โ ห ย ห า
ช่วงนี้ผมรู้สึกโหยหาคืนวันที่ผ่านมาเหลือเกินซึ่งก่อนหน้านี้ผมเองก็ไม่ ได้รู้สึกแบบนี้มากนัก หลายคนชอบบอกและคิดว่ามีเพียงคนแก่เท่านั้นที่ชอบคิดและเล่าเรื่องราวความ หลังที่ผ่านมา อาจจะจริงที่คนแก่อาจคิดและทำเช่นนั้นและผมเองก็อาจเข้าข่ายคนแก่คนหนึ่ง แล้วก็ได้ แต่ไม่ใช่คนแก่ทุกคนหรอกนะที่จะรู้สึกโหยหาอดีต คนหนุ่มสาวหลายคนก็ชอบนึกถึงอดีตที่ผ่านมาของตัวเองไม่ว่าจะดีหรือร้ายอย่าง ยากนักที่จะห้ามการโหยหานี้ได้
คืนวันที่ผ่านไปเหมือนมีเสน่ห์อย่าง หนึ่งให้เรารู้สึกโหยหาได้เสมอ หรือความคิดและหัวใจของเรารู้จักที่จะเรียนรู้ เรียนรู้ว่าที่ผ่านมาความคิดและหัวใจถูกฝึกให้รู้จักเพียงวันนี้และวันพรุ่ง นี้เท่านั้น จนหลงลืมไปว่า ความสุขแห่งชีวิตของคนเรามีอีกด้านหนึ่งที่ถูกหลงลืมและเป็นความสุขที่เต็ม เปี่ยมไปด้วยประสบการณ์เพื่อเติมเต็มย่างก้าวของชีวิต ...อดีต กลับมามีพลังอีกครั้งท่ามกลางความโหยหาอย่างเปี่ยมด้วยความสุข
ภาพถ่ายเก่า ๆ ,คุณวุฒิทางการศึกษาในทุกระดับ ถูกรื้นค้นมาดูอย่างตั้งใจ ผมค่อย ๆมองสิ่งต่าง ๆเหล่านั้นอย่างช้า ๆประหนึ่งว่าไม่อยากให้เวลาในช่วงเวลาแบบนี้ผ่านพ้นไปเร็วนัก ท่ามกลางความโหยหานี้มีภาพเก่า ๆชัดเจนขึ้นมาในความคิดอีกครั้ง ผมค่อย ๆเปิดคุณวุฒิดูทีละใบ ผมคิดถึงอดีตที่ผมกำลังเรียนในชั้นเรียนนั้น ๆก่อนที่จะสำเร็จการศึกษา มันเป็นความงดงามที่เต็มเปี่ยมไปด้วยแรงแห่งความคิดถึง ผมคิดถึงเพื่อน ๆ คิดถึงคุณครู คุณครูผู้เป็นครูจริง ๆ ครูผู้มิได้ให้แต่วิชาความรู้ ครูที่ไม่ได้คิดเพียงตัวเองคือครูที่ต้องทำหน้าที่สอน หากแต่เป็นครูที่เป็นครู ที่ไม่ได้ตระหนักแค่เพียงหน้าที่สอน หากแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและเมตตาที่มีต่อศิษย์
กว่า 30 ปีภาพแห่งความทรงจำกลับมาเด่นชัดอีกครั้ง ความคิดถึง...กลับมามีอิทธิพลเหนือจิตที่ปรุงแต่งที่นับวันมีความหยาบ กระด้างมากขึ้น วันนี้จิตและหัวใจดูเหมือนจะละเอียดอ่อนลงด้วยความคิดถึงที่ส่งผลมาจากการ โหยหา ผมใช้เวลาอยู่นานพอสมควรในการอยู่ในสภาวะแบบนั้นก่อนที่จะลุกขึ้นไปทำงาน อื่น ๆที่ทำอยู่เป็นกิจวัตร แต่วันนี้กลับรู้สึกมีความสุขประหนึ่งหัวใจและความคิดถูกปลดปล่อยจาก พันธนาการแห่งความโหยหานั้น
ความโหยหามิได้นำพาความสุขแห่งกาลเวลามาให้เราเพียง อย่างเดียวหรอก แต่มีความรู้สึกต่าง ๆมากมายรวมถึงความรู้สึกทุกข์ เสียใจที่เรามิอยากได้รับมากับการระลึกเรื่องราวในอดีตอย่างหลีกเลี่ยงหรือ หลบหลีกมิได้ แต่ความรู้สึกทุกข์ เสียใจที่เราเคยได้รับในอดีตและสร้างความทุกข์ให้เราเสียมิน้อย ในวันนี้วันที่เราโหยหาอดีต ความรู้สึกทุกข์ในวันนั้นกลับเป็นเพียงเมฆหมอกบางๆ ที่เราเคยเดินผ่านและทำให้เรารู้สึกเพียงชื้นเย็นที่ผิวกายเท่านั้นเอง
หรือนี่คือ...เสน่ห์แห่งอดีตกาลที่เราถวิลหาโดยมิรู้ตัว
หากการ...โ ห ย ห า...คือความอยากได้และปรารถนา
ฉันก็ขอแค่เพียง ... อย่าฉุดรั้งความทรงจำฉันไป
ฉันอยากมีความสุขอยู่กับพันธนาการแห่งอดีต...ที่นับวันจะลางเลือนลง
ตามวัยและกาลเวลา
..................................................
บล็อคนี้เป็นการเขียนแบบครั้งเดียวจบ ผมเองไม่ได้มุ่งหวังให้การเขียนครั้งนี้ออกมาดีที่สุด
หากแต่พยายามเขียนจากความรู้สึกนึกคิดในช่วงเวลานี้ให้มากที่สุด
ขอบคุณทุกท่านครับ สำหรับการแวะมาเยี่ยมเยือนและทักทาย
มีความสุข สุขภาพแข็งแรงกันนะครับ
ความเห็น (1)
อ่านให้ทุกคนมาอ่านบันทึกนี้....ความโหยหาจะมาทักทายทุกท่านในบัดดล...ขอบคุณครับ