คนที่ดังกว่าเรายังมี คนที่ดีกว่าเรายังเกร่อ
"คนที่ดังกว่าเรายังมี คนที่ดีกว่าเรายังเกร่อ อย่าท้าเมื่อเห็นคนล้ม อย่าสมน้ำหน้าคนเซ่อ เคราะห์ร้ายคราวเราเล่าเออ เราอาจจะเจอกับความเจ็บใจ..." ผมได้ยินเพลงนี้ตอนที่ยืนซื้ออาหารเช้าใกล้ ๆ ที่ทำงาน เผลอร้อฮัมออกมาแบบผิด ๆ ถูก ๆ พร้อมคนร้องไปด้วย
คนร้องเป็น วณิพก พิการทางสายตา เธอมาแบ่งปันเสียงเพลงเพราะ ๆ และมีความหมาย แลกกับน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากเพื่อนร่วมสังคม ร่วมโลกใบนี้ ผมเดินไปหาเธอพร้อมกับเงินเล็กน้อย แต่เต็มไปด้วยความตั้งใจ และความเต็มใจที่จะหย่อนลงไปในกล่อง แล้วกลับมายืนซื้อของต่อ พร้อมบอกกับคนข้าง ๆ ว่า เพราะชอบเพลงนี้ จึงพอใจและตั้งใจที่จะให้เงินนั้นเป็นสิ่งตอบแทน ทดแทนความสุขที่ได้รับจากเสียงเพลง เพลงนี้
ผมฟังเพลงนี้ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว ปกติเป็นคนฟังเพลงเพราะความหมาย เพราะถ้าฟังแล้วมีความหมายที่จับใจแล้วจะจำเพลงได้ดี หลายครั้งเพลงจะเป็นสิ่งที่ ปลุก ปลอบ ประโลม และให้กำลังใจ ได้เป็นอย่างดี แต่ก็มีบ้างที่ฟังเพลงเพราะจังหวะโดนใจ... สำหรับเพลงนี้ ผมกลับมาหาฟังต่อใน youtube เป็นเพลง ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน คนร้องที่ผมฟังครั้งแรกคือ คุณพุ่มพวง ดวงจันทร์ แต่หลัง ๆ มานี่ มีร้องกันหลายคน เช่น คุณคัฑลียา มารศรี หรือ ฝน ธนสุนทร จะฟังใครก็เพราะทุกคนร้อง เพราะเนื้อเพลงมีใจความที่ดีมาก ๆ อยู่แล้ว และความหมายของเพลงก็ทันสมัยตลอดกาล ทันสมัยที่สามารถสอนใจ สอนความคิดให้คนที่หลงผิดได้เข้าใจสังคมและโลกใบนี้ อย่างที่เนื้อเพลงประโยคสุดท้ายว่าไว้ "คนดังดนดับอับจน ก็คนเหมือนกันทั้งสิ้น อย่ามัวแบ่งชั้นกั้นถิ่นเราต่างเดินดินกินข้าวเหมือนกัน.."
สำหรับเพลงสามารถหาฟังได้จากyoutube หรือฟังจากที่นี่ และถ้าอยากพิจารณาเนื้อเพลงก็ดูได้จากบันทึกนี้ ซึ่งต้องขอบคุณสมาชิกในโลกโซเซียลที่แบ่งปันทั้งเพลงและเนื้อเพลงให้ได้ค้นหามาเติมเต็มความรู้ และความรู้สึกนี้ เหนืออื่นใด ต้องขอขอบคุณผู้ที่แต่งเพลงและทำนอง และผู้ร้องที่ทำให้ความหมายในตัวหนังสือเหล่านี้ เป็นอมตะวจีที่ดีมากทีดียว
"อย่าเหิม อย่าเห่อ ทะเยอทะยาน
อย่าคิดต้องการเที่ยวทำตัวเป็นหัวเรือใหญ่
ถึงระบือมีชื่อก้องฟ้า แล้วสักคราต้องล่วงลงได้
อย่าคิดว่าตัวเลิศล้ำ อย่าตามใจตัวเป็นใหญ่
พลาดพลั้งร่วงมาเมื่อไหร่จะไม่มีใครเอาใจปรนเปรอ
อย่าอวด อย่าโอ้ว่าโตหรือดัง
หากแม้มีทางชื่อเสียงโด่งดังอย่าได้เหิมเห่อ
คนที่ดังกว่าเรายังมี คนที่ดีกว่าเรายังเกร่อ
อย่าท้าเมื่อเห็นคนล้ม อย่าสมน้ำหน้าคนเซ่อ
เคราะห์ร้ายคราวเราเล่าเออ เราอาจจะเจอกับความเจ็บใจ
คนถึงมีความชั่วเจ็ดหน ความดีของคนมีน้อยเมื่อไหร่
คนล้มแล้วอาจจะฟื้น คนยืนอาจล้มก็ได้
ใช่ดังแล้วลืมพวกพ้องเที่ยวมองเห็นคนเป็นไพร่
หากล้มทั้งยืนเมื่อไหร่จะต้องอับอายแทบซุกแผ่นดิน
อย่าเย่ออย่าหยิ่งอย่าทำชิงชัง
อย่าคิดว่าดังแล้วไม่เดินจะเหิรเมฆิน
ดังก็มีแต่คนอุ้มโอ๋ โซแล้วทรามกลับถูกหยามหมิ่น
คนดังดนดับอับจนก็คนเหมือนกันทั้งสิ้น
อย่ามัวแบ่งชั้นกั้นถิ่นเราต่างเดินดินกินข้าว เหมือนกัน
อย่าเย่ออย่าหยิ่งอย่าทำชิงชัง
อย่าคิดว่าดังแล้วไม่เดินจะเหิรเมฆิน
ดังก็มีแต่คนอุ้มโอ๋ โซแล้วทรามกลับถูกหยามหมิ่น
คนดังดนดับอับจน ก็คนเหมือนกันทั้งสิ้น
อย่ามัวแบ่งชั้นกั้นถิ่นเราต่างเดินดินกินข้าวเหมือนกัน.."
คำร้อง/ทำนอง สดใส รุ่งโพธิ์ทอง
ศิลปิน พุ่มพวง ดวงจันทร์
ความเห็น (4)
จำได้ว่าเป็นเพลงที่นนมากแล้ว
แต่มีความหมายดีมากๆครับ
ทุกคนย่อมมีสิ่งที่ดี และสิ่งที่ต้องแก้ไขอยู่ในตนเองทุกคนจ้ะ
-สวัสดีครับ
-เพลงนี้อ่านดูไม่ค่อยคุ้นนะครับ..
-หากมีทำนอง..ฟังแล้วก็คงอ๋อ...อิๆ
-เดี๋ยวจากไปชมจากยูทูปนะครับ..
-ขอบคุณครับ..
ไม่คุ้นนะคะเพลงนี้
แต่ชอบเนื้อเพลงค่ะน้อง