ลดตัวกวนได้เวลาเพิ่ม

วันศุกร์ ที่ 26 ธันวาคม 2557

จากที่ตุ๊บปั๊กตุ๊บเป๋ เหมือนข้างในฟื้นขึ้นมาไดัเพราะเย็บผ้า ตัดเสื้อถวายครู

ได้เรียนรู้ว่า เมื่อไหร่ตั้งใจจดจ่อทำอะไรสักอย่างที่เป็นกุศล อกุศลภายในก็เล็ดลอดออกมาได้น้อย

เช้าไปทำงานเขียนโครงการ บ่ายปิดยอดนับจำนวน popular vote. เตรียมการวันจันทร์หน้า

เอกสารที่รอคอยออกมาแล้ว จัดการรีบ Fax ให้ฝ่ายการเจ้าหน้าที่ย้ำกับตนเองว่า ยังไงซะก็ให้ออกจากเราก่อน กว่าจะเรียบร้อย บ่ายสองกว่าเกือบๆจะบ่ายสาม แวะซื้อของเพิ่มเติม โจทย์ที่ได้รับจากครู. ใจเห็นว่า เหมือนจริงมากๆ เพราะนิสัยคั่งค้างทำให้ต่างมาเร่งตอนท้ายๆ บวกๆกับอุปสรรค

เพราะใกล้ปีใหม่ รถมาคนซื้อของมาก พอตั้งลำจะออกเดินทาง แทบใจหาย ถือว่าช้ากว่าเวลาที่ควรออกขั่วโมงครึ่ง

แต่ก็พยายามตั้งสติ อุปสรรคของเก่า ใจก็มาทรงเก่า บีบเค้นคั้น วันนี้เลยดูมัน

จากที่บีบอยู่หัวหนักๆ คลายออกได้ ระหว่างทางหลวงพี่โทรมาเมตตา ให้กำลังใจ

สุดท้ายขอโอกาสตั้งใจขับรถเพราะมันจะมืด บีบด้วยบริบท ความช้าของตนเอง ช่วงท้ายๆถูกบีบด้วยการปวดฉี่ เด็กๆน่ารักมา เตรียมตัวพร้อมอย่างดีทั้งสอง เข้าวัดตามเวลาแบบเฉียดฉวกับตนเอง

แม้จะมืดอยู่ แต่กับบริบทและการเรียนรู้และข้างในได้เห็นว่า

"เข้าใจคำที่ครูว่า มันไม่มุ่งมั่น"

เพราะรอบนนี้คำว่ามุ่งมั่น อะไรที่เข้ามารบกวน หรือเป็นอุปสรรคเข้ามาเหมือนเดิม แต่ข้างในมันใช้วิธี เรียนรู้จัดการ ทำให้ถูกรบกวนน้อยลง ถึงที่หมายเร็วขึ้น มีช่องว่างให้ทดดเวลามากขึ้น

เป็นอานิสงฆ์จากการตัดเสื้อถวายครู