"ความในอย่าได้นำออก ความนอกอย่าได้นำเข้า มีอะไรให้ปรึกษากันก่อน และหากทะเลาะกันอย่าออกจากบ้านเด็ดขาด ให้อยู่ในบ้านถึงแม้ไม่คุยกันก็ตามแต่ เพราะหากออกมาได้ในครั้งแรก ครั้งสอง สาม สี่... ก็จะตามมาเรื่อย ๆ แม้แต่จะกลับมานอนกับแม่ที่บ้าน...ก็ไม่ควรอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่ครองเรือนแล้ว" เคยได้ยินคำกล่าวเหล่านี้จากแม่ ที่พร่ำสอนพี่สาวก่อนออกเรือน พี่สาวก็ทำตามอย่างเคร่งครัด เพราะเชื่อในเหตุผลและความหวังดีของแม่เสมอมา ถึงชีวิตครอบครัวจะมีปัญหาบ้างก็แค่ลิ้นกระทบฟัน ซึ่งเป็นธรรมดาของสามีภรรยา แต่ก็ไม่เคยมีปัญหาให้ต้องทะเลาะกันข้ามวันข้ามคืน
สำหรับคู่รักบางคู่ รู้ทั้ง ๆ รู้ว่าสิ่งไหนควรกระทำและพึงปฏิบัติต่อกัน สิ่งไหนทำแล้วเป็นการปั่นทอนความรัก แต่ก็ยังเพลอเลอไม่ใส่ใจ ปล่อยให้ปัจจัยภายนอก หรือแม้กระทั่งปัจจัยภายในเองมาทำให้ต้องบาดหมางกัน มิหนำซ้ำยังปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปจนไม่สามารถแก้ไขอะไรให้ดีขึ้นมาได้ สุดท้ายก็เพียงแค่เอ่ยคำ "ขอโทษ" เพียงเพราะหวังว่าจะได้กลับมาเหมือนดังเดิม แต่อะไรก็ไม่เสียหายเท่ากับการทำร้ายกันทางด้านจิตใจ วันละเล็กละน้อยอาจจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตามแต่ แต่สิ่งเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นคราบตะกอนสะสมอยู่ในใจ ครั้นจะมาบำบัดรักษาโดยการขูดคราบตะกอนให้หมดจากใจ ก็พาลยิ่งทำให้ใจเจ็บขึ้นเรื่อย ๆ มิหนำซ้ำยังเท่ากับเป็นการสร้างรอยใจให้เกิดเพิ่มขึ้นอีก
คำแม่สอน...เพราะท่านอาบน้ำมาก่อน ท่านถึงรู้ว่าน้ำที่ท่านอาบไปแล้วนั้นเป็นน้ำอุ่น น้ำร้อน หรือน้ำเย็น กว่าท่านจะผ่านร้อนผ่านหนาวมาได้...ท่านก็ไม่หวังให้ลูกของท่านร้อน ๆ หนาว ๆ กับน้ำที่ลูกกำลังอาบอยู่ และที่เพียรสอนก็หวังเพียงให้ลูกได้อาบน้ำอุ่น ๆ จะได้สบายกาย สบายใจ ไม่เจ็บไม่ไข้ มาวันนี้ถึงได้รู้ว่า "น้ำที่ใด ๆ ก็ไม่อุ่นเท่า...น้ำพร่ำคำสอนจากอกแม่"
..แม่ก็สอน เจอเองก็เจอ...คิดทุกวันว่าจะเก็บบทเรียนไว้สอนลูก...บางอย่างปล่อยให้เวลาช่วยเถอะค่ะ....เวลามักช่วยอะไรๆ ได้เสมอ....ไปอ่านที่นี่ซิคะ น่ารักดี จะบอกว่าคิดถึงดีมั๊ยเนี่ย...ไม่เจอกันนานแล้วนะคะ
สวัสดีค่ะคุณ vij
ดีใจที่คิดถึงแม่ คำสอนของแม่ยามดึก น่าอ่านมากค่ะ
ครูอ้อยและช้างไชโย....เป็นกำลังใจให้ค่ะ
คุณ Vij คะ
ในชีวิตที่ผ่านมา ไม่เคยเห็นใครมีความอดทนเท่าแม่เลยค่ะ
คนเป็นแม่สอนให้เราเรียนรู้ทุกอย่างในความเป็นชีวิต
รู้ว่าอาจอดทนได้ไม่เท่าแม่ (ก็เลยเป็นโสดดีก่า) อิอิ
มีความสุขในการทำงานวันนี้นะคะ
ขอบคุณ คุณ เมตตา คุณ สิริพร กุ่ยกระโทก คุณ Miss somporn poungpratoom มากค่ะสำหรับกำลังใจ และความคิดถึง ตื่นเช้าได้โทรหาคุณพ่อ-แม่ แล้วค่ะ เชื่อว่าไม่มีใครอดทนได้เท่าแม่อีกแล้วค่ะ เพราะต้องทนฟังเสียงลูกสาวบ่น... "แม่ลูกอยากกินน้ำพริกมะขาม...ลงไปบ้านคราวนี้แม่ตำน้ำพริกมะขามให้กินหน่อยนะ เอาใส่กระบุกด้วยเยอะ ๆ เลยนะแม่นะ โม้กับเพื่อนเอาไว้มากว่าแม่ทำอร่อย เอาให้สุดฝีมือเลยนะแม่ จะแบกกลับขึ้นมาด้วย...ใส่กุ้งสับหมูสับเยอะ ๆ ด้วยนะแม่นะ" แม่พูดคำเดียวว่า "ค่ะ"
ฝากเพลงนี้ให้คุณ Miss somporn poungpratoom ฟังค่ะ "เป็นโสดทำไม อยู่ไปให้เศร้าเหงาทรวง ไม่คิดจะหาคู่ควง......แต่งงานเถิดคุณหนุ่มคุณสาว" (ยิ้ม ๆ) มีความสุขในการทำงานเช่นกันค่ะ
แต่บางครั้ง นิวก็ไม่ค่อยจะเชื่อท่านหรอกคะ แหะ ๆ แบบว่า "ดื้อ" คะ...
คุณ Vij
เอารักมาคืนด้วย
อิสระ ....แต่รักกัน......
มันเริ่มใช้ไม่ได้ผลแล้วค่ะ
vij
คิดถึงอจ.น้องมากค่ะ..ดีใจที่ได้อ่านบันทึกของอจ.อีกครั้งหลังจากเงียบไปนาน..
ข้อคิดของคุณแม่อจ.ช่วยให้ลดความบาดหมางที่เรามีต่อคู่ได้..จะจำเอาไว้ใช้ค่ะ..เพราะตอนนี้ถ้าเกิดเผลอบอกว่า คิดถึง..ขอกลับไปอยู่กับแม่เดี๋ยวเขาคงจะรีบช่วยจัดกระเป๋าให้เราเป็นแน่(แบบว่าอยากให้เราเป็นลูกกตัญญู..มั๊ง)..
น้ำพริกมะขามอร่อยจริงๆหรือคะ..ไม่เชื่อต้องขอพิสูจน์ด้วยตนเองถึงจะเชื่อได้ค่ะ..
แวะมา...เพื่อ...หยิบยื่นสิ่งที่ดีงามให้เสมอคะ...
เป็นกำลังใจ..ให้ทั้งสองท่านคะ...
^__^
กะปุ๋ม