ทักทายลุงแสวง ช่างซ่อมจักรยาน

                     เช้า 9 น.( วันที่ 11 พฤศจิกายน 2549 ) ไปส่งลูกที่บ้านป้านาย ขากลับขับขี่รถมอเตอร์ไซด์ผ่านบ้านลุงแสวงฯ  บ้านลุงใช้ด้านหน้ารับซ่อมจักรยาน  ครอบครัวของเราและพี่น้องไม่น้อย  ใช้บริการลุงแสวงฯ  ซ่อมดูแลจักรยานที่ใช้  ด้วยอัธยาศัยไมตรีและมีบริการพร้อมฝีมือเยี่ยมยอด  ลุงแสวงฯ  จึงครองใช้ผู้คนจำนวนไม่น้อยมายาวนานต่อเนื่อง

                     การแวะทักทายลุงแสวงฯ เช้าวันนี้ ( บ้านอยู่ไม่ไกลจากวัดอรัญญาวาส  ต.ในเวียงฯ )  เพราะเหตุว่า ราว 2 สัปดาห์ก่อน  เรานำรถจักรยาน นพ.ชาตรี เจริญศิริ มาให้ลุงแสวงฯ  ซ่อม  พบว่า  จากจุดที่ลุงแสวงฯ นั่งทำงานซ่อมจักรยานราว 2 เมตร  ที่ถังน้ำดื่มตัดครึ่งลุงแสวงฯ ใช้เป็นรังไข่ที่ไก่ได้ไข่  มีไข่ไว้จำนวนหนึ่ง  เราตั้งใจจะแวะดูว่า ไก่ไข่ไปกี่มากน้อยแล้วทำการฝักหรือยัง  ขับรถฯ เข้าบ้านลุงฯ  เห็นลุงเดินไปด้านใน จึงตะโกนทักทาย และได้ไปดูที่จุดหมาย ปรากฏว่าไม่พบไก่หรือไข่ที่รังเดิมที่เคยเห็น ๆ แต่ที่รังน็อตมีไข่ไก่วางอยู่ จำนวน 1 ฟอง

                    เดินทางลุงไปทักทายพบแม่ไก่ และลูกไก่อยู่ในสุ่ม  เป็นลูก 7 แม่ 1 รวมเป็น 8 ตัว สอบถามเชิงต้องการว่า ผมต้องการไปเลี้ยงลุงฯ คิดเท่าไหร่   ลุงฯ งุนงงสงสัยว่า  อะไรจะรวดเร็วขนาดนั้น  เราไม่อยากให้ลุงฯ ไม่สบายใจเลยบอกว่า ไม่ต้องรีบตัดสินใจขาย  คงเกรงว่าจะเอาจริงหรือ  อีกความคิดหนึ่งจะบอกราคาสูงไปหรือต่ำไป   ลุงฯ ชาวเราเลี่ยงไปที่บริเวณชายคา มีไก่ฟักไข่อยู่หลายรัง  ลุงฯ ใช้มือจับบริเวณหลังไก่แล้วยกตัวไก่ให้เราดูไข่

                    เราแปลกใจว่า   เหตุใดไก่ไม่ตื่น ไม่แสดงออกการพองขน หรือทำท่าดุ  เพราะเป็นธรรมชาติที่แม่ไก่ย่อมต้องระมัดระวัง  ไม่ยอมให้ใครมายุ่งขณะที่มีการฟักไข่   ลุงแสวงฯ  ทำให้เราประหลาดใจ  กลับมาบ้านอดไม่ได้ จึงโทร.ไปบอกเล่าเรื่องราวให้ นพ.ชาตรี เจริญศิริ  ร่วมรับทราบ  เห็นตรงกันว่า  เพราะลุงแสวง  ใจดวงเดิม มีความรักและความเมตตา แม่ไก่ที่ฟักไข่อยู่จึงไว้วางใจ  ให้จับต้องได้โดยดีไม่มีอาการขัดขื่น