(84) เมื่อเรามีวัตถุประสงค์เดียวกัน : ยื้อชีวิตแม่-ลูกวัว

วัฒนธรรมของพยาบาลที่นี่ให้ความเคารพพยาบาลรุ่นพี่แบบไม่มีเงื่อนไขค่ะ .. จะไม่ทักท้วงในทันที .. ก่อนกลับบ้านวันนี้ เราต่างก็มีส่วนให้ชีวิตแก่แม่และลูกวัวคู่หนึ่ง รวมทั้งมีความรู้สึกดีๆ ต่อกันมากขึ้นอีกด้วย

โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ เป็นโรงพยาบาลจิตเวช 1 ใน 3 แห่งของภาคอีสานค่ะ เรามีพื้นที่ประมาณ 400 ไร่ ใช้เป็นพื้นที่บริการผู้ป่วยนอก ผู้ป่วยใน และสำนักงานต่างๆ เพียงเล็กน้อย พื้นที่ส่วนใหญ่เราใช้ในการฟื้นฟูทักษะอาชีพทำนา ปลูกผัก เลี้ยงวัว ฯลฯ สำหรับผู้ป่วยที่ยังกลับบ้านไม่ได้หรือยังไม่มีบ้านให้กลับ

สำหรับ กิจกรรม 'เลี้ยงวัว' เรากำลังตกที่นั่งลำบากเพราะเจ้าหน้าที่ฝึกทักษะเลี้ยงวัวของเราเกษียนตามวัวไปหมดแล้ว โดยเราไม่คิดจะ 'ถอดประสบการณ์การเลี้ยงวัว' เอาไว้ก่อนหน้านี้ ผู้รับผิดชอบในปัจจุบันเป็นพยาบาลจิตเวช พยาบาลจิตเวชที่นี่นอกจากจะบำบัดผู้ป่วยแล้ว ยังต้องชงนมใส่ขวด ป้อนนมให้ลูกวัวด้วย .. แม่วัวป่วยค่ะ

ที่สำนักบริหารการพยาบาล เลยเวลา 16.00 น.มาเล็กน้อย จนท.ธุรการได้รับโทรศัพท์จาก รองหัวหน้ากลุ่มภารกิจฯ 3 ซึ่งกำลังประชุมคณะกรรม QMR ว่าให้พิมพ์หนังสือขอความอนุเคราะห์สัตวแพทย์มา "ตรวจรักษาวัว" เดี๋ยวนี้ ส่งหนังสือออกให้ทัน 16.30 น.ด้วยนะ

เอาละซิ ผู้สันทัดการร่างหนังสือไม่อยู่ซะด้วย เธอลาไปแสดงความยินดีที่ลูกหลานรับพระราชทานปริญญาบัตรค่ะ .. ครู่หนึ่ง จนท.ที่รับคำสั่งตามสายก็ร้องถามดิฉันซึ่งนั่งอยู่ในห้องเดียวกันว่า

"พี่.. คำว่าหายใจรวยริน นี่ ภาษาหนังสือเขาเขียนอย่างไร?"

ดิฉันก็บอกไปตามที่เห็นสมควร แต่พูดไปแล้วก็รู้สึกว่ามันอ่อนไป ไม่เหมือนวัวกำลังจะตาย เกรงว่าสัตวแพทย์จะไม่รีบมาในทันที จึงร้องบอกว่า "ที่จริงใช้คำว่ารวยรินเลยก็ดีนะ หมอจะได้มาเร็วหน่อย"

รองฯ 2 นั่งอยู่ในห้องนี้ด้วย ได้ยินดิฉันกลับคำก็ร้อนใจ ช่วยแต่งประโยคให้ใหม่ ฟังดูเร่งด่วนกว่าดิม ดิฉันเห็นด้วยบอกให้รีบพิมพ์หนังสือเดี๋ยวนี้ .. จนท.พิมพ์งานได้ครู่หนึ่ง รองฯ 4 ซึ่งกำลังใช้สมาธิในการพิมพ์งานของตนเองอยู่ใกล้ๆ ก็ชะโงกหน้าไปดูเพื่อลุ้นว่าพิมพ์ถึงไหนแล้ว เผอิญได้เห็นหนังสือต้นฉบับก่อนหน้านี้ จึงทราบว่าเป็นเรื่องสืบเนื่อง จึงร่างหนังสือให้ใหม่แบบด่วนจี๋ โดยอ้างเรื่องเดิมเพื่อความถูกต้อง หนังสือพิมพ์เสร็จ ลงทะเบียน ส่งไปฝ่ายบริหารเพื่อเสนอผู้บังคับบัญชาตามลำดับ ..

รองฯ 4 จึงหันมาสอน จนท.ฯว่า "เรื่องคอมพิวเตอร์พี่อาจจะไม่เก่ง แต่ถ้าเรื่องหนังสือราชการน่ะพี่สามารถ มีอะไรเร่งด่วนถามพี่ได้นะ จะได้ไว" "ไม่ต้องเกรงใจ" จนท.พยักหน้าหงึกหงัก ดิฉันเหลือบดูรองฯ 2 ท่านทำงานด้วยสีหน้าเรียบเฉย ดูไม่ติดใจอะไร

แล้วจะให้ติดใจอะไร? .. ก็ วัฒนธรรมของพยาบาลที่นี่ให้ความเคารพพยาบาลรุ่นพี่แบบไม่มีเงื่อนไขค่ะ หากพี่ได้ตัดสินใจสิ่งใดไปแล้วถ้าเราไม่เห็นด้วย แต่ไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรือคอขาดบาดตายจริงๆ เราก็จะไม่ทักท้วงในทันที รอให้เวลาผ่านไประยะหนึ่งแล้วค่อยกลับมาพูดคุยกัน เมื่อเกิดเหตุการณ์การแสดงความเห็นแบบยกเลิกคำตอบเดิมเช่นนี้ ดิฉันจึงมี "ความรู้สึกบางอย่าง" แต่เมื่อ รองฯ 2 เฉยๆ เหมือนไม่รู้สึกอันใด ดิฉันจึงรู้สึก 'ขอบคุณ' ความใจกว้างท่าน

.. ก่อนกลับบ้านวันนี้ เราต่างก็มีส่วนให้ชีวิตแก่แม่และลูกวัวคู่หนึ่ง รวมทั้งมีความรู้สึกดีๆ ต่อกันมากขึ้นอีกด้วย

ขอบคุณผู้เกี่ยวข้องทุกท่านค่ะ.

[ขจิต ฝอยทอง]

เล่าได้เห็นเห็นภาพเลย

ชอบใจมากครับ

พยาบาลใจดีมากๆครับ

[ทิมดาบ]

เป็นเรื่องดีๆ ที่ทำให้หัวใจชื่นฉ่ำมากครับอาจารย์

[อร วรรณดา]

" พื้นที่ส่วนใหญ่เราใช้ในการฟื้นฟูทักษะอาชีพทำนา ปลูกผัก เลี้ยงวัว ฯลฯ สำหรับผู้ป่วยที่ยังกลับบ้านไม่ได้หรือยังไม่มีบ้านให้กลับ"

เป็นความรู้ใหม่ พึ่งจะรู้ค่ะ