หนังสือทำมือที่ระลึกในงานบวช

ความในใจ

กาลเวลา สังคม ยุคสมัยเปลี่ยนไป ความเจริญเทคโนโลยีการสื่อสารพัฒนาเจริญรุดหน้ารวดเร็ว หนังสือที่เป็นรูปเล่ม ค่อยๆห่างจางหายจากความรู้สึก ยิ่งโลกปัจจุบัน คนไทยอ่านหนังสือน้อยมาก ผู้เขียนจึงเขียนงานเขียนชุดนี้สั้นๆด้วยเหตุผล ๒ประการ ประการแรกเพื่อเป็นที่ระลึกในงานอุปสมบทของลูกชายประการที่สองเนื่องในวันคล้ายวันเกิดของผู้เขียนและลูกชายผู้อุปสมบทที่เกิดวันศุกร์ เดือนพฤษภาคมเหมือนกัน มีสาระบ้าง ไม่มีบ้างตามความรู้สึกกับเรื่องราวที่ผ่านมาโดยการใช้พระธรรมคำสั่งสอนขององค์พระศาสดามาประยุกต์ใช้ในการดำเนินชีวิตซึ่งได้รับกำลังใจอย่างดีจากดร.ฤทธิชัย แกมนาคคู่ชีวิตที่คอยช่วยเหลือ สนับสนุนทุกเรื่องราวในการทำบุญทางกุศลธรรม เขียนเพราะใจรักในการเขียน แบ่งปันกันเถิดสรรพชีวิต

ด้วยรักและปรารถนาดี

สุภัชชา พันเลิศพาณิชย์

นามปากกา...กระต่ายใต้เงาจันทร์.......

ตอนที่ ๑...

๑.ที่สุดของมนุษย์

ที่สุดความเป็นมนุษย์

คือจิตบริสุทธิ์ใจผ่องแผ้ว

ลาภยศ สมมุติ หลุดพ้นแล้ว

จิตผ่องแผ้วงดงามด้วยความดี

๒.คำสอน

พ่อสอนให้ทำดีชั่วชีวิต

แม่ปลูกฝังไหนถูกผิดทุกคำ..ย้ำที่สอน

ปู่ย่า-ตายายตักเตือนเป็นเพื่อนนอน

ครูอาจารย์สอนความรู้ คุณธรรม จำใส่ตน

๓.เสรีแห่งชีวิต

เสรีใดไหนเท่า เล่าชีวิต

เท่าเสรีความคิด และวิถี

สุขใดไหนเล่า ที่เรามี

เท่าสุขแห่งชีวี รู้จักพอ

๔.รู้ด้วยใจ

สายลม พัดผ่าน เลยล่วง

ความฝัน สิ่งลวง หลอกเห็น

วูบไหว ชีวิต เช้าเย็น

ทุกข์สุข เป็นเช่น ใจรู้

๕. ความดีที่เงียบงัน

เมื่อผลประโยชน์สนทนากัน

ความดีก็เงียบงันในสรรพเสียง

ความโลภเผยเอ่ยคำส่งสำเนียง

ความถูกต้องก็เอียงโอนอ่อนตาม

๖. เก็บไว้ทำไม

เก็บไว้ทำไมความขุ่นข้อง

มีแต่เรื่องเศร้าหมองไม่สร้างสรรค์

เก็บทำไม เก็บไว้ทุกวี่วัน

พอวางมัน ลงบ้าง ก็ว่างเบา

๗.ธุลีนัยน์ดวงตา

ธุลีนัยน์ดวงตา

คือภาพมายาที่มืดหล่น

หมั่นเพียร ระลึก หมั่นฝึกตน

ย่อมสิ้นความกังวลในแววตา

๘. ขัดใจ

ขัดเสีย ขัดใจ ให้เงาใส

ขจัดริษยา อยากได้ ตามใจอยู่

ปล่อยหัวใจไหลผ่าน ธรรมพร่างพรู

ดี-ชั่ว เรารู้ เช่นนี้เอง

๙.หน้ากาก

จะเอารอยยิ้มหรือน้ำตามาชี้วัด

ว่าทุกข์สุขสารพัดใครรู้ได้

มีน้ำตาใช่เจ็บร้าวทุกคราวไป

มีรอยยิ้มใช่สุขใจในทุกรอย...

๑o.ความต่าง

บางทีโลกความจริงต้องนิ่งใบ้

อดทนไว้จนเหมือนคนโง่เขลา

ใช้ชีวิตต้องรู้จักหนักและเบา

ทุกเรื่องไม่ได้ดั่งใจเรา...ช่างปะไร

พักสายตากันสักแบ๊ป...ยิ้มกันสักนิด..

ทบทวนสิ่งที่อ่าน..กันสักเรื่อง...

สุดท้ายถามหัวใจตน..อ่านแล้วได้อะไร...

ตอนที่ ๒....

๑๑.เตือนตัวเอง

เตือนตัวเอง...เก่งได้แต่อย่ากร่าง...

ต้องรับฟัง ไม่ใช่พล่ามเป็นน้ำไหล

อย่าหลงตนจนคนอื่นเหนื่อยใจ

เจอบันได..ขึ้นได้..ต้องลงเป็น..

๑๒.นี่คือโลก

โลกนี้จะดีงามหรือทรามเสื่อม

อยู่ที่เราเอื้อมคว้าหาความหมาย

มีทั้งธรรม อธรรมคอยย้ำกราย

ใช้ชีวิตอย่างไรใจควรรู้

๑๓.รบ

จะไปรบกับใครทำไมเล่า

รบกับใจของเราก่อนดีไหม

ทุกข์สุขดีชั่วรู้ตัวดีกว่าใคร

แล้วจะรบกับคนอื่นทำไมให้เดือดร้อน

๑๔.อยู่อย่างไร

ถ้าโลกใบนี้ไม่รัก

ถ้าโลกใบนี้ไม่รู้จักคำว่า ให้

ถ้าโลกนี้มีแต่คนแล้งน้ำใจ

คน สรรพสัตว์อยู่อย่างไร ใครแบ่งปัน

๑๕.ล้วนเกิดจากใจ

ทุกข์สุขเกิดจากใจอย่ายึดติด

แม้คนอื่นเอาเรื่องถูก-ผิดมาข่มแหง

จิตสว่าง ใจสงบ คนพบย่อมยำเกรง

ให้บทเพลง แห่งพระธรรม นำทางไป

พักอีกสักครั้ง.

.เพราะว่าบางทีการอ่านงานเขียนก็ทำให้พลุ่งพล่าน

"ในอารมณ์"

บทกลอนสั้นๆอาจไปสะดุดใจใครบ้าง

...แต่นี่คือเจตนาแห่งมรรคาความหลุดพ้น

..ก็คือหวัง....บางใครที่เข้าใจ...

ตอนที่๓.

สายธารของความร่มเย็น

๑๖.คนดีเพื่อความดี

มันไม่ยาก..ที่จะเป็นคนดีและมันไม่ง่ายที่จะยืนหยัด

เพราะการเป็นคนดี ต้องใช้ทั้งสติปัญญา ความอดทน

และความมั่นคงเหตุเพราะว่าไม่ใช่ว่าทุกชีวิตเกิดมา เพื่อรองรับความเลวของคนบางคน

แต่บางครั้งคนดีก็พ่ายแพ้และเสียตากับอุปสรรคที่ผ่านเข้ามาในชีวิตอย่างมากมาย

น้ำตาของคนดีจึงมิเคยห่างหายไหลพร่างพรูอยู่เช่นนั้นเพื่อชำระ-ชะล้างสิ่งที่เรียกว่าความเจ็บปวดออกจากใจ

ทั้งนี้เพื่อจะได้มีแรงกายแรงใจรองรับความรู้สึกของคนบาป

น้ำตาของคนดีจึงมิเคยหืดแห้งจืดจางและห่างหาย

แต่ก็มิได้อ่อนแอหรือท้อแท้

เพราะการเป็นคนดีนั้นคือคำว่า

..ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์...

๑๗.สายธารธรรมคือความร่มเย็น

จงมองที่ดอกบัวที่เป็นเสมือนสัญลักษณ์แห่งพระรัตนตรัย

พระพุทธอยู่ในจิต พระธรรมคือแสงแห่งปัญญา

คำสั่งสอนพระศาสดาคือแสงสว่างทางความคิด

ดอกบัวที่งดงามส่องสว่างคือ

.....การใช้ชีวิตตามพระธรรมคำสั่งสอน.........

(จิตที่สงบย่อมพบนิพพาน)

๑๘.ศาสนากับชีวิต

การมองโลกในแง่ดีคือศรัทธา

ภูมิใจในความดีที่กระทำคือศีล

มีความเอื้อเฟ้อ เสียสละ คือจาคะ

เป็นนายเหนือทุกสถานการณ์คือปัญญา

เข้าใจโลก เข้าใจธรรม จึงเข้าใจชีวิต

๑๙.ธรรมะเป็นเรื่องของกายกับใจ

การปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องง่ายแค่เรื่องกายกับใจ

แต่มนุษย์ชอบนำไปปรุงแต่งให้ยุ่งยากวุ่นวาย

ก็แค่เรื่องดูกายดูใจว่าสิ่งไหนเป็นเรื่องดีเราก็กระทำ

....สิ่งไหนไม่ดีเราก็ไม่กระทำ…

บทส่งท้าย

ชีวิตเจออุปสรรค

ผ่านด้วยดีเพราะมีธรรม

(...สิ่งสำคัญ อย่าโทษแต่คนอื่น จนลืมดูตัวเอง......)

๓๐ พฤษภาคม ๒๕๕๘

กระต่ายใต้เงาจันทร์ (สุภัชชา พันเลิศพาณิชย์)