อริยาบถบังทุกข์
อิริยาบถมันบังทุกข์อยู่ เมื่อนั่งนานๆ เราก็พลิกมันทุกข์มันก็หาย มันจึงไม่เห็นทุกข์ เหมือนความหนุ่มที่มันซ้อนความแก่อยู่ ใจก็เพลินไปตามรูป เสียง กลิ่น รส เมื่อปล่อยไปนานๆ ความแก่ก็ค่อยๆ โผล่ขึ้นมา
จิตเรามันคล้ายๆกับปลามันอยู่ในน้ำ เมื่อเราจับมันขึ้นบก มันก็ตะเกียกตะกายไปหาน้ำ เมื่อเราปล่อยมันไปมันก็สบาย เมื่อลองจับมันมานั่งซิ มันจะเห็นทุกข์ เมื่อปล่อยตามสบายมันก็ไม่เห็นทุกข์ เหมือนกับปลาอยู่ในน้ำ แต่ถ้าเราลองนั่งสมาธิสิ มันก็เหมือนกับปลาถูกจับมาไว้บนบก มันจะเห็นทุกข์ทันที
จากหนังสือความผิดในความถูก หลวงปู่ชา สุภัทโท มรดกธรรมเล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๖๖
CR: FB สาขาวัดหนองป่าพง
..........................
ผมถึงฃอบอธิบายว่า ............. เราก็รู้จักแต่สุข จนลืมว่าทำไมต้องพิจารณาทุกข์
ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรม
ไม่เห็นทุกข์....ไม่เห็นธรรม
บทความน่าอ่านเยอะเลยนะค่ะ เดี๋ยวมานั่งอ่าน
เป็นปลื้มเลย K thank you!!
สาธุๆ
ไม่เห็นทุกข์ ไม่เห็นธรรมนะครับ
เหมือนที่ครูบาอาจารย์ท่านเคาะกระโหลกสั่งสอนตอนที่ไม่ยื่นหน้า(เสนอความโง่) ด้วยการกราบเรียนถามท่านว่า...
"...มานั่งสมาธิ กินสองมื้อ นอนที่นอนแข็งๆ ไม่พูดไม่จา เอาแต่สวดมนต์ทำวัตร...แล้ว พ้นทุกข์ได้อย่างไรเจ้าคะหลวงพ่อ..."
ท่านบอกว่า...ก็ให้ "เห็นทุกข์" ไงล่ะ (เจ้าโง่เอ๋ย) ถูกบังคับให้เห็นตัวทุกข์ ด้วยการมาปฏิบัติธรรมนี่ล่ะ จะได้รับรู้ว่า ทุกข์นี่หน้าตาเป็นไง รู้แล้ว คราวนี้ก็ขึ้นกับตัวเองจะเลือกล่ะ อยากอยู่กับทุกข์ไหม อยากโง่อยู่ ก็อยู่ไป...ตามใจ..."