R2R Forum 8 Transformation; Fa ขั้นเทพร่วมสร้างการใหญ่ในวิถีการงาน "พี่โอ-พี่ปัท"

Fa ขั้นเทพร่วมสร้างการใหญ่ในวิถีการงาน "พี่โอ-พี่ปัท"

"อาจารย์คะ full paper ทำอย่างไรคะใช่ขยายเต็มหน้ากระดาษไหมคะ"

น้ำเสียงอันสดใสของพี่โอ-สมหญิงหรือหลายๆ คนคุ้นที่จะเรียกว่าพี่อุ้มบุญดังมาจากปลายสายเมื่อ 6-7 ปีก่อน

จากคนที่ไม่เคยรู้เลยว่าวิจัยคืออะไรและทำอย่างไร ด้วยฉันทะและวิริยะที่มีทำให้พี่โอแปรเปลี่ยนมาเป็นคุณอำนวยขั้นเทพและก้าวสู่วิทยากรระดับประเทศด้วยผลงานวิจัย LEAN R2R มากมายของคนทำงานตัวเล็กๆ ชาวโรงพยาบาลป่าติ้ว จ.ยโสธร

พี่โอไม่เคยเรียนหลักสูตรวิจัยแต่อาศัยความมุ่งมั่นเรียนรู้ด้วยตนเอง Learning by doing จากความไม่รู้สามารถลุกขึ้นมาเป็นผู้สร้างความรู้และชักชวนคนทำงานหลังบ้าน(หน่วยสนับสนุน) กล้าที่จะมาสร้างผลงานในระดับประเทศ

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความนอบน้อมและอ่อนโยนยิ้มรับทุกเรื่องราวในชีวิต ในทัศนะของข้าพเจ้ามองว่านี่คือประตูที่เปิดไปสู่การเรียนรู้ที่ดีมากๆ

ผันเปลี่ยนความทุกข์ในงานมาเป็นพลังผลักดันพัฒนางานหน้าตักของตนเอง

"นอบน้อมและอ่อนโยน"

อัตตาสลายการเปิดรับการเรียนรู้ก็จะสามารถทำได้ดีมากๆ

วันแรกของงาน R2R Forum จิตใจเราฮึกเหิมมากคุยกันต่อแม้งานจะเลิกแล้วเป็นการพูดคุยเพื่อร่วมกันก่อการดีในการใช้ R2R มาเป็นเครื่องมือเนียนเข้าไปในงานที่กำลังเข้มข้นของความเป็นนโยบาย ในวงพูดคุยมีพี่ปัท-Fa ขั้นเทพแบบไม่รู้ตัวจากอำเภอมหาชนะชัย จังหวัดยโสธรมาร่วมวงคุยด้วยอย่างออกรสถึงปัญญา

ข้าพเจ้าเจอพี่ปัทเมื่อปีก่อนและบอกข้าพเจ้าว่า "พี่อยากทำ R2R"

พร้อมกับหอบเอาเรื่องราวการพัฒนางานมากมายมาเล่าให้ฟังและสายธารไม่หยุดยั้งชุดไม่อยู่หนึ่งปีที่ผ่านมาพี่ปัทก็เป็นคุณอำนวยอีกคนที่เข้ามาแบบใจเต็มร้อยจับผลัดจับผลูไปเข้าอบรม Fa ขั้นเทพรุ่น3 แบบวาสนาหล่นทัพ แม้ต้องใช้ทุนทรัพย์ตนเองก็กล้าที่จะทำ

พี่โอกับพี่ปัทมาร่วมงานครั้งนี้ใช้ทุนทรัพย์ส่วนตัวเบิกไม่ได้

แต่มาด้วยหัวใจแห่งความสุขและเบิกบานมาก

เราวางแผนการณ์ใหญ่แบบใจเต็มร้อยแม้ไม่รู้ว่าหนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร

เอาปัญหาที่ท้าทายของความขาดแคลนและบีบคั้นมาเป็นวิถีที่จะเคลื่อนไป

พี่โอรับไปในเรื่องงาน IC และงานจ่ายกลางที่จะต้องค้นหาคำตอบให้ได้ว่าภายในข้อจำกัดของการทำงานในหน่วยงานที่ยังมีข้อจำกัดเรื่องดังกล่าวเช่น รพ.สต.ต่างๆมากมายที่ยังไม่มีเครื่องมือที่ support การนึ่งของให้ได้มาตรฐานเรื่องหลักการของเรื่อง IC ยังไม่ได้...ภายใต้ข้อจำกัดเหล่านั้นคนหน้างานจะมีทางออกอย่างไร

ทีแรกยอมจำนนว่าต้องหาเงินมาซื้อของหรือโรงพยาบาลแม่ข่ายสนับสนุน

แต่ข้าพเจ้ายิงโจทย์ไปว่า ถ้าตัดสองประเด็นออกไม่มีเงินและให้พึ่งตนเองได้และมีข้อจำกัดจากเงื่อนไขดังกล่าวเราจะพัฒนางานได้อย่างไร

พอพี่โอ get ความสนุกก็เริ่มขึ้นข้าพเจ้าแนะเพิ่มไปอีกว่า "ให้พี่ไปหารือกับปราชญ์ของพี่นะ พี่คำผิว พี่สหัส น้องทัย...ผู้คนเหล่านี้เขาเป็นนักปราชญ์เขามีปัญญา เขาจะมีวิธีคิดที่เราคาดไม่ถึง"

โจทย์พี่โอผ่านไป...วงวนมาหาพี่ปัท

ธรรมชาติวิถีการทำงานของพี่ปัทมักเน้นและให้ความสำคัญกับการทำงานร่วมกับ สปสช.ปิ๊งแว้ปเลยข้าพเจ้าได้พื้นที่จะทดสอบแนวคิดของการผสานงาน R2R ที่เนียนเนื้อกับวิถีการทำงานที่ต้องตอบโจทย์ สปสช.

หลายๆ งานในพื้นที่เมื่อต้องส่งข้อมูลให้กับ สปสช กลับไม่ได้ตามเป้าหมาย

R2R นี่แหละจะเป็นเครื่องมือที่นำไปสู่การไขคำตอบได้ว่าจะต้องทำอย่างไร

โดยใช้ R2R มาเป็นเครื่องมือและข้าพเจ้าเชื่อว่า R2R มหาชนะชัย จ.ยโสธรนี่แหละจะเป็นโมเดลที่ดีให้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ร่วมด้วย

อิ่มใจมาก

กับวงพูดคุยกันเล็กๆ ยิ่งคุยหัวใจยิ่งฮึกเหิมแม้รู้ว่าเส้นทางอาจต้องเจออะไรมากมายแต่หัวใจนี้มันยิ้มรับด้วยความนอบน้อมเพราะเราต่างตระหนักว่า เมื่อใดที่เราทำสำเร็จปิตที่ใจจะสัมผัสได้มันจะเป็นอย่างไร

[♥อุ้มบุญ♥]

1. ขอบคุณอาจารย์ ค่ะ ที่ช่วย ชวน ชี้ ชู ชง เชื่อม ให้ ได้รับโอกาส ดีดีอยู่เสมอ ไม่เคยทิ้งให้อยู่โดยโดดเดี่ยว ขอบคุณหัวใจอันอบอุ่น ที่ได้สัมผัส...