คำ"ขอโทษ" หากเอ่ยไม่(เห็น)ยากตรงไหน?

ดูหมือนจะทำอะไรก็ยุ่งยากไปหมด แต่วันนี้ก็มีดีอยู่หนึ่งอย่างที่ได้มีโอกาสเอ่ยคำ “ขอโทษ”

เมื่อวานเช้าผู้เขียนวุ่นมากก็ไม่แน่ใจว่าก้าวเท้าออกจากบ้านผิดรึเปล่า ? ทำอะไรก็ไม่ค่อยจะสำเร็จ คล้าย ๆ ว่าทำอะไรก็ไม่ได้ดังใจ เป็นต้นว่า......

• ทำ Control CK-MB & Troponin T รอบแรกไม่ผ่านเพราะใส่ Control ไว้น้อยเกินไป จะไม่โทษใครเพราะเป็นคนเตรียมใช้เองในวันเสาร์ ต้องทำซ้ำใหม่
• พอจะทำ HbA1c ผ่านไปสองรอบ ก็ไม่ได้สักที เดือดร้อนต้องละลาย Calibrator และ Calibrate ใหม่จนได้ 
• ตกตอนบ่ายจะพิมพ์  Data เอาข้อมูลของการเปรียบเทียบ LDL วิธีคำนวณกับวิธีวัดโดยตรง ก็มีอันเป็นไปอีก เพราะเครื่องที่มีโปรแกรม SPSS แต่ printer หมึกไม่มี พออีกเครื่อง Printer มีหมึกแต่ Program SPSS ดันมีปัญหาสุดท้ายก็ Copy Programe จากเครื่องที่ดีไปยังอีกเครื่อง แต่ Handy drive ผู้เขียนก็มีเนื้อที่น้อยอีก แล้ว Programe ก็ดันมีขนาดใหญ่ สุดท้ายจึงจำใจย้ายข้อมูลชั่วคราว แต่ก็ set up Programe จนสำเร็จ และในที่สุดก็ได้ print ข้อมูลสมใจ
• จะนั่งเขียนบันทึกที่บ้านในตอนค่ำ Line โทรศัพท์ก็ดันมีปัญหาอีก ไม่มีสัญญาณใด ๆ ก็ทำอะไรไม่ได้

ดูหมือนจะทำอะไรก็ยุ่งยากไปเสียหมด

แต่.....วันนี้ก็มีดีอยู่หนึ่งอย่างที่ได้มีโอกาสเอ่ยคำ “ขอโทษ” ที่แม้จริง ๆ แล้วเราก็คงไม่ได้ทำอะไรผิดสักเท่าไร?? (คล้าย ๆ กับการเขียนบันทึกทางความคิดที่ไม่มีถูกไม่มีผิด)

 

จริง ๆ แล้วคำ "ขอโทษ" หากจะเอ่ย ก็ไม่เห็นยากตรงไหน ว่ามั๊ย ? แต่บางทีมันยากตรงที่ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรนี่น๊ะสิ !!!

ก็ไม่รู้ว่ามันจะช่วยอะไรได้รึเปล่า ?? แต่ที่แน่ ๆ ความรู้สึกของคนพูดก็คือ "สบายใจ"

 

[Love]

 แม้ไม่ได้เอ่ยคำว่าขอโทษแต่ในใจรู้สึกผิดถึงสิ่งที่ทำไป ก็เป็นการรับผิดชอบต่อตัวเองที่ดีที่สุดแล้ว

แต่หากว่าเราได้เอ่ยคำขอโทษถือเป็นความรับผิดชอบต่อตัวเองและต่อผู้อื่น และยังเป็นบทพิสูจน์ถึงความซื่อสัตย์ต่อตัวเรา บ่อยครั้งปัญหาที่เกิดขึ้นมักเกิดจากคำๆนี้คำเดียว หลายปัญหาผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเมื่อมีคำๆนี้มาเกี่ยวข้อง   เอ่ยคำนี้ออกไปเถอะค่ะแม้นไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยากจนเกินไป  แถมความสบายใจและความรู้สึกผิดจะน้อยลงเมื่อได้เอ่ยคำๆนี้ออกไป

"ขอโทษ"

[ศิริ]

คุณ Love หายไปจากบันทึกนานเกินไปแล้วน๊ะค๊ะ

• ขอบคุณที่ช่วยเติมเต็มบันทึกให้ค่ะ
• ว่าแต่เมื่อไร ? จะว่างเขียนบันทึกสักกะที

[nidnoi]

คุณ love มาเติมเต็มได้ดี จริงๆ

.

เมื่อไหร่จะได้อ่านบันทึกล่ะ

แฟนๆ รออยู่

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

คุณศิริคะ

• ครูอ้อยแต่งงานกับพ่อบ้านมาเป็นเวลานานแล้ว เราให้อภัยให้กันตลอดมา  จนลืมคำว่า  " ขอโทษ "  เพราะเราเข้าใจกัน
• ต่อมาเราเริ่มห่างกันเพราะหน้าที่การงานและภารกิจที่จำเป็นหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่ออยู่ไกลอะไรที่ไม่น่าเกิดก็เกิด
• และไม่นานนัก   คำว่า " ขอโทษ "  ก็ออกมาจากปากเขา 
• ครูอ้อยไม่เคยได้ยินคำนี้มานาน จนจะจบ  จึงได้ยิน " ขอโทษ "

ขอบคุณค่ะ  สำหรับบันทึกที่ทำให้สะดุดคิดค่ะ

[ศิริ]

พี่ nidnoi วานก่อนผู้เขียนเจอคุณ Love บอกเธอแล้วค่ะ

ครูอ้อยค๊ะ ผู้เขียนว่าคำนี้ถ้าเราใช้บ่อย ๆ ก็น่าจะช่วยให้อะไร ๆ ดีขึ้นค่ะ ผู้เขียนก็ค่อนข้างละเลยคำคำนี้ไปพอสมควร อย่ารอให้อะไร อะไรสายเกินไปน๊ะ