ชีวิตมีธรรม

ชีวิตนี้ มีอะไร น่ายินดี

สิ่งที่มี เลี้ยงชีวี ถึงชีพวาย

โลภครอบงำ ทำชีวิต อันตราย

โกรธกันไป เมื่อไม่ได้ ตามต้องการ

หลงว่าตน นั้นดี มีอำนาจ

ถูกมันลาก เข้าใกล้ หลักประหาร

เหนื่อยไล่ตาม ตัณหา หลายประการ

น่าสงสาร ชีวิต คิดไม่ถึง

โลภมากจน คนอื่น เขาขาดแคลน

บาปหลายแสน ทำไป ไม่คำนึง

คนเขาพูด สิ่งใด หูก็ผึ่ง

คิดว่ามึง นินทา ด่าถึงกู

ตนมโน เอาเอง พาลโกรธเขา

คนหูเบา โบราณ ใส่ต่างหู

เกิดอะไร ให้สติ ระลึกรู้

คอยตรวจดู ว่ากู คิดอะไร

โกรธคนเขา ใจเรา ก็เศร้าหมอง

ไม่ผุดผ่อง เบิกบาน และแจ่มใส

ทรัพย์สมบัติ ความดี มะลายไป

ควรใส่ใจ เมตตา มาทำลาย

จะไม่หลง เมามัว ชั่วกว่าเก่า

ด้วยตัวเรา มีธรรม ที่หลากหลาย

อำนาจมี ไม่หลง มัวเมามาย

สุขสบาย เข้าใจ ในพระธรรม

[ส.รตนภักดิ์]

ชีวิตมีธรรม แต่คน ล้นธรรม

จึงมีแต่ ตามอยากได้ ใจหวัง

หลับตามอง ในตน ค้นจริงจัง

จะเห็นทาง อ่างธรรม ที่ค้ำจุน

ธรรมในกาย หลายข้อ รอคนค้น

แต่ใจคน ล้นอยาก ปากต้องขุน

ใจถูกครอบ เคลือบคลุม รุมเพิ่มพูน

ตาจึงขุ่น จนวุ่นวาย จนใจจน

ประสบการณ์ ผ่านจิต โปรดคิดเถิด

จิตที่เกิด ประเสริฐสุด ผุดกี่หน

เหยียบขี้ไก่ ไม่ฝ่อ เกาะกมล

ฝึกฝนทน ฝนแท่งทั่ง หวังเข็มเอย

[ไฉน]

เฉียบคมมากครับ อาจารย์ ส.รตนภักดิ์ ขอบคุณครับ