เต่าหินตาบอด...หลับหูหลับตาอ่านหนังสือ...
วันเสาร์...ตื่นเช้าๆ ยกโขยงกันไปวัด
วัดอยู่ไกลแต่เหมือนใกล้
(ต่างกับใจที่อยู่ใกล้ แต่นานๆ ได้ไปวัดใจสักครั้ง- ใกล้แต่แสนไกล)
กลับบ้าน...ชงกาแฟ...นังอ่านหนังสือ
มุมโปรดเช่นเดิม...ห้องครัวนั่งพิงหลังตู้...ใบหน้าใกล้กับเขียง...
ทุกๆ วัน ต้องอ่านหนังสือเกี่ยวกับเซน...
เขียนบทกวีไฮกุ...
ชอบตรงแก่นที่สั้นๆ เรียบง่าย...ธรรมชาติ...
และชอบตรงประตูชัยของเซ็น คือ ซาโตริ...
เล่มที่อ่านวันนี้ข้างบน...ท่านมีช่วงชีวิตที่ใกล้ชิดกับท่านพุทธทาส
และมรณะที่ถ้ำเขาข้าวแห้ง เกาะพงัน เมื่อ 2505
ท่านเป็นคนนิวยอร์ก...ทำงานโฆษณา...ทำให้ผลงานภาพเขียนปริศนาธรรมของท่าน
อยู่ในโรงมหรสพทางวิญญาณที่สวนโมกขพลาธรรม
ถึงแม้เซนจะพูดกันสั้นๆ...แต่คำของท่านกลับคิดได้ยาวไกล
"ทางสายกลางของแต่ละคนย่อมแตกต่างกันไป
ไม้ท่อนยาว ขนาดเสมอกัน จุดตรงกลางจะเป็นกึ่งกลางให้ไม้ไม่เอียง
แต่ท่อนไม้หัวโตข้าง ปลายเล็กเรียวอีกข้าง การรักษาจะไม่เอียง จะอยู่เลยไปทางปลายหัวโต
ในสายกลางที่รวมเอาทุกสิ่งทุกอย่างไว้
นิพพานก็อยู่หนทางสายกลางนี่เอง..."
ภาพเขียนปริศนาธรรมข้างบนนี้...ผมชอบ เพราะเข้าสถานการณ์ของผมพอดี
ผู้ที่ติดยึดในคัมภีร์อย่างหลับหูหลับตา
หรือคนบ้าลัทธินิกายแห่งตน
ควรทำความเข้าใจปริศนาเซ็น
ภาพนี้ "เต่าหินตาบอด"
#####
เสาร์ 4 เมษายน 2558
ความเห็น (6)
ทุกครั้งที่อ่านไฮกุ...
ผมจะรู้สึกผ่อนคลาย
หลับง่าย...ฝันดี
เสมอ ครับ
ไฮกุ...
คำสั้นๆ แต่คิดได้ยาวไกล
จำกัดความได้ดีมากนะคะน้อง ชอบ
จะไม่เป็นดังเช่นเต่าหินตาบอดค่ะ
เพื่อนเคยสอนให้เขียนไฮกุ สนุกดี เขียนอะไรที่ตลก ๆ แต่ถ้าจะให้แฝงข้อคิด ปรัชญาในนั้นยากจัง
คำสั้น ๆพอหาได้ แต่จบแล้วจะทำให้คนคิดยาวไกลนี่สิไม่ง่ายเลย ต้องแบบหมอทิมดาบน่าจะเขียนได้ดีนะคะ
According to old (Hindu) mythologies, "our world is carried on a turtle's back". The turtle has no awareness of what going on in the world (on its back). Neither, does it care. Man and his dhammas are as perilous as the turtle. Man has no awareness of the underlying "laws of Nature". Neither, does he care!
เคยให้เด็ก ๆ แต่งกลอนไฮกุ มันรู้สึกแปลก ๆ แต่ก็ท้าทายดีจ้ะ
อ่านแล้วได้ความคิดครับ
อยู่ใกล้ตำราแต่ไม่ได้เรียนรู้และได้ประโยชน์จากตำรา
ขอบคุณมากๆครับ