สอนแบบไม่ได้ตั้งใจ
ขอร่วมกิจกรรม "เทคนิควิธีสอนอ่านที่ถูกต้องแก่เยาวชน" ในโครงการ ฝากความรู้กับ GotoKnow ด้วยการเล่าเรื่องเก่าก่อนตอนที่เป็นเด็กเพื่อสะท้อนให้เห็นว่า ผม ถูกสอนให้เป็นคนสนใจอ่านหนังสือได้อย่างไร (ขอใช้แค่คนสนใจอ่านนะครับ ยังไม่ถึงขั้นนักอ่าน)
จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ ผมเคยนั่งอ่านหนังสือ มานี มานะ ชูใจ ปิติ วีระ (น่าจะเป็นหนังสือ ป.๑ หรือ ๒ จำไม่ได้) ให้พ่อฟัง โดยครั้งแรกพ่อจะอ่านให้ฟังก่อน แล้วให้ผมอ่านตาม จากนั้นให้ผมอ่านให้พ่อฟัง แรก ๆ ก็อ่านได้บ้างไม่ได้บ้าง พออ่านไม่ได้ก็จะโดนเคี่ยวเขนจนต้องนั่งร้อง น้ำตานองหน้า แต่ที่สุดแล้วพ่อก็สอนวนไปวนมาจนอ่านเองได้..
พ่อ และแม่ผม เป็นคนที่ความรู้น้อย อาชีพกรรมกรรับจ้าง ชาวประมง นาน ๆ ทีจะมีเวลาได้นั่งคุยกะลูก สอนลูกและมักจะบอกผมเสมอว่า พ่อรู้ไม่มาก สอนอะไรไม่ได้หรอก เด็กรุ่นใหม่เขาเรียนอะไรมากมาย และยากกว่าสมัยเก่าเยอะ ...
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นพ่อและแม่ ทำเป็นประจำ คือ การอ่านหนังสือ พ่อผมชอบอ่านหนังสือบางกอก (นิตยสารรายสัปดาห์) ส่วนแม่ผมนิยมอ่านการ์ตูนเล่มละบาท และอ่านนิยาย เล่มบาง ๆ ส่วนผม ก็จะอ่านการ์ตูนตามแม่ และอ่านนิยายบ้าง และก็เริ่มเปิดหนังสือบางกอกดูและเลือกอ่านเฉพาะที่ตัวเองสนใจ มาถึงตอนนี้ ผมรู้แล้วว่า สิ่งผมได้รับการถ่ายทอดด้วยวิธีการทำให้เห็นเป็นตัวอย่างของพ่อและแม่นั่นเองที่เป็น บทเรียน เป็นเทคนิคขั้นสุดยอดในการสอนให้ผมเป็นคนที่สนใจอ่านหนังสือ (โดยเฉพาะหนังสือที่ไม่มีภาพประกอบ) มาจนถึงทุกวันนี้
แม้ตอนนี้ พ่อและแม่ผมจะอายุมากแล้ว แต่ท่านก็ยังอ่านหนังสือต่าง ๆ อยู่สม่ำเสมอ การอ่านทำให้เราคุยกันในสิ่งเดียวกัน เข้าใจอะไรที่ตรงกัน และหลาย ๆ ครั้งที่ผมมีหนังสือดี ๆ หรือน่าอ่าน ผมก็จะเอาไปฝากท่านเสมอ
สำหรับผมแล้ว การมีโอกาสได้เห็นพ่อและแม่อ่านหนังสือเป็นแบบอย่าง ทำให้ผมเป็นคนที่สนใจอ่านหนังสือ และนอกเหนือจากนี้แล้ว ในแวดวงของการรู้จักหรือการคบหาเพื่อนของผมก็มักจะวนเวียนอยู่กับคนที่มีวัยวุฒิและคุณวุฒิที่มากกว่า และเป็นผู้ที่ชื่นชอบหนังสือและความรู้ ทำให้ผมได้มีโอกาสลอกเลียนพฤติกรรมของเขาเหล่านั้นเกี่ยวกับการอ่านหนังสือ และการเลือกสรรหนังสือดี ๆ ให้กับชีวิตตัวเอง ซึ่งถือเป็นความโชคดีของผมตลอดมา
และโอกาสดีที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือ การได้มีโอกาสเจอกับสังคม GotoKnow แห่งนี้ นอกจากจะเป็นแหล่งความรู้ให้เลือกอ่าน มีการแนะนำเทคนิควิธีการต่าง ๆ อย่างล้นเหลือ แถมยังสามารถแบ่งปันความรู้ ให้ฝึกเขียนได้อีกด้วย นี่แหละที่ทำให้การอ่านของผมสามารถถ่ายทอดเป็นเรื่องราวจากตัวผมออกมาเป็นตัวหนังสือเพื่อแบ่งปันให้ทุก ๆ คนได้อ่านกันต่อไปได้ด้วย
ขอบคุณพ่อและแม่ที่สอนเทคนิคขั้นสุดยอดในการอ่านหนังสือให้ผมครับ
ความเห็น (5)
โอ้โฮ คุณ Nobita มาเร็วมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ
สวัสดีครับคุณ โนบิตะ
เช่นเดียวกันครับ นอกจากการอ่านจะถ่ายทอดให้เรากลั่นออกมาเป็นตัวหนังสือแล้ว
การอ่านคือโลกอีกมุมหนึ่งของผม ที่ให้ทั้งความเป็นส่วนตัว ความสุข สงบ ....
ด้วยความชื่นชมค่ะเป็นประสบการณ์ตรงที่ดีมาก...หากจะให้แนะนำเทคนิคให้เยาวชนอ่านหนังสือ...ส่วนตัวคงต้องศึกษากลุ่มอายุ เพศ ความต้องการ ความสนใจ บริบทสังคมของเยาวชน...รองลงมาก็ต้องสำรวจหนังสือที่เหมาะสมทั้งเนื้อหา ราคา และแหล่งที่มีหนังสือนั้นๆ...จากนั้นจึงจะจะต้องศึกษาเทคนิคต่างๆทั้งทางทฤษฎี งานวิจัย และเชิงปฏิบัติมาประยุกต์เข้ากับประสบการณ์ของตนเองรวมทั้งวางเป้าหมายในการแนะนำเพื่อเกิดการพัฒนาความรู้ที่ได้อ่านเพื่อการนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน เพื่อต่อยอดความรู้เดิมที่มีอยู่แล้ว และ/หรือรวมทั้งหมดทุกด้านของการอ่าน...ข้อสังเกตเท่าที่ผ่านมามีหนังสืออ่าน(ไม่รวมหนังสือเรียน) สำหรับเยาวชนช่วงวัยรุ่นน้อยมากนะคะ...
เป็นประสบการณ์ที่ดีมาก
สำหรับการอ่าน
อ่านเรื่องที่ชอบ
หายไปนานมากๆ
สบายดีนะครับ
เป็นการยืนยันคำพูดที่ว่า "ตัวอย่างดีกว่าคำสอน" สำหรับการที่จะเกิดนิสัยรักการอ่าน..ดีใจจังค่ะที่เพิ่มวิธีการสอนอ่านได้อีกวิธีหนึ่ง...