"ย้อนมองตัวเอง"

สวัสดี พลอยณิชชา

เราไม่ได้คุยกันนานแล้วนะ แต่เราก็แอบมองเธออยู่ห่าง ๆ เพราะเธอไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่ แต่สิ่งที่อยากบอกให้เธอได้หันลองกลับมามองตัวเองบ้าง ...

อย่างแรก เราเห็นเธอถือโทรสับตลอดเวลาเลย เวลาเข้าห้องน้ำเธอยังเอาไปด้วย เราเธอเธอติดโทรศัพท์เกินไปหรือเปล่า เราคิดว่าเธอ ควรเปลี่ยนตัวเอง หันไปมองคนรอบข้างบ้าง ใส่ใจความรู้สึกตัวเองและคนรอบข้างบ้าง มองไปรอบ ๆ ตัว ว่ามีหลายสิ่งที่ทำให้เธอ มีความสุขมากกว่าการก้มหน้ามองแค่โทรศัพท์นะ เธออาจจะเจอแรงบันดาลใจ และทำให้เธอมีจินตนาการทำสิ่งต่าง ๆ เหมือนอย่างที่เธอเคยมีความสุขเมื่อตอน ปี1 ก็ได้นะ :)

อย่างที่2 ข้อนี้เกี่ยวเนื่องมาจากข้อแรกนั่นแหละ เธอมัวติดโทรศัพท์ จนไม่ไหว้พระก่อนนอนเลยสักวัน แม่เธอโทรบอกเธอทุกวัน แต่เธอก็ไม่ทำเลย บางคืนก็นอนแผ่เมตตา ลองหันมาทำเหมือนตอนมัธยมหรือปี 1 ดูสิ ทำอะไรจะได้สบายใจ ขอพรให้พ่อแม่และตัวเอง และหัดทำสมาธิก่อนนอนบ้าง จะได้เป็นคนมีสมาธิไม่วอกแวกนะ

อย่างที่ 3 ที่ผ่านมาเธอทุ่มเทกับการซื้อของมากไปหรือเปล่า ลองถามตัวเองดู เท่าที่เราสังเกตเห็น เธอใช้เงินเยอะนะ ใช้เงินให้น้อย ๆ หน่อย เก็บเงินไว้ใช้บ้าง ยามฉุกเฉิน จำเป็นจะได้หยิบมาใช้ได้ เธอเคยทำได้ แต่ตอนนี้ทำไมหยุดทำล่ะ เลิกฟุ่มเฟือยได้แล้ว

อย่างที่ 4 ที่ผ่านมาเธอทำเวรบ้างไม่ทำบ้าง ทำบางครั้งก็ไม่สะอาด เปลี่ยนซะเถอะ พยายามเอานะ นอนดึกได้ ขอให้เปลี่ยนมาตื่นเช้าทำเวรให้ได้ ขอร้องล่ะ ข้อนี้ อยากให้ปลี่ยนที่สุด จะได้ไม่เป็นภาระแก่เพื่อนพ้องร่วมหอ

อย่างที่ 5 ใส่ใจความรู้สึกเพื่อนบ้าง คนที่สำคัญ และทั้งเพื่อนร่วมหอ เรารู้ว่าใจจริงเธอเป็นคนชอบทำอะไรเองก็จริง แต่กับเพื่อนสนิทก็ใส่ใจบ้าง เปลี่ยนตัวเองเถอะ จะได้ไม่ทำร้ายความรู้สึก หรือเสียเพื่อนไป อย่าเอาแต่ใจตัวเอง ลองมองย้อนไปสิ เราเคยมีความสุขด้วยกัน เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ต่างคนต่างต้องการความเป็นส่วนตัวก็จริง แต่ขอให้เห็นความสำคัญกับสิ่งรอบตัวบ้าง เรื่องเล็กน้องก็ทำให้เข้าใจกันได้นะ

อย่างที่ 6 ที่ผ่านมาเธอมีความสุขกับความรักไหม ลองถามตัวเองดู เธอทำผิดอะไรบ้าง และเธอรู้สึกยังอย่างไรกันแน่ เธอมองความรักว่าต้องเป็นอย่างไร ที่ผ่านมาเราคิดว่าเธอตีความ ความรักผิดเพี้ยนไป เธอลองมองมันในอีกรูปแบบหนึ่งลองคิดถึงใจคนที่เรารักดูบ้าง อย่าคิดถึงแค่แต่ตัวเองนะ

อย่างที่7 ลองถามตัวเองดูว่าทุกวันนี้เราเดินตามความฝันถูกแล้วหรือยัง เธอยังจำความมั่งมั่นของเธอในวันที่ก้าวเข้ามาสู่รั้ว ดำ-เหลืองได้หรือเปล่า ถ้าเธอยังจำความรู้สึกและคำสัญญานั้นได้ จงอดและทนอีก จนกว่าจะถึงจุดหมาย เราจะก้าวไปด้วยกันนะ

อย่างที่ 8 เมื่อทำผิดเธอมักลืมกล่าวคำว่า ขอโทษ หรือเปล่า บางเหตุการณ์อาจคิดว่าไม่สำคัญ แต่หากรู้สึกผิดจริง ๆ คำขอโทษ เป็นคำหนึ่งที่แสดงออกได้ ว่าเรารู้สึกอย่างไรนะ

อย่างที่ 9 แต่ก่อนที่เคยโทรหาแม่ทุกวัน แต่ทุกวันนี้เธอโทรบ้างไม่โทรบ้าง เอาเวลาไปเล่นโทรศัพท์เยอะไปหรือเปล่า เราเข้าใจว่าการบ้านเยอะ แต่ก็รู้อีกนั่นแหละ ว่าเธอก็คิดถึงแม่ เพราะฉะนั้น สองทุ่มถึงสามทุ่มอย่าลืมโทรไปขอกำลังใจจากแม่ล่ะ :)

โดยรวมแล้ว ข้างต้นคือเป็นสิ่งที่เราอยากแนะนำ แต่ทั้งหมด เราอยากให้เธอลองนั่ง ใช้เวลาสัก20นาที อยู่กับตัวเอง แล้วสำรวจตัวเอง จะได้รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร ต้องปรับอะไร และทะให้เข้าใจคนอื่นด้วย...

[อัจฉราพรรณ บุญเรือง]

สู้ๆนะ เรารู้เธอทำได้ :)

[กงปั่นด้าย]

ดีมทีม สู้ ๆ ยิ้ม ๆ นะ

^____________^

[นางสาว จิตต์พิชชา จริยา]

เราละเลยหรือหลงลืมอะไรไปรึเปล่า ขอบคุณมากนะจ๊ะ