ชีวิตที่พอเพียง : ๒๕๒๘. ควงสาวเที่ยวอเมริกา ๒. เดินทาง
วันที่ ๒๔ กันยายน ๒๕๕๘ เรานั่งแท็กซี่ออกจากบ้านเวลาก่อน ๙.๓๐ น. เล็กน้อย เวลา ๑๑ น. เราก็เข้าไปนั่งในห้องรับรองของการบินไทย กินก๋วยเตี๋ยวเนื้อ และสลัดที่อร่อยมาก และได้อ่านหนังสือพิมพ์
เนื่องจากมาการซ่อมสนามบิน เราจึงต้องนั่งรถไปขึ้นเครื่อง และพบว่าเครื่องบินเป็น Boeing 777 แบบเก่า ที่นั่งชั้นธุรกิจเรียงแบบ 2-2-2 ผู้โดยสารชั้นธุรกิจค่อนข้างเต็ม และผมสังเกตว่ามีคนเส้นใหญ่เยอะ ในขณะที่ชั้นประหยัดคนน้อยมาก สาวน้อยได้ที่นั่ง 31C ผมได้ 15E
ช่วงเดินทางโดยเครื่องบินสะดวกสบายดีทุกประการ มีความไม่สะดวกอยู่บ้างตอนไปแวะกรุงโซล เครื่องบินจอดเพียง ๓๐ นาที แต่เราต้องออกไปเดินวนเข้าไปตรวจความปลอดภัยหนึ่งรอบ ผมงงๆ ว่าทำไมต้องทำเช่นนั้น เดาว่าเพื่อว่าหากเกิดเหตุร้ายภายหลัง ทางสนามบินกรุงโซลก็ยืนยันได้ว่า ตนระมัดระวังตามมาตรฐานแล้ว
ปัญหามาเกิดที่สนามบิน แอลเอ การตรวจเข้าเมืองและรับกระเป๋าผ่านศุลกากรสะดวกมาก มาเจอปัญหาที่ บริษัททัวร์ Take Tours ที่เราจองไว้ และเขาสัญญาว่าจะมีคนเสื้อเหลืองมารับ รอเท่าไรก็ไม่เห็นมา ไปถามเขาวุ่นไปหมด เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ของสนามบินบอกให้ไปนั่งรอ เดี๋ยวจะมีคนถือป้ายมาตาม เรารอแล้วรอเล่า จนเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง สาวน้อยไปถามคนขายช็อกโกเลต เขาจึงชี้ว่าน่าจะเป็นเด็กหนุ่มคนนั้น ซึ่งเมื่อเราไปถามก็ใช่จริงๆ เขาบอกว่าเขาตามหาเรา แต่เราไม่เห็นเขายกป้ายเลย คนนี้เป็นหนุ่มจีน
พอเขาเอากระดาษเอกสารให้ ก็พบว่าเป็น Sea Gull Holiday ไม่ใช่ Take Tours ในเอกสาร (ซึ่งมี ๒ ภาษา คืออังกฤษกับจีน เตือนเราว่า เรามาเข้าดงทัวร์จีนเข้าแล้ว) ระบุว่า Travel Agent คือ Take Tours แสดงว่าเขา subcontract กัน และยิ่งกว่านั้น รถรับจากสนามบินไปส่งโรงแรมก็น่าจะเป็นของ subcontractor อีก เราต้องนั่งรออีกนาน จนทำให้ได้คุยกับครอบครัวคนไทยที่มาอยู่ที่แอลเอ และได้ซักถามเรื่อง อากาศช่วงนี้ร้อนผิดปกติ
ในที่สุดรถก็ออกตอน ๑๙.๕๐ น. แล้วไปรับคนจีนอีกกลุ่มใหญ่ จึงพอจะเดาได้ว่า เขารอรับเรากับคนจีน ไปด้วยกัน ระหว่างทางเราก็ได้สัมผัสบรรยากาศทัวร์ไปก่อน คือคนจีนคุยกันเสียงดัง ช่วงแรกรถแล่นได้เร็ว ไม่ติด และรถเราคนเกือบสิบคนถือเป็น car pool วิ่งเลน car pool ได้ตลอด เขามีป้ายบอกว่ารถที่แหกกฎ ไม่มีสิทธิ์แล่นเลน car pool มาแล่นในเลนนี้จะถูกปรับ ๔๒๑ เหรียญ
รถรับนี้ลักษณะเป็น Airport Shuttle นั่งได้ราวๆ สิบคน คนขับเป็นหนุ่มจีน ระหว่างขับแกนั่งแทะเม็ดกวยจี๊ตลอด สะท้อนคุณภาพของทัวร์นี้ ที่ประกอบกับบริการรับที่สนามบิน ทำให้ผมรู้สึกไม่ศรัทธาเสียแล้ว ตอนเข้าเมืองรถติดมาก แบบเมืองไทย เราไปถึงโรงแรมสามทุ่ม
โรงแรมที่เราเลือกให้เขาจัดให้คือ Howard Jonson Inn, 222 W. Houston Ave., Fullerton, CA 92832 เป็นโรงแรมใหญ่ ห้องกว้าง มีเครื่องชงกาแฟ แต่โทรม และเตียงไม่สะอาด โทรศัพท์เสีย wifi ใช้การไม่ได้ (แต่เมื่อตื่นขึ้นมาวันรุ่งขึ้นตอนตีสี่ ใช้การได้ดี) เราพักที่ห้อง ๑๔๙ อยู่ชั้นล่าง เดินไกลทีเดียว เนื่องจากอากาศร้อน เราต้องเปิดแอร์ ให้ห้องเย็นลง
๘ ตุลาคม ๒๕๕๘ วันกลับ
เรานั่งเครื่องบิน United Airlines จากซีแอตเติ้ลไปแอลเอ เมื่อถึงแอลเอ และเดินไปรับกระเป๋า (ไกลมาก) แล้วเดินจาก Terminal 7 สู่ Terminal 6 และ Terminal 4 จึงถึง International Terminal รวมระยะทางไม่ต่ำกว่า ๒ กิโลเมตร เป็นการออกกำลังที่ดี เราเช็คอินการบินไทย TG 693 แล้วไปนั่งกินอาหารและเครื่องดื่มที่ Star Alliance Lounge จนใกล้เวลาขึ้นเครื่องจึงเดินไปที่ประตู 154 เพื่อขึ้นเครื่อง
ผู้โดยสารเต็มทั้งสองชั้น รู้สึกว่าชาวเกาหลีนิยมใช้บริการการบินไทยมาก ผมตัดสินใจกินอาหารเย็น (ที่เวลาประมาณสี่โมงเย็นของไทย) โดยเลือกเนื้อแกะ พบว่าอร่อยมาก ผมกินแบบ “บริโภคด้วยจิต“ ต่ออาหารทุกอย่าง
หลังอาหาร ผมกินยานอนหลับ ลอราซีแพม ๑ เม็ด นอนหลับสนิทได้ ๔ ชั่วโมงเศษ ก็ตื่นเพราะคอแห้ง ต้องลุกขึ้นมาดื่มน้ำ ทำงานนิดหน่อย แล้วนอนต่อ
เมื่อถึงกรุงโซล ก็ต้องขนของไปเดินวน ๑ รอบ เพื่อให้ฝ่ายรักษาความปลอดภัยเขาได้ทำงาน แล้วมานั่งรอที่ประตู ๑๒๕ เพื่อขึ้นเครื่องเดิมต่อมากรุงเทพ คราวนี้เครื่องบินจอดชั่วโมงครึ่ง
จากโซลมากรุงเทพ ใช้เวลา ๔ ชั่วโมงเศษ เขาเลึ้ยงอาหารเช้า ผมกินข้าวต้มปลา อร่อยดี กินเสร็จทำงานต่อ สลับกับนอน
นั่งแท็กซี่กลับถึงบ้านเวลา ๑๓.๓๐ น. มาพบเอกสารกองโต ที่จะต้องตอบหรือจดไว้ในไดอารี่นัด ขากลับไม่ได้ถ่ายรูปไว้เลย
ถึงแล้ว ลอส แอนเจลีส
นั่งรอเจ้าหน้าที่ทัวร์มารับ
วิจารณ์ พานิช
๑๘ ก.ย. ๕๘ บันทึกเพิ่มเติม ๑๐ ต.ค. ๕๘
ความเห็น (2)
ฝากกราบสวัสดี อ.หมออมราค่ะ
งดงามคนละอย่างกับบ้านเราเลยนะครับ อาจารย์
..
ชีวิตที่เหลือของผม..ผมอยากทำเช่นนี้บ้างครับ แต่ขอแค่เมืองไทยก็เป็นบุญของผมแล้ว..ครับ
..
ขอบคุณสิ่งสวยงามที่อาจารย์นำมาให้ดูอย่างสม่ำเสมอ
..
ด้วยความเคารพ
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ