ยามเมื่อสายฝนพรำ....
ช่อผกาแหงนมองบนท้องฟ้า
แดดอ่อนล้าหลีกทางให้สายฝน
โปรยลงมาเริงรื่นชื่นกมล
ชุ่มสายชลทั้งกิ่งก้านสราญใจ
แม้นฝนสาดซัดซ้ำจนสั่นคลอน
ผลิใบอ่อนทัานทีมิหวั่นไหว
ต้นยืนหยัดฝ่าลมฝนจนพ้นภัย
ป้องก้านกิ่งดอกใบให้อยู่ยง
.
.ปลายสายรุ้ง
ไม่มีความเห็น