ผู้ชี้ขุมทรัพย์
เช้านี้ฟังรายการ FM 103.25 ของท่านหลวงตามหาบัว ก่อนตัดเข้ารายการสดได้มี ธรรมบทแทรกอยู่ เรื่อง ผู้ชี้ขุมทรัพย์ แต่ผู้ชี้ขุมทรัพย์เองก็ต้องระวังเหมือนกัน เพราะผู้ที่ได้รับการชี้บอก อาจโกรธหรือเกลียดได้ ดังนั้น เราซึ่งเป็นผู้ชี้ขุมทรัพย์ จึงต้องเป็นผู้มีเปี่ยมด้วยเมตตาต่อคนนั้น และหวังดีอยากให้ผู้นั้นได้ดี
ผู้ตำหนิเรามี 2 ประเภท คือ 1) ผู้ปรารถนาให้เราทุกข์ เพราะพูดให้เราเจ็บช้ำน้ำใจ 2) ผู้ปรารถนาให้เราพ้นทุกข์ เพราะท่านเปี่ยมด้วยเมตตา ปรารถนาให้เรามีสุข เจริญรุ่งเรือง
ผู้ชี้ขุมทรัพย์ เป็นได้ทั้งครูบาอาจารย์ พ่อแม่ พี่น้อง กัลยาณมิตร ที่ปรารถนาให้เราได้ดี ปรารถนาให้เราเป็นผู้รุ่งเรือง ดังนั้นเราจึงควรเป็นผู้อ่อนน้อม ถ่อมตน น้อมฟังคำกล่าวเตือน
เมื่อวันออกพรรษาที่ 7 ตค. 2549
วันที่ 8 ตค. 2549 เป็นวัดตักบาตรเทโว เราได้ไปตักบาตรข้าวสารอาหารแห้งที่วัดอ้อน้อยมา มีพระจำพรรษาอยู่ประมาณ 40 รูป
ตอนสาย หลวงปู่ฯ ท่านได้ให้ฆารวาสมากล่าวมหาปาวรณากัน ท่านบอกว่าดีกว่าไปรดน้ำมนต์ 7 วัด 7 วา เสียอีก เพราะวันนี้เป็นวันมหาปาวรณา ที่ผู้น้อยเตือนผู้ใหญ่ หรือผู้ใหญ่เตือนผู้น้อยได้ แม้ตัวหลวงปู่เอง ท่านก็ได้กล่าวเตือนลูกหลานไว้ว่า
1) เวลาตักบาตรพระ อย่าเจ้ากี้เจ้าการมาจัดของในบาตรพระ เพราะเป็นเรื่องไม่สมควรที่ผู้หญิงจะมาจับบาตรของพระ
2) หลวงปู่จะไม่รับของบิณฑบาตรขาไป แต่จะรับตอนขากลับ
และหลวงปู่ได้กล่าวขออภัยต่อลูกหลาน หากว่าท่านได้ทำส่งใดหรือพูดสิ่งใดที่ทำให้ลูกหลานโกรธหรือไม่พอใจ ท่านก็ขอโทษด้วย ดูซี...แม้แต่ พระผู้ประเสริฐเอง ท่านก็ไม่ได้ยึดติดในตัวตนว่าสูงกว่าเลย
กราบแทบเท้าองค์หลวงปู่พุทธะอิสระด้วยกาย จิต วิญญาณ คุรผู้ประเสริฐ ผู้จุดแสงสว่างแห่งปัญญาให้กับสรรพสัตว์ผู้มืดบอด
