จาก youtube
นี่คือเชื้อ สัญชาต ชาติเชื้อสัตว์
ที่ผูกรัด มัดมือ ใจถือไว้
มันกลัวสิ้น ถิ่นอยู่ คู่กับกาย
จึงฝังไข ถ่ายเชื้อ ในเครือคน
เราเรียกมัน หวานแหว๋ว ว่าแนว"รัก"
ที่กดผลัก ให้ภักดี ไม่มีบ่น
มันขับเคี่ยว เที่ยวเสนอ ให้เธอรน
ดั่งดุจมนต์ พ่นเสน่ห์ เป๋ทุกราย
จึงเกิกรรม ตามวิถี โลกีย์สัตว์
จึงถูกพัด จัดการ ประสานไว้
ด้วยแรงรัก แรงสุข แรงปลุกใจ
จนมันคลาย จึงหน่ายแรง เมื่อแรงโรย
ไม่ว่าใคร ในโลก ต้องตกหลุม
ไปประชุม ขุมรัก อยากจนโหย
ไม่ว่าชน คนชั้นไหน ใจโอดโอย
ไม่ได้โรย ด้วยกุหลาบ อาบน้ำดี
ไม่ว่าคุณ "แตงโม โตโน่" นั่น
ก็ต้องผ่าน ด่านรัก ประจักษ์นี้
อยู่ที่คน ชนชาติ ฉลาดดี
ต้องรู้หนี ทีไล่ ให้รู้ทัน
รักคือแรง แซงแทรก แหกกบฎ
มันมีโทษ บดบี้ หากมีฝัน
จนเกินตัว เกินใจ ไม่รู้ทัน
ถูกประหาร จนบ้านใจ เหมือนตายยืน
เล่นกับไฟ เมื่อใจหนาว เราก็อุ่น
เล่นกับบุญ เมื่อคุณคิด จิตไม่ชื่น
เล่นกับงู ก็รู้ว่า ไม่น่ายืน
เล่นกับปืน อาจลื่นง่าย ตายฉับพลัน
มีชีวิต อยู่ได้ ใจต้องแกร่ง
อีกมีแรง แหล่งปัญญา มหาศาล
เพราะโลกนี้ ต้องมีธรรม ความชำนาญ
เพราะชีวัน คือฐานรู้ ของหมู่คน
กิจกรรม ใดๆ ในแหล่งล้า
ล้วนเป็นยา อาหาร ผ่านเป็นผล
จนรู้เค้า เข้าใจ รู้กายตน
รู้กองผล กลเกิด ประเสริฐเอย
-----------------๘/๗/๕๘-----------
ธรรมชาติผู้หญิงเมื่อรักก็สุดหัวใจ คนที่อ่อนไหวจะลำบากมาก
เมื่อเลิกกันควรทำให้เป็นเรื่องส่วนตัว และครอบครัวต้องข่วยประคอง
คนนอกอย่าซ้ำเติม
เห็นใจทั้งสองคน
I know of many loves (beside making love which fits your description best), There are many women I love : mother, sister, wife, daughter; and rhere many men I love too ;-)
I have been in love with animals: dogs, pigs, birds, horses, possoms, turtles, geckos,... and many plants, and so on. Many have passed away. But I think I don't fit in your poem ;-)