โรคหมาขี้เรื้อน

โรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่ร้ายกว่าเบาหวานและความดันโลหิตสูง เป็นกันมากได้ทุกเพศวัย รีบศึกษาและหาทางป้องกันเถิด เพราะการรักษาและเยียวยานี่ยากพอควร

โรคหมาขี้เรื้อน

สาเหตุ

หลักๆ เกิดจาก กิเลส 3 ตัวคือ ตัณหา มานะ ทิฏฐิ และ อีก 3 โลภะ โทสะ โมหะ
อาการและอาการแสดง

• บางครั้งโอหัง ลำพองว่าข้านี้เก่งกว่าใคร
• บางครั้งขัดใจ ใครทำอะไรไม่ดีสักอย่าง
• ที่นั่ง สีไม่ถูกใจก็หงุดหงิดว่าคนสั่งซื้อไร้รสนิยม
• ที่ทำงานร้อนก็บ่น ไม่อำนวยความสะดวก
• ที่ทำงานเย็นไปก็บอกจะฟีซกันหรือไร
• นัดผู้ป่วยผิดก็โทษคนอื่นไม่ตรวจสอบข้อมูลให้ครบถ้วน
• ของใช้ใกล้มือมีไม่ครบก็โทษคนดูแลเตรียมไม่พร้อมโต๊ะ
• บ่นคนอื่นทำงานเหมือนกบในกะลา พัฒนาไร้สมรรถนะ
• เงินเดือนก็ได้น้อย หน้าที่การงาน ตำแหน่งไม่ไปไหน บ่นอยากย้าย(ได้แต่อยาก)
• สถานที่ไม่โอเค คนอื่นไม่ได้เรื่อง สักคน
• นายให้งานมากก็บ่น
• นายไม่ให้งานก็น้อยใจ ไม่เห็นความสำคัญ
• จัดโอทีมากก็บ่นจะให้ตายไปข้างหรือไง
• ไม่มีโอทีก็บอก อยู่ไม่ได้คงต้องหางานใหม่
• ฯลฯ

การรักษา

เยียวยาค่อนข้างยากสักหน่อย ต้องปล่อยให้คันเกาจนเลือดซิบๆ แล้วอาการจะเริ่มทุเลา การป้องกันท่าจะดีสุด
การป้องกัน
1. ใช้ ศิล สมาธิ ปัญญา
2. ใช้เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
3. ลดอัตตาแห่งตน

ที่มาของโรคหมาขี้เรื้อน จากนิทาน ธรรมะจากหมาขี้เรื้อน
สรุปใจความได้ว่า สังเกตดูว่าหมาขี้เรื้อนนั้นมันมักจะนอนเดี๋ยวก็วิ่งไปนอนตรงนั้น เดี๋ยวก็ย้ายมานอนตรงนี้ อยู่ที่ไหนก็อยู่ไม่ได้นานเพราะมันคัน แต่รู้ไหม เจ้าหมาตัวนั้นน่ะ มันไปนอนที่ไหนมันก็นึกด่าสถานที่นั้นอยู่ในใจ หาว่าแต่ละที่ไม่ได้ดั่งใจตัวเองสักอย่าง นอนที่ไหนก็ไม่หายคัน สถานที่เหล่านั้นช่างสกปรกสิ้นดี คิดอย่างนี้แล้วมันจึงวิ่งหาที่ที่ตัวเองนอนแล้วจะไม่คัน แต่หาเท่าไหร่มันก็หาไม่พบสักที เลยต้องวิ่งไปทางนี้ทางโน้นอยู่ทั้งวัน เจ้าหมาโง่ตัวนั้นมันหารู้สักนิดไม่ว่า เจ้าสาเหตุแห่งอาการคันนั้น หาใช่เกิดจากสถานที่เหล่านั้นแต่อย่างใดไม่ แต่สาเหตุแห่งอาการคันอยู่ที่โรคเรื้อน ซึ่งเกาะกินอยู่บนหลังของตัวมันเองนั่นต่างหาก

ปล. ไม่ได้แตกฉานธรรมะ พออ่านแล้วสรุปได้เลาๆเท่านี้ ท่านใดแตกฉานกรุณาชี้แนะด้วยค่ะ

ชลรรธร

[ยายธี]

อย่าบ่นไปเลยโยม..ใช้คาถา..ดีเนอะ...ซิมิ...