(บันทึก)..มโนสาเร่..ในแกลลอลี่ชีวิต..วันนี้
ชีวิตประจำวัน..ของ..สาว(น้อย)..สองคน..กับกลีบกุหลาบ..ที่โรยในจานข้าว
อากาศร้อนค่อนข้าง..อ้าวฝน..เมื่อวานนี้...เลย..ต้องกิน..ข้าวแช่ ฝนที่ตกลงมาแฉ่นึง..ไฟจึงดับ..
สายันต์ตะวันหรี่แสงเพราะเมฆหน้าตาประหลาดมาบดบัง
รำพึง..รำพัน..กับคำว่า..ปล่อยวาง
มองหา.."นิพพาน"..ที่ยากจะเข้าใจ..ทำไมจึง..ไม่ไฝ่.."หา"
มองแบบมุม..ทะแยง
ตะแบงไปหลายๆมุมมอง..
วันๆ
ของ"หล่อน"..ที่ผ่านๆไป...กับ..คำว่า"ธรรมดาๆธรรมชาติ"
ที่จำเป็น..กิน..ขี้..ซี่.นอน..ก้บการต่อสู้ที่มีวันจบสิ้น..รักโลภโกธร.หลง..
พะวงหน้าพะวงหลัง..อยู่กับอดีตอนาคต..จนลืม..ดู...ชีวิต..ที่มีเกิดและตาย..อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน..นี้...ที่เป็นปัจจุบัน...
หูแว่วไปกับเสียงเพลงในเฟสบุคที่เตือนความทรงจำ..ของวันวารขวบปีที่แล้ว
ห้องนี้มุมนี้..กับคำว่า..บ้าน..ดอกไม้แจกัน..ประตูน่าต่าง..และสนามหญ้า..ที่บ้านนี้..ไม่มี"เธอ"แล้วมันจะ..สวยงามไปได้อย่างไร...
ความเห็น (2)
"ที่บ้านนี้..ไม่มี"เธอ"แล้วมันจะ..สวยงามไปได้อย่างไร..." I read this and had a thought about "(humaan) art is to arouse humans -- no human = no art!". And the same applies to religions, sciences, love,... Except me! ;-)
เป็นแกลลอรีชีวิต...ที่งดงาม