สุดสายตา ขอบฟ้ากว้าง
สุดหนทาง พอคาดได้
ถนนชีวิต ทอดยาวไกล
สุดที่ไหน ยากคาดเดา
จากดินคืนสู่ดิน
พรากถิ่น สู่ทีเก่า
ธรรมดา มนุษย์เรา
มิอาจเอา ทุกสิ่งครอง
ปล่อยวาง ไว้อย่างนั้น
หยุดยึดมั่น เป็นเจ้าของ
ก้าวผ่าน การจับจอง
แสงทอง ส่องแสงธรรม
ไพเราะมาก..(ชอบค่ะ)
...ทั้งถูกต้อง และถูกใจค่ะ
การปล่อยวางเป็นเรื่องน่าสนใจ
สบายดีไหมครับ
ขอบคุณค่ะคุณยายธี
ขอบคุณค่ะอาจารย์ดร.พจนา
ขอบคุณค่ะอาจารย์ดร.ขจิต
ไม่สบายนักค่ะอาจารย์ พยายามดูแลตนเองให้สมดุล กาย ใจ
ขอบคุณค่ะท่านผอ.ชยันต์
ขอบคุณค่ะคุณโอ๋-อโณ
เพราะมากค่ะ
คิดถึงนะอุ้ม เรียนหนักมั๊ย
ขอบคุณค่ะพี่นาถ
คิดถึงเช่นกันค่ะ