ทางผ่านลม

ใครบ้างไม่มีเป้าหมายในชีวิต.....

คนที่ไม่คิดจะทำอะไร...

ไม่แสวงหาความเจริญให้แก่ชีวิตตนเอง.... เป้าหมายคงจะไม่สำคัญ

ตอนเด็กๆการดูโทรทัศน์ได้เห็นผู้คนในบทบาทต่างๆ ทำงานดี ทำให้เรา

อยากที่จะเป็นเหมือนเขา....หมอ ...พยาบาล....ดารา.....นักร้อง......ฉันเคยฝันอยากจะเป็นไปเสียหมด

เพราะยังเล็กนัก...... สิ่งที่ชอบ จึงเป็นสิ่งที่อยาก.....

เติบโตได้รู้จักอะไรมากมายมากขึ้น... การใช้ชีวิตไม่ง่ายเลย

ทางเดินที่เคยถูกประครอง... เริ่มถูกให้เดินด้วยตนเอง

ความฝันในตอนมัธยมยังเป้นสิ่งที่เลือนลาง การตัดสินใจเป็นเรื่องที่ยากมาก

เพราะนี่คืออนาคตของเราทั้งชีวิต.........ให้ทำยังไง

โอกาสและสิ่งดีๆยังไม่หมดไป.....หนทางของฉันเริ่มสว่างจ้าขึ้น..

จากครูคนหนึ่ง..

ไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่พยายามเก่งมาก.. แต่เป็นตัวเองเนี่ยดีที่สุดล่ะ

เรียนที่ไหนก็เหมือนกัน..ไม่ได่อยู่ที่มหาวิทยาลัย.. มัยอยู่ที่ตัวเธอต่างหาก

อยากเรียนครู..จะเลือกสถาบันค่านิยมไปทำไม... ที่อื่นก็มี บางทีก็ดีกว่าด้วยซ้ำไป...

ก็น่าคิด... ฉุกคิดไว้...

บนเส้นทางครู....จากที่เห็นจากโรงเรียนของตัวเองนี่ ก็ไม่ง่ายนะ...

แต่ก็อยากจะเข้าเรียนครู....... ^^

โครงการผลิตและพัฒนาครูสู่ความเป็นเลิศ......ทางเลือกที่ฉันยอมรับ...ครอบครัวยอมรับ

กับการเดินเส้นทางสายครูอย่างเต็มตัว....

หิน..สมกับคำว่า ครุ

แต่มันก็ยังคงเป็นความฝันที่ฉันยังคงเดินตามมันไป

อะๆ อีกอย่างนะ ไม่รู้จะเป็นจริงหรือ..ความฝันที่ฝันไว้นานเกินไปจนรากจะงอกล่ะ..อย่าลืมไปตามหาตัวตนของตนเองที่ J A P A N

[ขจิต ฝอยทอง]

ครุแปลว่าหนักครับ

มาเชียร์ครับ

[ลูกชาวนา]

ขอบคุณนะค่ะ ที่ได้เล่าและแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ให้รับรู้ ขอบคุณค่ะ ^^