ตามรอยโต๊ะโตะจัง
หนังสือ โต๊ะโตะจังเด็กหญิงข้างหน้าต่าง เป็นแรงบันดาลใจให้อยากมาเยือนสถานที่เคยเป็นโรงเรียนโทโมเอ ที่ถูกไฟไหม้หมดแล้วในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง กับ วัดคุฮองบุตสึ Kuhonbutsu (ในแผนที่เรียก Joshinji) วัดใกล้โรงเรียนที่คุณครูมักพาโต๊ะโตะจังและเพื่อนๆ ไปทัศนศึกษาเสมอๆ
คนไทยจำนวนมากอ่านและรักหนังสือเล่มนี้ ไม่ต่างจากคนทั่วโลกที่ได้อ่าน ด้วยความรักหนังสือเล่มนี้เป็นส่วนตัวจึงตั้งใจเขียนบันทึกนี้เป็นพิเศษเผื่อเพื่อนๆ ที่รักโต๊ะโตะจังอยากไปตามรอยบ้าง
ฉันได้ใส่การตามรอยโต๊ะโตะจังไว้ในรายการเที่ยว โดยตั้งชื่อการท่องเที่ยวหนนี้ว่า "ชมใบไม้เปลี่ยนสี เก็บตกโตเกียว เที่ยวหาของอร่อย ตามรอยโต๊ะโตะจัง"
วันนี้หลังจากไปชมใบไม้เปลี่ยนสีที่เขาทาคาโอะ (Mt. Takao) ขากลับต้องผ่านเส้นทางที่สามารถไปยังสถานี Jiyugaoka ได้ เราจึงตัดสินใจแวะที่นี่
สถานี Jiyugaoka เป็นสถานีรถไฟที่โต๊ะโตะจังเดินทางจากบ้านมาลงที่นี่เพื่อเดินไปโรงเรียนโทโมเอ
เราลงที่สถานีเดินออกทาง Main Exit เจอลานกว้างและถนนหลายสาย ป้ายรถบัสอยู่ทางขวามือ ไปถามเจ้าหน้าที่ อธิบายวิธีไปพร้อมทั้งชี้แผนที่จนกระจ่าง (รีบออกเดินก่อนไปที่วัดค่ำ เกรงวัดปิด มาถ่ายรูปสถานีขากลับ)
จากหน้าสถานี มองตรงไป ฝั่งตรงข้าม เห็นถนนซอยเล็กๆ เหนือซุ้มประตูมีโลโก้ "แมคโดนัลด์" เดินข้ามถนนหน้าสถานีไปที่ถนนนี้ เป็นถนนคนเดินมีแต่จักรยานที่เข้ามาวิ่งได้ มีร้านค้าสองข้างทาง เดินจนสุดถนนสั้นโผล่ไปถนนใหญ่ ตรงหน้าคือห้าง "Peacock" (สังเกตเห็นโลโก้ร้าน Uniqlo ที่คนไทยคุ้นกว่า)
ห้าง Peacock แห่งนี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ตั้งโรงเรียนโทโมเอของโต๊ะโตะจัง ถูกระเบิดไฟไหม้ในสงครามโลกครั้งที่ ๒ คุณครูใหญ่โคบายาชิไม่ได้สร้างโรงเรียนขึ้นใหม่อีกเลย
เลี้ยวซ้ายเดินไปตามถนนเส้นนี้ (ควรข้ามถนนไปเดินฝั่งห้าง) เดินไปถึง สี่แยกไฟแดงแรก เดินเลยไปนิดเดียว (ก่อนถึงทางรถไฟ)
เจอทางแยกขวามือ เห็นป้ายนี้ (บอกว่าเดินจากสถานีรถไฟมาแล้ว ๒๖๐ เมตร เลี้ยวขวาเข้าถนนนี้ระยะทาง ๖๔๐ เมตร น่าจะใช่วัด Kuhonbutsu (Joshinji) ที่กำลังมองหา สังเกตจากสัญลักษณ์รูปวัด กับ เปรียบเทียบภาษาญี่ปุ่นในแผนที่กับป้ายเหมือนกันเด๊ะ ดีใจว่าใช่แน่นอน
ถนนเล็กๆ นี้รถวิ่งสองข้าง ตรงกลางเป็นทางเดินที่สะอาดมาก มีสวนหย่อมและเก้าอี้ให้นั่งพักเป็นจุดๆ เราเดินรีบนิดหน่อยเพราะกลัวค่ำ วัดปิดอดเข้าข้างใน
เดินสุดถนนเจอป้ายชี้ เลี้ยวซ้าย ไปอีก ๒๕๐ เมตร
ข้ามไปเดินทางขวามือ เดินไปสักพัก เจอซอยตื้นๆ ขวามือคือที่ตั้งวัด
ได้เห็นประตูเข้าวัดดีใจและตื่นเต้นมาก ใบไม้เปลี่ยนสีเหนือซุ้มประตูวัดสวยงามเป็นพิเศษ
ผ่านประตูวัดชั้นนอก เห็นประตูใหญ่ชั้นใน สวยงามอลังการ
วัดใหญ่มาก น่าเสียดายที่ใกล้ค่ำแล้ว ไม่อาจเดินชมได้โดยรอบ
ศาลาใหญ่ใกล้ต้นแป๊ะก๊วยหลังนี้น่าจะเป็นสถานที่สำคัญของวัด มีแสงสว่างและเสียงสวดมนต์ดังเบาๆ จากข้างใน
เดินจนสุดถนนในวัดที่ศาลาหลังนี้ สี่โมงครึ่งก็หมดแสง ห้าโมงเย็นก็มืดสนิท เราต้องรีบเดิน มีแค่เรา ๒ คน เกรงจะถูกปิดขังอยู่ในวัด ยังหาสระน้ำใหญ่ในวัดที่โต๊ะโตะจังคุยกับเพื่อนรื่องดาวตกไม่เจอ ค่ำมากแล้ว ต้องรีบกลับก่อน หากมีโอกาสจะมาเยือนใหม่ วัดคุฮองบุตสึ
ทุกวันนี้ นักเรียนโรงเรียนโทโมเอ ยังคงนัดพบกันที่วัดแห่งนี้ปีละครั้งเพื่อรำลึกถึงโรงเรียน และ "ครูใหญ่ที่แสนวิเศษ" ที่ชื่อ คุณครูโคบายาชิ โซซาขุ.
เสาร์ ๒๒ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
Ueno Tokyo
ความเห็น (8)
เก่งมากค่ะที่ไปถึงวัดจนได้ ค่ำมืดก็ไม่กลัว หนาวก็หนาว แฟนพันธุ์แท้ของโต๊ะโตะจัง นี่ถ้าครูใหญ่ที่แสนวิเศษทราบอาจจะมานำเที่ยวนะคะ
อิอิ ตอนกลับที่พักกลับยากมั้ยคะ
เมืองญี่ปุ่นนี่น่ารักทุกแห่ง สะอาด สดชื่น เหมือนกันไปหมด ชอบมาก ๆ หรือเรายังไม่เคยเห็นที่รกรุงรัง มีบ้างไหม
เด็กหญิงข้างหน้าต่างอยู่แถวนี้เอง
ขอบคุณอาจารย์ดร.กัลยาค่ะ
บ่อยค่ะที่หลงทางขากลับเพราะลืมจำทาง แต่หนนี้ไม่หลงเพราะตั้งใจมาก จำละเอียด
ตอนเดินเที่ยวในวัดก็คิดถึงคุณครูใหญ่อยู่ค่ะ แต่ถ้าท่านมานี่ก็ไม่เอานะคะ 555
ย่านนี้ได้ชื่อว่าเป็น Sweet forest ขากลับเลยแวะนั่งชิม อร่อยมากค่ะ แต่ราคาสูง
ลืมเล่าไปค่ะว่า ห้าง Peacock นี่คือที่ตั้งโรงเรียนโทโมเอเก่า แต่ถูกระเบิดไฟไหม้ตอนสงครามโลกครั้งที่ ๒ ค่ะ
จริงอย่างที่อาจารย์ดรงกัลยา 
GD ว่าค่ะ ญี่ปุ่นส่วนใหญ่สะอาด เป็นระเบียบ มีที่รุงรังอยู่บ้าง แต่ก็ยังสะอาด อย่างที่ตลาดปลาซูกิจิ
ไปยืนดูพ่อค้าปลาห่อปลาเก็บลงถังน้ำแข็ง ทำอย่างประณีตมาก
หน้าร้านขายซูชิที่ตลาดปลานี่คิวยาวมาก หลังร้านเป็นอย่างนี้ค่ะ
ขอบคุณอาจารย์ 
โสภณ เปียสนิท ที่แวะมาอ่าน
หายไปนะคะ
ขอบคุณคุณยายธี 
ยายธี , คุณ 
Mookda Suksawat และ คุณ 
wichuda นะคะที่แวะมาอ่านและให้ดอกไม้ไว้ค่ะ
อยากไปจัง ต้องพาลูกๆๆ ไปให้ได้ ?