๑๑. บ้านหนองผือ...ดอทคอม
ข้อคิดของคุณหมอโรงพยาบาลกรุงเทพ ผมนำกลับมาคิดใคร่ครวญ ก็ถือว่ามีส่วนทำให้ผมผ่อนหนักให้เป็นเบา อย่างน้อยก็ทำให้ผมอยากพักบ้าง รู้สึกว่าจะใช้ร่างกายหนักเกินไปเสียแล้ว...
ปีการศึกษา ๒๕๕๕ – ๒๕๕๖ ผมตั้งหลักคิดที่จะ..พอเพียง..มุ่งเน้นกิจการภายในที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอน งานวิชาการที่ผู้บริหาร ครูและนักเรียน จะต้องเดินทางไกลหรือส่งผลงาน เพื่อการประกวดประชันขันแข่งในระดับเขตพื้นที่การศึกษา ผมจะพักไว้ จึงไม่มีภาระงานในส่วนนี้เพิ่มเติม โรงเรียนจึงมีเวลาบริหารจัดการด้านต่างๆมากขึ้น พร้อมรับการนิเทศติดตามจากศึกษานิเทศก์อยู่ตลอดเวลา
อย่างไรก็ตาม การหยุดบางอย่างที่บั่นทอนร่างกายมากเกินไป เพื่อใช้เวลาไปทำงานตามวัตถุประสงค์โดยตรง นั่นหมายความว่า จะหยุดพัฒนางานไม่ได้อยู่ดี สิ่งหนึ่งที่ผมเขียนบันทึกไว้เสมอ ก็คือ..โรงเรียนบ้านหนองผือ เป็นโรงเรียนขนาดเล็กที่ไม่เคยอับโชค โดยเฉพาะในด้านบุคลากร ที่ข้าราชการครูทุกคน มีความรู้ความสามารถในวิชาเอกของตน แต่เหนืออื่นใด ครูทุกคน..เข้าใจบทบาทและหน้าที่ของตนเอง และทุกคน..พร้อมที่จะให้ใจ ใส่เพิ่มเติมความมุ่งมั่น ทุ่มเท และเสียสละเข้าไป เพื่อยกระดับคุณภาพโรงเรียนและพัฒนาศักยภาพผู้เรียน อย่างสุดความสามารถ
ช่วงนั้น..มีครูหนุ่มสาวรุ่นใหม่ได้มีโอกาสเข้ามาร่วมงานกับผม ซึ่งผมไม่เคยลืมอัจฉริยภาพแห่งความเป็นครูของเธอทั้งสอง คนแรก..ครูจิรวดี นาคนคร (ครูปลา) คนที่สอง ครูนิรุต ดวงสูงเนิน (ครูรุต) สองแรงแข็งขัน ปลุกปั้นสถานศึกษาให้สง่างาม ทั้งในด้านผลสัมฤทธิ์และแหล่งเรียนรู้
ครูปลา..โดดเด่นด้านคอมพิวเตอร์ อีกทั้งการสอนภาษาอังกฤษและงานศิลปะ วาดรูประบายสี ก็ไม่เป็นสองรองใครถูกใจเด็กๆยิ่งนัก ช่วยสร้างให้บรรยากาศในโรงเรียนมีสีสัน ส่วนครูนิรุต ลูกชาวนา มีดีกรีปริญญาด้านการเกษตรโดยตรง และมีความสอดคล้องกับความต้องการจำเป็นที่โรงเรียนกำลังปรับปรุงและเปลี่ยนแปลงกิจกรรมเกษตรในโรงเรียน ให้มีความหลากหลายมากขึ้น
ผมฝากงานวิชาการชั้น ป.๖ ไว้ที่ครูปลา และบอกว่าอยากเห็นนักเรียน ป.๖ มีส่วนร่วมพัฒนาแหล่งเรียนรู้ในโรงเรียนด้วย ครูปลาจึงขอรับผิดชอบงานด้านสวนสมุนไพร และขอให้ผมช่วยทำรั้วรอบขอบชิดภายในสวนให้ด้วย จากนั้นครูกับนักเรียน ก็ร่วมด้วยช่วยกันนำพันธ์ุไม้สมุนไพรมาปลูกอย่างเป็นระบบและสวยงาม
ครูนิรุต ริเริ่มกิจกรรม..นาโยน..แทนการดำนา เพื่อให้นักเรียนทุกคนได้ร่วมกิจกรรมนี้ นำมาซึ่งความสนุกสนานและเรียนรู้ร่วมกันกับชุมชนผู้ปกครอง เป็นภาพสร้างสรรค์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ครูนิรุต ขยับขยายกิจการแปลงผักปลอดสารพิษ และปลูกมะนาวในรอง ปรับปรุงเรือนเพาะชำให้เป็นเรือนเพาะเห็ดนางฟ้า และจัดหาไก่พันธุ์ไข่ มาเลี้ยงในโรงเรือน มอบให้นักเรียน ป.๕ เป็นผู้ดูแลให้อาหารและน้ำ...ผมจึงสามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่า เป็นอีกหนึ่งช่วงเวลาที่ผมทำงานอย่างมีความสุข สนุกกับการทำงาน ดีใจที่ครูสองท่าน ได้มีส่วนริเริ่มและพัฒนารากฐานให้โรงเรียนบ้านหนองผือมีความเข้มแข็งยิ่งขึ้น
ผมไม่ได้นำโรงเรียนออกสู่สาธารณชนและไม่ได้ประชาสัมพันธ์งานใดๆ ให้ต้นสังกัดทราบ ทั้งๆที่มีความคืบหน้าและมีความเคลื่อนไหวในโรงเรียนอยู่บ้างพอสมควร อาทิ สำนักงานเกษตรและสหกรณ์จังหวัดกาญจนบุรี ได้คัดเลือกโรงเรียนบ้านหนองผือ ให้ได้รับงบประมาณในการจัดกิจกรรมศูนย์การเรียนรู้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ประกอบด้วยกิจกรรมค่ายและฐานเรียนรู้เกษตรอินทรีย์ ที่จะต้องมีครูและนักเรียนในโรงเรียนเครือข่าย พร้อมด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่นเข้าร่วมเป็นจำนวนมาก
ด้วยแหล่งเรียนรู้ที่มีความพร้อมเป็นลำดับและเป็นปัจจุบันอยู่เสมอ โรงเรียนจึงมีโอกาสต้อนรับคณะผู้มาศึกษาดูงานจากในเขตและนอกเขตพื้นที่การศึกษา ปีละหลายคณะ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นคณะครูที่เตรียมการรับการประเมินเป็นโรงเรียนต้นแบบฯ มาขอดูเอกสารและรูปแบบการพัฒนางาน ในจำนวนนี้ ก็มีคณะกรรมการของมูลนิธิตาเฮอร์สยามวาลา มานิเทศติดตามและประเมินผลการใช้งบประมาณ ที่มูลนิธิฯจัดสรรให้โรงเรียน ๑๕,๐๐๐ บาท ผมได้นำคณะกรรมการฯเดินชมผลงาน เพื่อดูร่องรอยหลักฐาน จากการใช้เงินทุนของเขา คณะกรรมการพอใจและให้การยอมรับผลงานทุกชิ้น เช่น บ่อปลา แก๊สชีวภาพ ปุ๋ยหมักใบไม้ และน้ำหมักผักและผลไม้ ได้เขียนในสมุดเยี่ยมของโรงเรียน..ความตอนหนึ่งว่า....
“..ขอแสดงความชื่นชมที่ท่านผู้อำนวยการและคณะครูดำเนินการจัดกิจกรรมเศรษฐกิจพอเพียงได้อย่างเป็นรูปธรรมและเห็นผลแบบชัดเจน ส่งผลต่อนักเรียนในเรื่องทักษะชีวิต ที่นักเรียนสามารถนำไปใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพในชีวิตประจำวัน..”
วันเวลาผ่านไป ผมต้องมานั่งทบทวนว่า เคยคิดที่จะทำอะไร แล้วทำได้หรือยัง ..ก็พบว่าอยากทำเรื่องเว๊บไซต์ โรงเรียนควรมีเว๊บไซต์เป็นของตนเอง แบบไม่ต้องไปแขวนไว้ในเว็บไซต์ของเขตพื้นที่ฯ สะดวกที่จะจัดเก็บข้อมูลและใช้เป็นเครื่องมือในการบริหารจัดการสถานศึกษา
วิธีที่ง่ายที่สุดและมีประสิทธิภาพ ค่าใช้จ่ายไม่สูง..ผมจึงจัดซื้อเว็บไซต์สำเร็จรูปจากบริษัทไทยสคูลดอทคอม โดยต้องจ่ายปีละ ๒,๖๗๕ บาท จึงมีโอกาสได้ใช้เว๊บไซต์ภายใต้ชื่อ..www.bannongphue.com ....๓ ปีกับเว๊บไซต์นี้ตอบโจทย์ได้อย่างมากมาย
บ้านหนองผือดอทคอม..ได้บันทึกข้อมูลที่เป็นการจัดการความรู้ของโรงเรียน บันทึกภาพกิจกรรมและผลการปฏิบัติงานของครูทุกคน สิ่งที่ปรากฏให้เห็นเด่นชัดหน้าเว๊บไซต์ เป็นที่น่าพอใจอย่างยิ่งก็คือข่าวสารความเคลื่อนในวงการศึกษาและการแจ้งข้อราชการงานของ สพฐ.และสพป.กจ.๔ ผมขอความอนุเคราะห์ทางบริษัทเจ้าของเว๊บไซต์ ให้ช่วยลิงค์เว๊บไซต์ของเขตพื้นที่ทั่วประเทศและต้นสังกัด เพื่อให้ครูเข้าถึงได้โดยง่าย เพื่อดูหนังสือราชการ(E- OFFICE) และเงินเดือน และเพิ่มเติมลิงค์ของหน่วยงานการศึกษาอื่นๆที่สำคัญ อาทิ ศธ., สมศ, สทศ. และ DLTV
ผมใช้พื้นที่ในเว๊บไซต์ของโรงเรียนอย่างคุ้มค่าสมราคา ได้เผยแพร่นวัตกรรมการบริหารโรงเรียนขนาดเล็ก และโครงงานนักเรียน จัดทำข้อมูลพื้นฐานให้เป็นปัจจุบัน และปฏิทินกิจกรรมของโรงเรียนให้ครูได้ทราบกำหนดการในแต่ละเดือน ตลอดจนได้นำเว๊บไซต์ของโกทูโนว์มาจัดวางไว้ เพื่อส่งเสริมให้ครูรักการอ่าน ปูทางไปสู่การเขียนเรื่องเล่าเร้าพลัง เป็นการถอดบทเรียนและเป็นตำนานแห่งชีวิตและงานของการรับราชการครู
บ้านหนองผือดอทคอม..จึงครบครันด้านข้อมูลให้สืบค้น...ลองเข้าไปพิสูจน์สิครับ
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๘
ใน ด้วยรักและศรัทธา พัฒนางาน..ชีวิต เส้นทางผลสัมฤทธิ์ บันทึกไว้..ให้รื่นรมย์
ความเห็น (4)
ผมไปดูเวปไซค์แล้วครับ เล็กๆแต่เต็มไปด้วยคุณภาพจริงๆ
สมแล้วที่ได้รับรางวัลเกียรติยศมากมาย
เว็บไซต์ก็มีคุณภาพสูงในเนื้อหาสาระ ถึงแม้จะเพิ่มได้อีก
ที่ชื่นชมมาก ๆคือ ผอ. ยกย่องครูทั้งสองท่านอย่างเปิดเผย น่าจะเป็นกำลังใจแก่ทั้งสองท่านมาก และคงไม่ลืมครูท่านอื่น ๆ
เยี่ยมค่ะ
ครูสองท่านย้ายไปแล้ว..ความดีความงาม ที่เธอและเขาสร้างไว้ ยังอยู่กับโรงเรียนและเด็กตลอดไป ส่วนครูที่อยู่ปัจจุบัน คือ ความสำคัญ..ที่จะต้องดูแล ร่วมทุกข์ร่วมสุข ยิ่งขึ้น ต่อไป ดังนั้น ทั้งที่อยู่และจากไป เราจะลืมใครไม่ได้เลย..ทุกคนมีคุณค่าในตัวเอง และ..มีค่ามากกับองค์กรเล็กๆ ....ครับ
ผมเข้าเว๊บไซด์ของโรงเรียนบ้านหนองผือแล้วครับ เขียนในสมุดเยี่ยมใช้รหัสเดียวกับ gotoknow แต่ได้รับแจ้งว่ารหัสผิด
ต้องของรหัสของเว๊บไซด์โรงเรียนไหมครั