แด่...มหาบัณฑิต

ฝนตกพรำๆ มาตั้งแต่เช้ามืด..พอถึงช่วงสายๆ ไม่มีฝน แต่ท้องฟ้าก็ยังไม่สว่าง มีเมฆฝนปกคลุมมืดครึ้มไปทั่ว ฝนมีทีท่าว่าจะตกหนัก แต่ก็ไม่ตก บรรยากาศเริ่มหนาวเย็น หรือนี่คือ..ปลายฝนต้นหนาว ที่กำลังคืบคลานเข้ามา ให้ได้เตรียมเนื้อเตรียมตัวกัน..

ผมออกจากบ้าน เก้าโมงครึ่ง..ภารกิจในช่วงปิดภาคเรียน ไม่มีอะไรดีไปกว่า การไปโรงเรียน เพื่อตรวจดูความเรียบร้อยและทำงานเอกสาร ที่สำคัญก็คือ การตรวจเวรยาม ที่ครูและบุคลากรทางการศึกษามาปฏิบัติหน้าที่คนละ ๔ วัน แต่ละวัน จะเริ่มตั้งแต่เวลา ๑๐.๐๐ – ๑๕.๐๐ น.

สถานที่ราชการทุกแห่ง..โดยเฉพาะสถานศึกษา เมื่อผู้บริหารฯรออกคำสั่ง ให้ครูปฏิบัติหน้าที่ตามที่ได้รับมอบหมาย ให้อยู่เวรยามภาคกลางวันหรือภาคกลางคืนก็ตาม เพื่อดูแลรักษาทรัพย์สินของทางราชการ เป็นระเบียบปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับ..การรักษาความปลอดภัย หัวหน้าหน่วยงานจะต้องมีหน้าที่ตรวจ ติดตามและกำกับดูแล..ให้เป็นไปด้วยความถูกต้องและเรียบร้อย

ผมปฏิบัติเช่นนี้..มาทุกครั้ง ที่มีการปิดภาคเรียน และได้รับความร่วมมือจากครูเป็นอย่างดี เพราะเขารู้หน้าที่..และมีความตระหนักว่า..โรงเรียน..เป็นองค์กรที่สำคัญของวิชาชีพ เป็นแหล่งเรียนรู้ที่สร้างคน และสร้างคุณค่าแก่ชีวิตครูและนักเรียน

วันนี้..อากาศไม่ร้อน ผมก็เลยถือโอกาส ตัดแต่งพุ่มเฟื่องฟ้า ทาสีกระถางต้นไม้หน้าอาคาร จากนั้นก็เขียนคติพจน์คำขวัญ พอให้ได้เพลิดเพลินใจ ก่อนเดินไปหยิบเอกสารการบันทึกเวรยามของครูมาบันทึกความเห็น..ก่อนลงนามผมเขียนว่า....”วันนี้..มาตรวจเวรยาม โดยมีคุณครูจงจิต ปรัชญพฤทธิ์ ปฏิบัติหน้าที่ครูเวรประจำวันนี้ เหตุการณ์เรียบร้อย เป็นปกติ..”ลงชื่อ..........๑๒ ตุลาคม ๒๕๕๘

ผมเขียนวันที่เสร็จ..ความรู้สึกสะดุดใจอย่างไรชอบกล วันที่ ๑๒ ตุลาคม เหมือนเป็นวันที่ผมเคยให้ความสำคัญมาโดยตลอด และแล้วก็นึกออกขึ้นมาทันที เป็นวันสำคัญด้านการศึกษาของชีวิต..เวียนมาถึงอีกแล้วหรือนี่..ช่างรวดเร็วจริงๆ...

ครับ..เป็นวันที่ผมศึกษาจบปริญญาโท..อย่างเป็นทางการ จบไม่ยากเย็น แต่ช่วงที่เรียนยากเย็นเสียเหลือเกิน..โชคดี..ได้ท่านอาจารย์ที่ปรึกษาคอยให้คำแนะนำด้านวิชาการงานวิจัย..

ท่านคือ..รศ.หทัย ตันหยง ภาควิชาประถมศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มศว.ประสานมิตร ปัจจุบันท่านอายุ ๘๔ ปี สุขภาพร่างกายท่านยังแข็งแรง และยังเป็นที่ปรึกษาให้นิสิตปริญญาเอก

ท่านอาจารย์หทัย..เป็นครูในดวงใจผม..ตลอด ๒๕ ปี ที่ผมเรียนจบมา และจะมั่นคงตลอดไป ทุกปี..ผมจะหยิบบทร้อยกรองของอาจารย์มาอ่าน ท่านมอบให้ผมผู้เป็นลูกศิษย์ ในวันที่ ๒ ตุลาคม ๒๕๓๓ เป็นที่ระลึกก่อนเรียนจบ..ในวันที่ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๓๓ พร้อมด้วยพระสมเด็จ.เนื้อใบลาน ที่งดงามมาก ท่านถวายนามว่า...”สมเด็จ เพชรศรีจันทร์”

แด่..มหาบัณฑิต “ชยันต์ เพชรศรีจันทร์”

อธิษฐานหทัย ถวายนาม “สมเด็จ เพชรศรีจันทร์”

มอบให้ชยันต์ ได้ ระฤก ถึงวันนี้

สองตุลา สองห้า สามสาม ฤกษ์ยามดี

มีศักดิ์ศรี "มหาบัณฑิต" ดั่งจิตจง

ด้วยคุณพระ คุณบิดา และมารดา

ด้วยคุณครู อาจารย์ ต่างเสริมส่ง

ด้วยคุณ ศิลปวิทยาวุฒิ ยุทธยง

อานิสงส์ ทรงประสิทธิ์ สมฤทธิพร

ขออานุภาพ “ศรีนครินทรวิโรฒ”

จงโปรยโปรด มหาศิริ อดิศร

จงเจริญด้วย วิริยะ พละ วรรณะ ธนะ นิรันดร

อาจาริยานุสรณ์ จากใจ..หทัย เทอญ

หทัย ตันหยง

๐๘.๑๐ – ๘.๓๑ น.

บนรถโดยสาร ปอ.๑๒ กรุงเทพมหานคร

๒ ตุลาคม ๒๕๓๓

[คุณมะเดื่อ]

ชื่อ...สมเด็จ ... นามสกุล เพชรศรีจันทร์

ก็ดีนะท่าน...เป็นมงคลอีกด้วย

[แสงแห่งความดี...]

ยินดีกับอาจารย์ด้วยนะครับ