เห็นไม่ได้เพราะใจบอด

ตอนเช้า ไม่ได้ทำวัตร ไม่ได้วิ่ง หลวงพี่เมตตาโทรมาดึง ให้ตั้งใจ

อยู่ให้ได้และทำเหมือนเดิม อะไรที่ต้องทำก็ทำไปตามหน้าที่

ทบทวนกับตนเอง มีอะไรที่ควรทำ

สั่งซื้อของตามภารกิจที่ครูมอบหมาย

เข้ามาที่ทำงาน ข้างในมีอาการแบทหมด เที่ยงบ่ายๆ งีบไปงีบใหญ่ลุกขึ้นมาทำข้อสอบเก่าที่ค้างมานานของ ISO โหข้างในแสดงอาการมัวๆ สมองไม่รับ

คิดแต่คำว่า มันเป็นอาการต่อต้านซินะ ใช้เวลานานมากกับการทำข้อสอบ open ทั้งๆที่ไม่กี่ข้อ

ตกเย็นหลวงพี่เมตตาโทรมาย้ำให้ไปวิ่ง เลิกงานแล้วรีบออกมา

ตัดสินใจไปจัดหาของที่ยัง ค้างไม่ได้จัดหาเพื่อถวายครูตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว

นิสัยเดิมมันชอบ ผลัดผ่อน เอาไว้ก่อน ๆ

วิธีแก้ทำยังไง คิดได้รีบทำ เข้ามารีบเคลียร์อย่าพยายามค้าง

ออกจากเซ็นทรัลไปจบที่บิ๊กซี แวะเติม NGV. ก่อนเข้าบ้าน

ย้ำเตือนกับตนเองว่า ทำได้เท่าที่ทำ อย่าอยากได้ผลที่ตนไม่ได้ทำเหตุ

มันจะเจ็บมากกว่าที่เป็นเพราะมันอยากได้ผล ที่ตนไม่ได้ทำเหตุ

วันนี้เห็นอะไรกับตนเอง

เห็นใจที่มัน ไม่รู้จักพระ เห็นใจที่มันไม่รู้จักพระโพธิสัตว์ เห็นใจที่มันไม่รู้จักบุญบาป

มันน่ากลัวจริงๆในเส้นทางที่กำลังเดินอยู่แบบคนตาบอด