สิ่งที่เรียนรู้จากการไปร่วมงานเลี้ยงผู้สูงอายุ

ผมเองเป็นสมาชิกชมรมผู้สูงอายุของ “ชมรมผู้สูงอายุโรงพยาบาลมหาราช” มาเกือบปี ยังไม่เคยได้ร่วมกิจกรรมในฐานะสมาชิกเลยสักครั้ง ก่อนหน้านี้เคยไปเป็นวิทยากรหลายครั้ง เพราะชื่นชมในการดำเนินงานของชมรมนี้ จึงสมัครเข้าร่วมเป็นสมาชิก และแล้ววันที่รอคอยการได้ทำกิจกรรมในฐานะสมาชิกก็มาถึง วันหนึ่งมีหนังสือเชิญร่วมงานเลี้ยงปีใหม่ของชมรม บอกรายละเอียดถึงสถานที่จัดเป็นโรงแรมแห่งหนึ่ง และขอความอนุเคราะห์ค่าอาหาร เพียง 200 บาท แถมจัดงานช่วงสายๆ ด้วยครับ และเมื่อถึงวันงานผมก็เดินทางไปตามเวลาเป๊ะ แต่เอ๊ะ ผมเริ่มสังเกต เพื่อนๆ ดูสูงอายุดี (ดูแก่ๆกันทุกคนเชียว) มีสิ่งหนึ่งที่หนังสือเชิญไม่ได้บอก คือการเตรียมของขวัญมาร่วมจับฉลาก ตัวเองก็ไม่ได้เคยทำมานานแล้วครับ ก็ค้นกระเป๋าตัวเองดูว่ามีอะไรพอเป็นรางวัลได้บ้าง สิ่งที่พบ มีแหวนหยกราวยี่สิบวง ในใจคิดว่าคงมาเหมาะกับงานนี้ ผมยังคงค้นในช่องลับๆ และแล้วก็พบสิ่งที่คิดว่าเหมาะกับงานนี้ ซึ่งก็คือ พระหยกแกะสลักจากหินหยกแท้จากธิเบตเป็นพระอมิตตพุทธขนาดพอเหมาะกับการเลี่ยมห้อยคอพอดี จำนวนสิบองค์ ผมจะแบ่งมาเป็นรางวัลสักองค์ (รอดแล้วเราผมคิด) เมื่อถึงรอบการมอบของรางวัลซึ่งผมเป็นผู้มอบ เพื่อนผู้โชคดียืนตัวแข็งเมื่อผมมอบพระหยกให้พร้อมกับบอกว่าอยากได้มานานแล้วหาซื้อที่ไหนก็ไม่มีขาย ทำให้ทุกคนในงานก็อยากได้อีกเช่นกัน คราวนี้ทำไงหล่ะ เหลืออีกแค่เก้าองค์ (ซึ่งผมก็ยินดีมอบให้เพื่อนๆ) และสิ่งที่ผมนึกไม่ถึงก็คือ ท่านรองประธานชมรมเชิญทุกคนออกมารำวง แน่นอนผมได้รับเกียรติเป็นนักร้อง เมื่อรำวงสนุกสนานได้สองเพลง ก็ให้ทุกคนล้อมวงสมาชิกท่านหนึ่งหาขวดน้ำอัดลมมาวางกลางวงแล้วหมุน ปากขวดชี้ไปทางใคร คนนั้นได้ พระหยกจากผม โอ ช่างเป็นความสนุกที่ลุ้นตื่นเต้นดีแท้ ผลปรากฏว่าทุกคนพอใจและดีใจกับผู้โชคดีทั้งเก้าคน งานนี้ผมกำไรสุดๆ แม้ว่าจะกลับก่อนและไม่ได้รับรางวัลอะไรกลับบ้าน แต่ได้รู้ว่าการแก้ปัญหาลดความขัดแย้งแบบสนุกๆ ก็มีอยู่จริง แท้จริงแล้วมองทุกเรื่องให้มันง่ายๆ มันก็ง่ายๆ มันเป็นแบบนี้นี่เอง.

[sr]

A small thing that makes life more memorable and happy for a long time!