บทกวี : ปล่อยจิต(๘๑)

........ความสงบร่มรื่นในชีวิต

คือปล่อยจิตละความโลภทิ้งความเขลา

มิระเริงแสงสีลืมลำเนา

พื้นเพเราท้องทุ่งเขียวขจี

........ความภิรมย์เบิกบานสุขเกษม

เกิดอิ่มเอมในจิตคิดใฝ่ดี

มิหลงใหลมธุรสพจนีย์

วางวิถีชีวีผุดผ่องใส

........จิตสงบมีสติปัญญาเกิด

แสนเลอเลิศจิตพบธรรมสว่างไสว

ความปิติหรรษาเกิดกลางใจ

สุขฤทัยคราใดจิตคิดปล่อยวาง

(อร วรรณดา ๑ ก.พ.๕๘)

เขียนใน GotoKnow โดย อร วรรณดา
ใน บทกวีจำเป็น

คำสำคัญ (Tags): #บทกวี ปล่อยจิต#กลอน ปล่อยจิต

หมายเลขบันทึก: 584863เขียนเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2015 03:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2015 03:39 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน