ปิดสมุด"เก็บงานเวชศาสตร์ชุมชน๕๗ บ้านน้ำเป็น"

บทความที่ผ่านมา รวบรวมจาก ข้อเขียนและภาพจาก บันทึกของนิสิตแพทย์หลายๆคน

ที่มาฝึกปฏิบัติงานในพื้นที่ ม.๖บ้านน้ำเป็น อ.เขาชะเมา จ.ระยอง

และผู้เขียนได้มีโอกาสเป็นพี่เลี้ยง

10-2-58
ผมนัดเข้าไปเยี่ยมนิสิต
ซื้อไอครีมไปฝากแล้วนั่งคุยกันม้าหินอ่อนหน้าห้องครัว

หลังพูดคุยเรื่องงานเสร็จแล้ว

"ผมควรจะถามคำถามสุดท้ายว่าอะไรดี" ผมถามนิสิตก่อนเดินทางกลับและคิดว่าคงไม่ได้เข้าไปเยี่ยมนิสิตอีก
นิสิตคนหนึ่งตอบขำๆว่า "สนุกไหม?"
ผมก็ OK นะ"ขอถามว่าสนุกไหม?"
แต่คำตอบไม่ใช่คำตอบพื้นๆ นิสิตสะท้อนความรู้สึกออกมาเยอะด้วยบรรยากาศแห่งมิตรภาพ

หลายคนพูดเหมือนปีก่อนๆ แตบางคนทำให้ผมต้องจดจำ

“แรกเริ่มมันหนักมาเลย จนผมรู้สึกทนไม่ไหวแต่เห็นเพื่อนๆยังทำกัน
ก็ช่วยให้ผมผ่านมันมาได้ผมดีใจที่ได้อยู่กับเพื่อนกลุ่มนี้”

"หนูว่า เพื่อนสัก3ตนเป็นผู้ใหญ่อยู่แล้ว เพื่อนสัก3 คนยังเด็กอยู่มากๆ ที่เหลือก็กลางๆ
แต่ทุกคนก็ได้เรียนรู้และเติบโตขึ้น แม้จะได้ไม่เท่ากันแต่หนูรู้สึกว่าทุกคนได้"

"ตั้งแต่ผมไปพบเห็นความเป็นอยู่จริงของชาวบ้าน

ทำให้รู้ว่าหลายอย่างเขามีข้อจำกัดที่ทำตามแผนการรักษาของหมอ
ผมตั้งใจว่าจะไม่ดุคนไข้อีกต่อไป"
"อี๋" แล้วแสดงสัญญลักษณ์ว่าฉันจะคอยดูจากเพื่อนหญิง 3 คน
"ยกเว้น ถ้าคืนก่อนเวรเยินมากๆ ผมคงดุบ้าง" เริ่มออกตัว
"ฮา"แล้วเพื่อนกลุ่มเดิมก็แซวจนรู้ว่าเขาเป็นคนที่ปากร้ายมาก

"ขออนุญาตแทรกตรงนี้นิดนะ"
"พวกเราได้ยินSMS(self motivation sentence)ไหม"
"คำที่เพื่อนบอกถึงความตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงตนเอง 'ผมตั้งใจว่าจะไม่ดุคนไข้อีกต่อไป'

เป็นความตั้งใจดีนะ แต่ดูพวกเราไม่สนับสนุนเพื่อนสักเท่าไร?"
"จริงอยู่ แรกๆเขาอาจทำได้ไม่เต็มร้อยเรามีแนวทางส่งเสริมเขาอย่างไร?"
"และบางครั้งที่เขาเผลอกลับไปมีพฤติกรรมเดิมๆ เรามีแนวทางช่วยเพื่อนอย่างไร?"

"พวกเราเข้าใจแล้วคะ"
เพื่อนชายคนหนึ่งตะโกนมาจากแถวหลัง "....(เรียกชื่อเพื่อน) สู้ สู้"

"แล้วถ้าเขาเผลอซ้ำ เผลอซากละครับ แบบว่าใช้โอกาสเปลืองนะครับ" เพื่อนอีกคนอดตั้งคำถามไม่ได้

"พวกเราให้โอกาสเขาเสมอใช่ไหมครับ

ถ้าจำได้เราเคยพูดกันว่า กว่าใคร สักคนจะเปลี่ยนตัวเองได้ อาจกลับไปมีพฤติกรรมเก่าๆตั้ง 3- 4 รอบ

ถ้าเราเปิดโอกาสให้เสมอ เขาคงใช้โอกาสนั้นได้

แต่ถ้าเราตีตราว่า เขาคงทำไม่สำเร็จหรอก

โดยเฉพาะยืนยันด้วยสีหน้าท่าที คำพูด

โอกาสสำหรับเขามันคงริบหร่ี่เต็มทน"

"สุดท้ายนี้ขอบใจทุกคนที่ทำให้ผมได้เรียนอะไรบางอย่าง

และ ให้กำลังใจสำหรับความตั้งใจของทุกคน

ทั้งที่ได้กล่าวออกมาแล้วและที่ยังอยู่ในใจ"

การมีโอกาสเป็นอาจารย์พี่เลี้ยงวิชาเวชศาสตร์ชุมชน

สร้างความอิ่มเอมใจให้ผมอีกครั้งหนึ่งครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

ชอบใจวิชานี้ เวชศาสตร์ชุมชนที่ให้นักศึกษาได้ลงพื้นที่จริงๆ

ขอบคุณมากๆครับ