"เป็น หรือ ตาย"
๑) เป็นเช่นไร ในโลก ยกเป็นทัศน์
รู้จักชัด ชีพชน ตนลึกไหม
สรรพสิ่ง มีนิ่งนอน หรือร่อนไป
มีอะไร ให้เป็น เช่นนั้นนา
โลกคือฐาน การเป็น เราเห็นอยู่
มีตาดู ก็รู้เห็น เช่นตถา
แต่ตาตน จนตรอง มองมายา
เห็นแค่ตา ค่าสี ยินดีดล
เราเห็นเป็น เช่นตา ภาษาบอก
เราถูกหลอก ถูกลวง โน้มถ่วงสน
ตาเราหลอก หรือหลอกตา ในสากล
หรือมีมนต์ กลไก ให้เรากลัว
สิ่งที่เห็น เป็นจริง หรือสิ่งเทียม
หรือมีเหลี่ยม หลบหลอก ดังวอกหัว (เราะ)
โลกล้วนล้น คนเทียม เสี้ยมให้กลัว
จนมึนหัว กลัวหลอก บอกมายา
หรือเป็นเพราะ ดวงตา เราพร่าเพี้ยน
จึงขีดเขียน เวียนวน ปนเนื้อหา
หรือเป็นเพราะ เปราะบาง ทางปัญญา
เห็นโลกา ไม่น่าอยู่ ดูสีเทา
เรารู้เรา ว่าเราเป็น ดั่งเช่นนั้น
รู้ว่าวัน เดือนปี ที่หลอมเหลา
รู้ว่าจิต คิดตาม ถามเบาๆ
ว่าเราเขลา เราขาด ปราศอะไร
จะบ้าไหม ถ้าใจฉัน เห็นฉันอยู่
แต่ไม่รู้ ตัวกูฉัน มันไปไหน
ฉันเป็นฉัน หรือว่าฉัน ขันธ์อะไร
รู้ว่าใจ ในตัวฉัน ผ่านกาลกรอง
รู้ว่าเป็น เช่นนี้ มีที่อยู่
ในห้องอู่ ที่ดูแคบ แนบสนอง
สิงสถิตย์ เป็นมิตรแท้ แคร์คุ้มครอง
รู้จักมอง ป้องกัน ในบ้านตน
จะเป็นคน หรือใคร ในฐานนี้
จะเป็นดี เป็นร้าย ตั้งหลายหน
เป็นคนกลาง นั่งปรองดอง ทั้งสองคน
หรือจะค้น หากลไก ไปอีกทาง
เป็นคนโลก รกรุงรัง อย่างโลกๆ
ที่โง่งก พกกรรม ทำทุกอย่าง
เป็นสัตว์โลก ตกอยู่ใน ข่ายตาราง
เหมือนถูกขัง ในร่างโลก ตกอบาย
เป็นมนุษย์ สุดเลิศ ประเสริฐสัตว์
มีจิตพัฒน์ ดัดจิต ลิขิตหมาย
รู้เห็นโลก รู้โศกสุข ทุกข์สบาย
รู้เป็นใน นัยตน รู้พ้นพาล
รู้ลุ่มลึก นึกใน ใจที่เห็น
รู้ว่าเป็น เช่นรู้ อยู่แค่นั้น
รู้ว่ารู้ กูรู้ อยู่เช้าเย็น
รู้ว่าเป็น เช่นรู้ ที่ดูใจ
รู้เห็นเป็น เช่นนั้น ว่าฉันอยู่
รู้ว่ารู้ ว่าฉันเป็น ให้เด่นหมาย
รู้ก้าวลึก นึกรู้ อยู่หรือตาย
รู้สหาย กายเป็น เช่นกายมรณ์
๒) ตายคือตาย กายกอง สนองชาติ
กายเป็นทาส บาทวิถี มียอกย้อน
กายที่เป็น เห็นเป็นตาย ในอาวร
คือตายร้อน นอนตาย ไม่ตายจริง
เห็นศพซาก มากมาย ในหมู่สัตว์
เห็นความตาย ได้ถนัด มัดทุกสิ่ง
เห็นแค่ลม อากาศ ปราศความจริง
ตายแน่นิ่ง ไม่จริงจัง อย่างตายแล
ตัวเป็นๆ เช่นเรา ก็เข้าข่าย
พอถึงตาย ไม่หน่ายแหนง แรงกระแส
ยังมีฤทธิ์ มีแรง แหล่งผันแปร
ตายไม่แน่ แลเทียม แค่เหลี่ยมคน
เมื่อเป็นคน ล้นกรรม ทำกิริยา
เมื่อพลาดท่า ชีวาวาย ตายอีกหน
เกิดก่อกรรม ทำร้าย วายชีพชนม์
จึงเวียนวน ไม่พ้นตาย ย้ายเส้นทาง
เหตุที่ตาย เพราะกายคน ไม่พ้นบ่วง
เพราะกายพ่วง ดวงใจ ไม่ได้สาง
เพราะมีกาย ตายจึงตาม ย้ำเส้นทาง
เกิดเป็นร่าง มีทางม้วย อำนวยตาย
ถ้าเกิดเป็น ไม่เห็นตาย ไม่ตายอีก
จิตหลบหลีก ปลีกปลด ลดเครือข่าย
เกิดจึงอยู่ ที่รู้แก่ และความตาย
เกิดคือตาย ไม่ได้ก่อ ทอกายกรรม
เห็นกายเกลื่อน เปื้อนตาย มาหลายชาติ
ตายอนาถ ทุกชาติเชื้อ ไม่เบื่อย่ำ
เกิดตาย ถ่ายเท ร่อนเร่กรรม
ไม่เคยจำ กำหนด ให้หมดมรณ์
ฉันเห็นทาง สว่างธรรม ย้ำในจิต
คือเห็นมิตร กายเป็น เช่นครูสอน
เห็นความตาย คือยายพร่ำ ย้ำสังวร
จึงเห็นพร เหมือนขอนแพ ข้ามแม่น้ำ
กายคือภัย ให้ธรรม นำประโยชน์
ตายคือโทษ มาโปรดสัตว์ ขัดให้ข้าม
กายและตาย เป็นมิตรร้าย ที่ให้ธรรม
เห็นประจำ ทำไม่รู้ ดูไม่เป็น
จึงเห็นกาย เป็นกาม บำบัดอาตม์
เห็นรสชาติ เป็นกำบัง สร้างทุกข์เข็ญ
เห็นความตาย แล้วส่ายหัว กลัวลำเค็ญ
ไม่อยากเห็น ไม่อยากเป็น เช่นนั้นเลย
ถ้าเงื่อนไข ไม่ถูกลบ หรือกลบเกลื่อน
แรงขับเคลื่อน สะเทือนเกิด มาเปิดเผย
วนเวียนวัฏ ชาติภพ ไม่จบเลย
สหายเอ๋ย เคยท่องเที่ยว จนเชี่ยวชาญ
จะเกิดตาย กี่ชาติ ในวัฏนี้
ถ้าไม่มี เป้าหมาย ย้ายจิตฐาน
ในจิตกาล บัดนี้ ที่นี่พลัน
ด้วยองค์มั่น ปัญญา สากลเอย
-----------๒๔/๑๒/๕๘------------
ความเห็น (3)
I am reminded of a pali word "tatramajjhatta" (a neutral state of mind). (To me) to be able to see, hear, taste, feel, ... receive (sensual objects) on our senses and calmly observe what we sense without regression/prediction/preference/ignorance is what we strive for as a Buddhist.
The world is what it does. We are what we do. But reality is really what we think!
เป็นหรือตาย..มีได้ครั้งเดียว..เกิดดับ..มีได้ทุกขณะจิต..
เป็นหรือตาย ไม่สำคัญ ในวันนี้
หากยามมี ลมหายใจ ไม่นิ่งเฉย
คิด พูด ทำ แต่กรรมดี ดังภิเปรย
และ...ละเลย สิ่งที่ ไม่ดีงาม
เป็นเช่นนี้ จึงประเสริฐ เกิดมาแล้ว
แม้จะตาย ไม่แคล้ว คนไถ่ถาม
จิตสำนึก ที่ดี มีทุกยาม
อย่ามองข้าม ยามที่มี ... ลมหายใจ
.............................................
คุณมะเดื่อ
ลูกบิดติดรีโมท
๒๕/๑๒/๕๘