ไม่มีอาชีพไหนพิเศษไปกว่า "อาชีพครู" อีกแล้ว ...

การส่งนักศึกษาครูออก "ศึกษาสังเกต" โรงเรียนนั้น
เป็นการให้ประสบการณ์ตรงกับพวกเขา

เมื่อกลับมาการสอบประมวลความรู้จึงต้องมีสอบถาม
ในสิ่งที่เขาได้พบเห็นและคิดคำนึงถึงเรื่องราวต่าง ๆ

ข้อสอบเก่า ๆ ที่เพิ่งไปได้สัก ๑ ปีถูกนำมาปัดฝุ่น
เลือกสรรและคัดกรอง

นักศึกษาได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับ "นักเรียน" บ้าง

"... นักเรียน มีพฤติกรรมไม่เหมือนกัน บางห้องก็อาจจะมีเด็กพิเศษ และชอบนั่งใต้โต๊ะ ไม่ชอบเรียนหนังสือ บางห้องเด็กก็ดูซึมเศร้า ไม่พูดกับใคร เป็นตัวของตัวเองสูง เราต้องรู้จักการปรับตัว การวางตัว และการเข้าไปคลุกคลีกับเด็ก แต่เด็กบางคนก็น่ารัก ร่าเริง แจ่มใส เราต้องรู้ว่า เด็กแต่ละคน เราต้องทำอย่างไร และควรพูดจาอย่างไร เพื่อที่ไม่ให้เขากลัวเรา นักเรียนโรงเรียนนี้น่ารัก มีมารยาทที่ดี และคอยช่วยเราทำอะไรตลอด ที่จะทักเราบ่อย ๆ หรือกล้าคุยก็จะเป็นนักเรียนประถมต้น นักเรียนประถมปลายจะไม่ค่อยมาคุย และไม่ทักทายเลย บางครั้งอาจจะวิ่งชนเราด้วยซ้ำไป แต่ยังไงเขาก็ยังเป็นเด็ก เราก็ต้องคอยสอน คอยบอกกล่าวเขาเอง สักวันเขาก็จะต้องรู้ว่าควรทำอย่างไร และควรจะปฏิบัติตนต่อผู้ใหญ่อย่างไร นักเรียนเขาจะมาคุยกับเรา เรียกเราว่า คุณครู เขาเห็นว่า เราเป็นครูของเขา จากนั้นเราก็ต้องทำตัวดี ๆ เพื่อที่จะให้เขาเห็นว่า เราเป็นตัวอย่างที่ดีให้เขาได้ ..."

(ตัวอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอน ... เป็นสิ่งที่เด็กคนนี้ได้รับด้วยตัวเอง
ต่อให้ฟังครูพูดสักแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ จนกว่าเขาได้สัมผัสเรื่องนี้เอง)

ผมถามถึง "ความประทับใจ" ที่มีการไปศึกษาสังเกตที่โรงเรียนจริง

"... การที่ได้ไปสังเกตการสอนที่โรงเรียนแห่งนี้มีความประทับใจเป็นอย่างยิ่ง ทั้งคณะครูอาจารย์ ผู้บริหาร และนักเรียนมองแต่สิ่งดี ๆ ให้ ทั้งความอบอุ่น ความเป็นห่วงเป็นใย การดูแลทุกอย่าง และยังเป็นห่วงความปลอดภัยของเราด้วย มีความรักความเมตตา และเป็นกันเอง บอกได้เลยว่า ประทับใจที่สุดในโรงเรียนนี้ ไปแล้วทำให้อยากไปอีก มาครั้งแรกก็ประทับใจ ครั้งต่อ ๆ ไปก็อยากจะไปเยี่ยมเยียน คณะครูก็คอยช่วยเราตลอดทั้งการหาข้อมูลและกิจกรรมต่าง ๆ ก็ช่วยเรา ให้คำปรึกษาเรา ดูแลทั้งอาหารการกิน ทำให้เราไม่เกร็ง ท่านรองฯ ก็ใจดี ให้คำแนะนำแก่เราตลอด ซึ้อขนมเตรียมของให้เราใส่บาตร ไม่มีการขัดแย้งหรือเหตุการณ์เลยร้ายใด ๆ เลย ทำให้เรามีความสุขตั้งแต่วันแรกจนถึงวันศุกร์สุดสัปดาห์ แค่นี้ก็ดีใจมากแล้วในการสังเกตครั้งนี้ ไปไหนครูพี่เลี้ยงก็จะพาเราไปด้วยตลอด เวลาทานอาหารกลางวัน ก็ท่านกับพวกครูพี่เลี้ยงในโรงอาหารครู ครูที่โรงเรียนนี้ใจดี นักเรียนก็น่ารัก พอวันศุกร์ก็รู้ว่า เราจะมาวันสุดท้ายแล้ว พากันมาถามว่า เราจะมาอีกเมื่อไหร่ ความประทับใจที่ไม่มีวันลืม คือ เด็กชายคนหนึ่ง ป.๒/๑ วาดรูปให้ครู แล้วบอกว่า ผมเอาให้ครูครับ แล้วก็วิ่งหนีไป พอเปิดกระดาษมาดูจึงทำให้รู้ว่า นักเรียนก็รักและให้ความสำคัญกับเราไม่น้อยกว่าครูที่สอนพวกเขาเลย คงไม่มีใครคนไหนที่จะได้รับความรู้สึกแบบนี้แล้ว มันเป็นความรู้สึกที่แบบว่าอธิบายมาเป็นคำพูดไม่ถูกจริง ๆ เลย ..."

(ไม่มีอาชีพไหนพิเศษไปกว่าอาชีพครูอีกแล้ว สำหรับความรู้สึกแบบนี้
นักศึกษาครูทุกคนจะได้รับความรู้สึกนี้เมื่อเขาได้ลงโรงเรียนจริง)

ผลสะท้อนเหล่านี้จากการได้สอนวิชานี้มีความสุขใจจริง ๆ
การดึงความรู้สึกของนักศึกษาครูออกมาวางไว้บนข้อสอบ
เป็นเรื่องที่อาศัยเวลาและกระบวนการหล่อหลอมมากมาย

ผมอาจจะเหมาะกับการสอนรายวิชานี้ก็เป็นได้

คิดว่านะครับ ;)...

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน มหาวิทยาลัยชายเขาของคนชายขอบ

คำสำคัญ (Tags): #วสวัตดีมาร#wasawatdeemarn#นักศึกษาครู#ศึกษาสังเกตโรงเรียน#อาชีพครู#ครู#ครูมืออาชีพ#สถานศึกษา

หมายเลขบันทึก: 583676เขียนเมื่อ 9 มกราคม 2015 00:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 มกราคม 2015 00:44 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

Joy

เขียนเมื่อ 9 มกราคม 2015 08:08 น. ()

...ความงดงาม ตามธรรมชาติของจิตใจ ทั้งครู นักเรียน ที่ได้รับจาก การ "ศึกษาสังเกตุ" ยอดเยี่ยมมากค่ะ การจะซีมซับ รับรู้ ความรู้สึกที่งดงาม จากการกระทำ ต้องใช้การสังเกตุ ด้วยใจจริงๆ.......

ขอบคุณความงดงาม ที่อาจารย์ ถ่ายทอดค่ะ