ขนมจีนหล่มเก่ากับ Core Competency
20 ปีมาแล้วตั้งแต่เริ่มไปเป็นสะไภ้ของคนหล่มเก่า เพชรบูรณ์ เจ้าของถิ่นพาไปร้านขนมจีนที่เรียงรายของริมคลองเล็กๆ มุงหลังคาจากเป็นแถวยาว หลายร้าน รู้สึกตื่นเต้น ตื่นตากับการทำเส้นขนมจีนที่ทำตรงนั้น เสริฟตรงนั้น เป็นเส้นเล็กๆ นุ่มจนแทบกลืนลงคอได้เลย ปั่้นมาเป็นก้อนเล็กๆ ใส่จานมีผักลวก ผักสดให้เติมเต็มที่ พร้อมน้ำราดหลากหลายชนิด ทั้งน้ำยากะทิ น้ำยาป่า น้ำปลาร้า น้ำพริกใส่หม้อดินเรียงราย ที่เติมได้ไม่อั้นเหมือนกัน คิดแค่ค่าขนมจีน กินแล้วก็ไม่รู้สึกประทับใจเลย เพราะไม่เห็นว่าน้ำยา น้ำพริกที่อยู่ในหม้อดินพวกนั้นจะมีรสมีชาติอะไร ไปกินกี่ที กี่ร้านก็เหมือนกัน สรุปว่าไม่อร่อย สำหรับคนกรุงเทพฯที่มีแม่ทำน้ำยา น้ำพริกอร่อยมาก
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ได้ไปกินขนมจีนหล่มเก่าอีกในร้านรูปโฉมใหม่ โอ่อ่า มีลานจอดรถที่รองรับทัวร์ได้หลายร้อย แต่รูปแบบ และรสชาติขนมจีนยังเหมือนเดิม วันนี้ขนมจีนหล่มเก่าหลายเป็นแบรนด์ของเพชรบูรณ์เช่นเดียวกับไก่ย่างวิเชียรบุรี ที่เห็นกันในกรุงเทพฯ มากมายหลายเจ้า และหลายจังหวัด เจ้าของถิ่นเล่าว่าคนหล่มไปเปิดร้านขนมจีนที่จังหวัดต่างๆ ร่ำรวยหลายคน
ทำให้กลับมาคิดอีกมุมหนึ่งว่าถ้าเรามองขนมจีนหล่มเก่าด้วยกรอบความคิดเดิมว่า Core Competency ของขนมจีนคือการที่ต้องมีน้ำยา หรือน้ำพริกรสเลิศ เราจะไม่เข้าใจเลยว่าทำไมขนมจีนหล่มเก่าจึงได้เติบโตทางธุรกิจได้ถึงเพียงนี้
แต่เพราะขนมจีนหล่มเก่ามีความชัดเจนว่า Core Competency ของเขาคืออะไร และเขาก็ทำธุรกิจและเติบโตในความสามารถนั้น ไม่จำเป็นต้องเหมือนคนอื่น
ความสามารถของขนมจีนหล่มเก่าคือการทำเส้นขนมจีนสด ทำตรงนั้น เสริฟตรงนั้น ขายขนมจีน น้ำราดรสชาติหลากหลายแถมฟรี เติมไม่อัั้น
คิดได้ดังนี้ ทำให้กินขนมจีนหล่มเก่าอร่อยขึ้นเยอะ
ความเห็น (1)
หากินยากแล้วค่ะ ขนมจีนเส้นสด อยากกินค่ะ