บทเรียนใหญ่จากการไม่เชื่อครูบาอาจารย์
บทเรียนใหญ่จากการไม่เชื่อครูบาอาจารย์
วันนี้ทั้งวันเหมือน ใจแบกโลก เผลอปุ๊บใจคร่ำครวญ
คิดเอาแต่ว่า ถ้าไปหาครูแบบในแบบนี้ หมดกัน
แต่ครูก็เมตตาให้โอกาส
ตอนเช้าชี้โจทย์ให้ไปพิจารณา ความผิดใหญ่หลวงของตนเองที่ดูหมิ่นครู ดูหมิ่นคำแนะนำของครู
แถมยังเอาพระมาอ้าง
ครูเมตตาชี้ทางแล้วให้มาปรึกษาหลวงพี่
คุยกันในใจหนูก็ยังแน่น
จนท่านไปทำข้อวัตร
ตนเองเข้าทางจงกรม
ตบตีก็แล้ว ด้าก็แล้วไม่ได้ผล
ร้องไห้คร่ำครวญเสียอกเสียใจ เซ็งตนเอง
เข้าทางจงกรมทั้งน้ำตา เดินเหมือนไม่มีเวลา
แค่คลายแต่ไม่หายเพราะใจแน่น
จิตย้อนทวนสอบตนเอง ถึงการไปกราบขอขมาครูทีไรก็ยังแน่น
เหมือนยังมีกิเลสข้างใน จนได้ยินเสียงตนเอง
ก็ตกใจ "กูบ่ผิด"
ครูเมตตาให้แม่ขาวน้อยมาเรียก เพราะระคังทำวัตรเย็นดังแล้วหนูก็ยังไม่ไป
ท่านเมตตาเคาะอยู่นาน
ทั้งชี้ ทั้งสอน ทั้งรักษา ทั้งแก้ไขให้ รสมถึงบอกทาง
ใช้เวลาเกือบๆจะสองชั่วโมง
กว่าใจจะคลาย พอใจคลายครูก็เมตตาชี้ทาง
การแก้ปัญหาครอบครัวว่า ที่คิดไว้เดิมมันผิด ไม่ใช้เพราะคนแนะนำผิด
แต่เพราะเขาไม่รู้กิเลสติ๋ว ว่ามันชั่วร้ายแค่ไหน
ครูชี้ทางอันเป็นธรรมให้
ได้ดูแลพ่อแม่ ร่วมทุกข์ร่วมสุข เช้าไปจังหันเย็น ไปภาวนาด้วยกัน ก็เป็นโอกาสที่เป็นธรรมที่สุดแล้ว
แล้วยังมีอะไรอีกมากที่สามารถทำได้
บทเรียนวันนี้
ครูเมตตาให้ คำเด็ดให้ใจหนูระลึกกับตนเองว่า
ต้องบ่ลืนครู เชื่อฟังครู และปฏิบัติข้อวัติให้ได้
ครูเมตตาถามน้ำทวนซ้ำให้หนูจำขึ้นใจ
ทวนย้อนจนระลึกได้กับตนเอง
เป็นการเอาใหม่
ปรับใหม่กับวิถีการแก้ไขปัญหา
และตั้งใจใหม่กับตนเอง
เพราะใจมันยังมีกิเลส
ความหลงมันรัายกาจ จึงจำเป็นต้องมีครูบาอาจารย์คอยเมตตา สาธุเจ้าค่ะ
ความเห็น (1)
Forgive me for saying this.
The cause of your 'dukkha' is your constant 'dwelling' in the past. You know we only live in the present. We can do our best in the present. We cannot change the past.
Look what are here now and what best to do now --in kusala manners and put the past in an album for others to see and learn.
Mettaa