เมาหัว

วันนี้ต้องขอบอกว่า มึนกับตนเอง หนูสารภาพว่า

ปลอบใจตนเองด้วยคำว่า

"ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ เตรียมกายใจไม่พร้อม ก็ต้องโดนแบบนี้"

งานที่ทำไม่ได้ซับซ้อน แต่เหมือนหนูไม่พร้อมเอง

ได้เรียนรู้อะไร บ้างวันนี้ ใจวู่วาม ออกมาทำงานเสร็จเลย กว่าจะมารู้สึกตัวก็พัง เสียหายไปพอสมควร

กว่าจะมานั่งทำความสงบ กับตนเองก็บ่ายแก่ๆแล้ว แต่สิ่งที่เริ่มทำไว้ก็ต้อง รับผิดชอบให้เสียหายน้อยที่สุด

หนูบีบคั้นตนเองด้วย กับการเก็บชั่วโมงให้เสร็จ เก็บงานให้เรียบร้อย

การที่เราใช้สมองนำหน้าการใช้ชีวิต มันแย่อย่างนี้เอง

ทำได้แค่คิด วางแผน แต่ขาดการเอาใจใส่ลงไปด้วย

อีกละ นิสัยเสีย ๆ ที่เคยชิน อันนี้ก็อันเก่า

วันนี้ได้แต่เห็น กับกำลังข้างในที่ล้า ๆ และสมองมึนงง

ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงขอไปงีบแป๊บ แต่นี่ก็กลายเป็นพยายามทำ ทั้ง ๆ ที่ขางในมัว ในหัวมึน

มันก็คงเป็นการรักษาภาพแหละ ออกแนวคิดไม่ตกด้วยค่ะ

ความรู้สึกของสิ่งที่วางแผนไว้ ทำท่า ล้มคลื่นมันเป็นแบบนี้ซินะ

เคยแต่ไปทำคนอื่น ไม่ค่อยจะได้สังเกตตนเองสักทีก็ต้องบอกว่า "รับกรรมค่ะ"