก็ทราบว่าช่วงเทศกาลรถเยอะมาก ๆ พวกเราจึงไม่ค่อย
อยากไปไหน มาไหน...พอคราวนี้ เห็นหน้ากัน สิ่งที่เธอทำกับย่า...
เธอขึ้นมานั่งตัก พร้อมกับขอให้ย่า Selfie กันสักหน่อย...เพราะความคิดถึงกัน คริ ๆ ๆ
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๗ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙
ความเห็น (3)
น่ารักทั้งย่าและหลานค่ะ
ขอบคุณค่ะ พี่แก้ว 
ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านด้วยค่ะ