ความเป็นคน

วาทะจากผู้เข้าร่วมเสวนาเครือข่ายคนพิการ อ.ปากพะยูน เขต ต.เกาะนางคำ

     “ความเป็นคนอย่างหนึ่ง คือการมองเห็นและเคารพความเป็นคนของคนอื่น ไม่ว่าเขาจะมีสภาพอย่างไรก็ตาม”

          วาทะจากผู้เข้าร่วมเสวนาเครือข่ายคนพิการ อ.ปากพะยูน เมื่อปลายปีงบประมาณ 2548 ที่ผมไม่ได้จดชื่อไว้ด้วย แต่ยังจำหน้าได้ชัดเจน ท่านมาจากเขตตำบลเกาะนางคำ ผมคุ้น ๆ ว่าเคยอ่านพบ หรือฟังได้ในลักษณะคล้าย ๆ กันที่ อาจารย์หมอประเวศ วะสี เขียนถึง/พูดถึง ในทำนองนี้ครับ

[หิ่งห้อย]

 เห็นด้วยอย่างยิ่งกับคำกล่าวนี้  ทุกคนมีความเป็นคนเท่าเทียมกัน ศักดิ์ศรีความเป็นคนก็เท่าเทียมกัน คนมีปํญญาเท่านั้นที่จะมองเห็นตรงนี้ (เป็นความเห็นส่วนตัวค่ะ)

[Vij]

คนทุกคนมีศักดิ์ศรี มีสิทธิ์แห่งความเป็นคนเท่าเทียมเสมอกันทุกคน ไม่ว่ายากดีมีจน หรือตกอยู่ในสภาพเฉกเช่นใด...ศักดิ์ศรีในความเป็นคนย่อมมีเสมอเหมือนกัน ไม่มีใครโดดเด่นเหนือใคร

แต่ในความไม่เท่าเทียมกัน ความเหลี่ยมล้ำของสังคม ทำให้เกิดการวัดคุณค่าความเป็นคน การมองเห็นและเคารพความเป็นคนของคนอื่น จากความพร้อมทางกายภาพ เปลือกนอกที่ห่อหุ้มร่างกาย หลงลืมเพราะติดยึดในรูปธรรม รูปกายภายนอก แต่ในความเป็นจริงคุณค่าและศักดิ์ในความเป็นคนนั้นย่อมผ่องผุดขึ้นมาจากเนื้อในจิตใจที่เป็นเนื้อแท้แห่งความเป็นคน และนี่คือสิ่งที่แตกต่างในคุณค่าแห่งความเป็นคน

[adcordiality]

คุณค่าของความเป็นคน  วัดกันที่จิตใจ