"น้องสาวแปลกหน้า กับ พี่ชายหน้าแปลก"....ตอนที่ 4(จบ) (ก่อนจากกัน)

ตอนที่ 4(จบ) (ก่อนจากกัน)

          ทุกๆอย่างเริ่มจะดีขึ้นเรื่อย พี่ชายน้องสาวเริ่มคุยกันแต่ น้องสาวยังเหมือนโกรธพี่ชายอยู่ แต่สาเหตุที่โกรธมันหมดไปแล้ว อาจจะเหมือนอารมณ์งอนเสียมากกว่าแต่พี่ชายก็ไม่หยุดความพยายาม ระหว่างที่ทำกิจกรรมเพื่อฟื้นฟูรักษาน้องสาวพี่ชายหากิจกรรมใหม่ๆมาให้ทำเรื่อยๆ เพื่อให้น้องสาวสนใจและตื่นตัวกับการทำกิจกรรม ภาพขณะที่ทำกิจกรรมกันระหว่างพี่ชายน้องสาว คู่นี้เหมือนพี่น้องที่กำลังแข่งขันกัน คนน้องก็ไม่ยอม คนพี่ก็อยากจะยอมแต่ยอมไม่ได้ เป็นภาพที่น่ารักเสียจริง จนเมื่อวันนี้ พี่ชายชุดขาวรู้ว่าวันรุ่งขึ้นจะเป็นวันเกิดของน้องสาวคนนี้ พี่ชายแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องไม่ได้ยินที่น้องสาวพูด แต่เมื่อเลิกงาน พี่ชายรีบเดินตรงไปที่ร้านขนมหาซื้อขนมบาง อย่างตั้งใจจนวันรุ่งขึ้น พี่ชายชุดขาวค่อนข้างยุ่งมาก เห็นเดินไปเดินมาทั่วทั้งห้องกิจกรรมบำบัดผู้ใหญ่และกิจกรรมบำบัดในเด็ก จนเมื่อพี่ชายเสร็จจากห้องผู้ใหญ่แล้วจึงเดินมาหาพร้อมเดินเอามือไขว้หลัง ในมือนั้นมีขนมที่ซื้อด้วยความตั้งใจอยู่ จนเมื่อพี่ชายยื่นของขวัญให้พร้อมกับพูดสุขสันต์วันเกิดน้องสาวแอบยิ้มเล็กๆแต่พยายามเก็บอารมณ์ไม่ให้ดีใจแล้วพูดว่าไม่เอาหรอก แต่พี่ชายเหมือนรู้ก็เลยยิ้ม และยื่นให้น้องสาวก็หยิบมาตั้งไว้บนตักของตนเองวันนี้ห้องกิจกรรมบำบัดเด็กรู้สึกจะเต็มไปด้วยของขวัญและ รอยยิ้มของน้องสาวคนนี้ที่ทำให้คนในห้องยิ้มได้เหมือนกันโดยเฉพาะพี่ชาย

          แน่นอนว่า งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา แม่มาบอกพี่ชายชุดขาวว่าจะออกจากโรงพยาบาลในไม่ช้านี้ พี่ชายก็เข้าใจแต่บอกกับแม่ว่าก่อนจะพาน้องออกจากโรงพยาบาลอยากให้แม่น้องมาคุยกันก่อนเพื่อให้คำแนะนำและโปรแกรมการฝึกกลับไปทำต่อ เมื่อถึงวันนั้น พี่ชายได้คุยกับแม่ว่าอยากให้แบ่งเวลาให้กับลูกบ้างเพราะลูกมีเวลาเยอะจนทำให้ไม่มีอะไรทำ จึงได้แต่ดูทีวีซึ่งปัจจุบันทีวี มีสื่อต่างๆมากมายที่ทั้งเหมาะสมและไม่เหมาะสมแก่เด็ก พร้อมทั้งควรทำกิจกรรมร่วมกัน ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมในบ้าน เช่นการเล่นเกม การสอนหนังสือให้แก่ลูกหรือออกไปนอกบ้านทำกิจกรรม เช่นไปที่สวนสาธารณะ หรือไปห้างร่วมกัน จะทำให้เด็กรู้สึกมีคุณค่ามาขึ้นเพราะเด็กต้องการความรักความเอาใจใส่จากบุคคลที่เป็นพ่อและแม่

          ก่อนจะจากกัน พี่ชายเดินไปหาน้องสาวที่กำลังนั่งอยู่ที่รถเข็นเพื่อจะกลับขึ้นไปเก็บของบนเตียงน้องสาวขอเบอร์ของเพื่อนพี่ชายบอกว่าอยากจะเอาไว้โทรติดต่อกัน แต่ไม่ขอเบอร์พี่ชาย โดยพูดว่าก็พี่สาวกับพี่ชายก็คงอยู่ด้วยกัน เมื่อน้องสาวคนนี้ไม่อยากได้ พี่ชายก็ไม่ว่าอะไร เพราะถึงอย่างไรเพื่อนของพี่ชายก็มีเบอร์น้องสาวคนนี้อยู่จึงทำให้หายห่วงได้ เมื่ออยากจะติดต่อโทรหาว่าน้องสาวเป็นอย่างไรบ้างจะได้ติดต่อได้ แล้วทันใดนั้นมีผู้หญิงคนนึงนั่งรถเข็นมาเข้าไปที่ห้องกิจกรรมบำบัดผู้ใหญ่ ซึ่งเป็นผู้รับบริการอีกคนของพี่ชายนั่นเอง จึงทำให้พี่ชายต้องบอกลาน้องสาวเพราะมีหน้าที่ที่จะต้องไปทำต่อ ระหว่างบอกลาน้องสาวก็ดูนิ่งๆไม่ได้สนใจอะไรนัก แต่เมื่อพี่ชายเดินจากไปสายตาของน้องสาวที่มองมาที่หลังของพี่ชายนั้นช่างดูเศร้าเหลือเกินเหมือนไม่อยากจจะจากพี่ชายคนนี้ไปแล้วก็ถึงเวลาเมื่อมีคนมาเข็นรถเข็นของน้องสาวไป เหลือไว้เพียงแค่ความทรงจำที่น่าจดจำระหว่างพี่ชายและน้องสาว