"น้องสาวแปลกหน้า กับ พี่ชายหน้าแปลก"....ตอนที่ 1 (ที่นี่ที่ไหน)

       สวัสดีครับ เนื่องในวันกิจกรรมบำบัดโลก 27 ตุลาคม 2557 ผมได้เขียนนิยายสั้นๆขึ้นมาโดยอิงกับชีวิตจริงที่ได้ประสบพบเจอมา ถ้าอยากรู้ว่าเป็นอย่างไร ติดตามอ่านได้เลยครับ

ตอนที่ 1 ที่นี่ที่ไหน

          ทุกๆคนในโลกล้วนแล้วแต่มีวิถีการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกันออกไป ตามแต่ช่วงอายุ ตามแต่ฐานะ หรือตามแต่ใจต้องการ บางคนมีฐานะดีอยู่อย่างสุขสบาย แต่เลือกที่จะใช้ชีวิตอย่าง สมถะ พอเพียงประหยัดอดออม บางคนฐานะไม่ดีแต่เลือกที่จะอยู่อย่างสุขสบายแต่เพียงภายนอก แต่หารู้ไม่ว่าต้องทะเยอทะยานแค่ไหน กว่าจะทำให้ตัวเองดูมีฐานะมากกว่าที่เป็นอยู่แต่ถึงอย่างไรไม่ว่าจะ ฐานะเช่นไร ช่วงอายุไหน ทุกๆคนล้วนแล้วแต่ต้องประสบพบเจอกับบางสิ่งบางอย่างที่ไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงมันได้เลยโรคภัยไข้เจ็บนั่นเอง จะมีมั้ยว่าใครคนใดคนหนึ่งนี้ ใช้ชีวิตมาอย่างยาวนานแล้วจะไม่พบกับโรคภัยไข้เจ็บใดๆเลย มันคงเป็นเรื่องยาก บางคนมองว่ามันเป็นเรื่องไกลตัว เกิดขึ้นเดี๋ยวก็หายเอง หากเป็นเมื่อก่อน มักนิยมใช้สมุนไพรกันเพื่อให้หายจากโรค แต่ปัจจุบันเมื่อผู้คนรู้สึกแปลกๆกับร่างกายตนเองเหมือนไม่ได้อยู่ในสภาวะปกติ แน่นอนว่าจะต้องมุ่งไปที่ “โรงพยาบาล”

           สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ ที่เมื่อใครก็ตามรู้สึกไม่สบาย หรือ ประสบอุบัติเหตุ จะต้องนึกถึงเป็นแห่งแรก เพราะที่แห่งนี้รวบรวมหลายสิ่งหลายอย่างที่จะสามารถทำให้เราสบายทั้งกายและสบายใจที่ได้มา แต่สำหรับเด็กบางคน การมาโรงพยาบาลอาจจะไม่เป็นเรื่องอยากมาสักเท่าไหร่ โรงพยาบาลมักมีผู้คนหลายหลายมากมากมายมาอยู่รวมกัน บ้างมีวัตถุประสงค์เพื่อมาให้รักษา บ้างก็มาเพื่ออยากรักษาให้ ต่างคนต่างวัตถุประสงค์ แต่ เป้าหมายร่วมกันคือ อยากให้หายจากสิ่งที่รบกวนสภาพร่างกายและจิตใจ

           เมื่อมองถึงโรงพยาบาลใหญ่ๆสักแห่งหนึ่ง ที่แห่งนี้จะต้องเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ตั้งแต่รอบๆโรงพยาบาลเต็มไปด้วยรถยนต์ รถมอเตอร์ไซค์ แต่ในโรงพยาบาลนั้น เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ตั้งแต่ คนแก่ เด็ก วัยรุ่น บ้างก็นั่งรถเข็นมา บ้างก็เดินมา หรือ พ่อแม่พามา ทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องการมาเพื่อเป้าหมายหลักอย่างที่บอกไป ภายในโรงพยาบาลกว้างใหญ่โตมาก เพดานสูง มองทางขวา จะเห็นคนนั่งรอกันเพื่อชำระเงิน บ้างก็มีท่าทีที่ยิ้มแย้มแจ่มใส บ้างก็หรือสึกเหนื่อยล้า เมื่อมองตรงไป กลับเป็นทางเดินยาวมองแทบไม่เห็นปลายทาง แต่ระหว่างทางนั้นเมื่อมองไปทางขวา จะเห็นห้องเล็กๆ และมีผู้คนรอภายนอกห้องเต็มไปหมด เพื่อรอเข้าพบคุณหมอ ระหว่างรอก็มีพยาบาลมาตรวจชีพจร ซักประวัติต่าง และเมื่อคนในห้องออกมา ก็จะมีใครคนใดคนหนึ่งลุกจากที่นั่งแล้วเข้าไปต่อ เป็นแบบนี้วนไปเรื่อยๆ

            ด้านล่างของโรงพยาบาลโดยมีห้องหนึ่งมีสีม่วงสะดุดตาทำให้ต้องเดินเข้าไปอ่าน ถึงได้รู้ว่าห้องนี้คือห้องฟื้นฟูสมรรถภาพ ระหว่างที่มองประตูกระจกใสบานใหญ่ ที่อยู่ข้างๆป้าย ก็กราดตามองเข้าไปข้างในด้วยความสนใจว่าในห้องนี้มันคืออะไรกันแน่ สักครู่หนึ่งประตูกระจกบานนี้ได้เปิดออกด้วยความอยากรู้จึงเดินเข้าไป สิ่งแรกที่เห็นคือ โต๊ะประชาสัมพันธ์ ที่มีลักษณะยาวโค้งอย่างสวยงาม แต่ก็ยังไม่สะดุดตาเท่าไหร่ เพราะเมื่อเลี้ยวซ้ายเดินเข้าไป จะเห็นเครื่องอุปกรณ์ต่างๆมากมาย เครื่องแรกเป็นเหมือนเครื่องวิ่งออกกำลังกายที่มีกระจกบานใหญ่ และทีวีอยู่ข้างหน้า แต่บนเครื่องมีสายเหมือนเอาไว้ยืนประคองอย่างไรอย่างนั้นเลย ถัดจากเครื่องเมื่อมองเข้าไปในลึกสุดของห้อง เจอกับห้อง 2 ห้อง ห้องด้านขวาเป็นห้องที่มีโต๊ะตรงกลางตัวใหญ่ และมีคนกำลังทำกิจกรรมหลากหลายรูปแบบที่น่าสนใจ จึงได้เดินไปถึงทางเข้าประตู จึงรู้ว่า นี่คือห้องของ “กิจกรรมบำบัดในผู้ใหญ่” แต่แล้วก็ต้องกลับหลังหันไปทันใดเมื่อได้ยินเสียงเด็กร้องมาจากห้อง อีกห้องด้านหลังเมื่อเดินไปดูพบว่าห้องมีสีสันสดใสสวยงาม เต็มไปด้วยเบาะหนัง และลูกบอลหลากขนาดหลากสี ระหว่างที่กำลังมองไปรอบห้องก็เห็นเด็กเล็กๆ 3-4 คน บ้างก็ปั่นจักรยานอยู่ บ้างก็ยืนชิดกับเบาะสูงและปั่นจักรยานมือ และ จากนั้นก็ต้องหยุดสายตาไปที่คนคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็กกำลังทำอะไรบางอย่าง