ถ้าใจสั่งมา...เวลาก็หาได้...เพื่อบันทึกใน GotoKnow
เขียนเพียงเพื่อจะสื่อความ ดังชื่อบันทึกนี่แหละค่ะ เพราะวันนี้ตัวเองก็รู้สึกเหมือนว่า ทำไมวันๆมันหมดเร็วเสียจริง
- เช้าตื่นมา 6 โมงเช้า ทอดไข่กับแฮมให้ 3 หนุ่มเป็นอาหารเช้าก่อนไปโรงเรียน เอากรงหนูแฮมสเตอร์ที่เลี้ยงไว้ออกมาปล่อยเข้ากล่องใหญ่ (ให้เขาได้วิ่งเล่นกัน) ย้ายเสื้อผ้าที่ซักเมื่อคืนไประเบียงหลังบ้านเพื่อรับแดด
- 7 โมง 10 นาที เดินไปเป็นเพื่อน 2 หนุ่มรอรถเมล์ม.อ.ไปส่งที่โรงเรียน ได้นั่งคุยและเล่นกันสักประมาณ 10 นาที ก่อนที่รถจะมา เราเล่นเป่า ยิ้ง ฉุบกัน แม่แพ้น้องฟุงกับพี่เหน่นตลอดเลย (ลูกเดาใจเก่งกว่า)
- 7 โมงครึ่งถึงที่ทำงาน อยู่เวรเช้าเปิดเครื่องอัตโนมัติ เปิดทั้ง Hitachi 717 และ 917 และระหว่างมีเวลารอเครื่องก็เปิดเครื่อง Elecsys ที่ตัวเองรับผิดชอบสัปดาห์นี้ เพื่อตรวจ cardiac enzymes ไปด้วยเลย
-
8 โมงครึ่ง ก็เริ่มประจำการงานตัวเอง มีทั้ง HbA1C และ cardiac enzymes วันนี้โชคไม่ดีต้องเสียเวลา calibrate ใหม่เพราะ control ไม่ผ่าน จึงต้องเสียเวลาเล็กน้อย วันนี้รับหน้าที่ตรวจเช็คผลซ้ำด้วย วิ่งไปวิ่งมาระหว่างงานเหล่านี้ จนถึงเที่ยงกว่า ว่าจะเช็คผลของรอบเช้าให้หมดก็ไม่ทัน ต้องเก็บไว้เช็คต่อตอนบ่ายด้วย
-
เที่ยง 15 นาทีกลับมาทานข้าวที่แฟลตกับคุณแม่และคุณพ่อ(ของสามี) ซื้อขนมจีนมาฝากคุณแม่ ส่วนคุณพ่อท่านทานข้าวต้มไปเรียบร้อยแล้ว เก็บผ้าที่ตากเข้ามาไว้ในห้อง ล้างจานชามเรียบร้อย ปอกส้มโอไว้ให้ทั้ง 2 ท่านแล้วจึงกลับมาทำงานต่อ
- ช่วงบ่าย เช็คผลไปด้วย และเลือก sample ที่มีค่าการทดสอบต่างๆที่เราต้องการทำเปรียบเทียบกับเครื่องใหม่มาลงเครื่อง Modular ไปด้วย เราตั้งเป้าไว้ที่การทดสอบละ 60 sample ที่มีทั้งค่าปกติ สูงและต่ำ ตัวเองเป็นคนรวบรวมข้อมูลว่าจำนวนครบหรือยัง และทำเป็นตารางมาให้สมาชิกกลุ่มต่างๆในห้องช่วยกันเก็บข้อมูล ได้เกือบจะครบแล้ว งานทั้งหลายทั้งปวงนี้ทำจนถึง 5 โมงกว่าๆ
- ช่วงก่อน 6 โมง นั่งแก้ไขต้นฉบับที่เตรียมเพื่องานอบรม Real-time PCR สัปดาห์หน้าที่ต้องส่งเพื่อเตรียมแจก กำหนดส่งภายในต้นๆสัปดาห์นี้ ตอนแรกตั้งใจว่าวันนี้จะทำให้เสร็จตอนบ่ายก็ไม่มีเวลาเลย จึงต้องมาทำตอนนี้ ก่อนจะกลับบ้าน
- 6 โมง 15 นาทีถึงบ้าน ทานข้าวเย็น(ที่คุณแม่และคุณสามีจัดการ) ต่อด้วยล้างชามกองโต เก็บกวาดโต๊ะอาหารและทำความสะอาดครัว พี่วั้นช่วยเก็บกวาด ระหว่างที่ทำการบ้านไปด้วย
- ทุ่มครึ่ง อาบน้ำ ซักผ้าชุดน.ส.ท.ของพี่วั้น ชุดลูกเสือของพี่เหน่น ซึ่งทั้งคู่ซักแช่ไว้เองแล้ว 1 รอบตามข้อตกลง ให้คุณแม่มาตรวจเช็คและปั่นตาก น้องฟุงช่วยพับผ้า (ที่คุณแม่ต้องมาช่วยพับให้สวยขึ้นอีกนิดหน่อย) ช่วยพี่เหน่นคิดเลขเล็กน้อย สนุกสนานเพราะกลายเป็นพี่เหน่นสอนคุณแม่คิดเลข วิธีหา square root ตอนแรกถามคุณแม่ เพราะมันเป็นทศนิยม ทำแบบธรรมดาได้เอง คุณแม่เลยให้สอนวิธีธรรมดาให้ก่อน แล้วก็ช่วยกันคิดแบบมีทศนิยม ไปๆมาๆพี่เหน่นก็คิดได้เองเลย หลังจากการปรึกษากันเล็กน้อยว่า จะเอาจุดทศนิยมมาเกี่ยวตอนไหน ระหว่างที่คุณแม่ตากผ้า พี่เหน่นก็วิ่งมาบอกว่า คิดได้แล้วแม่ พยายามจะอธิบายใหญ่เลย แถมพอคุณแม่ตากผ้าเสร็จ พี่เหน่นต้องการเช็คว่าคุณแม่เข้าใจไหม ตั้งโจทย์ให้ทำ พี่วั้นก็เลยมาขอทำด้วย ตกลงเราเข้าใจวิธีทำกันอย่างสนุกสนาน จำไม่ได้เลยว่าเรียนวิธีคิดเรื่องนี้มาเมื่อไหร่ (กดแต่เครื่องคิดเลข จนลืมไปแล้วว่าเขาคิดกันยังไง) ลูกๆเข้านอนกัน 3 ทุ่ม คุณแม่จึงได้เริ่มคุ้ยงานมาทำต่อ
มีข้อมูลเปรียบเทียบเครื่องต้องลง เพื่อเช็คว่ายังขาดอีกมากน้อยเท่าไหร่ เอาไปแจกจ่ายต่อพรุ่งนี้
ตรวจเช็คต้นฉบับการอบรม Real-time PCR ทั้งของตัวเองและของอ.ชวบูลย์ (สำหรับหัวข้อทางปฏิบัติการ RT-PCR)
5 ทุ่มกว่าๆ ก็เริ่มมานั่งประจำการพักผ่อนกับ GotoKnow นี่แหละค่ะ
สรุปว่า วันอันแน่นเอี้ยดเช่นวันนี้ ก็ยังมีเวลามาเขียนบันทึกยาวๆแบบนี้ สดๆเลยค่ะ เพื่อจะสื่อว่า ถ้าหากอยากจะเขียนแล้วล่ะก้อ อะไรก็ไม่เป็นอุปสรรค เรื่องก็มาเอง (แต่จะได้อะไรหรือไม่นี่ก็ สุดแล้วแต่ผู้อ่านนะคะ) แต่ที่แน่ๆ คนเขียนสบายใจได้ปลดปล่อยค่ะ
ขอบคุณ GotoKnow จริงๆ
ความเห็น (22)
- อ่านแล้วทึ่งมากค่ะ คุณโอ๋ เป็นนักบริหารเวลาที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ค่ะ สามารถประสานทั้งงาน ครอบครัว และเวลาส่วนตัว ได้อย่างน่าชื่นชม
- เห็นด้วยกับคุณโอ๋ ค่ะ การเข้า gotoknow ถือเป็นช่วงเวลาแห่งการพักผ่อน (สมอง) จริง ๆ ค่ะ ต่อไปเวลาใครให้ตัวเองตอบแบบสอบถาม แล้วถามเรื่องงานอดิเรก คงต้องตอบว่า เข้า gotoknow คงไม่ผิดใช่ไหมค่ะ
พี่โอ๋สามารถใช้ GotoKnow ให้เนียนในเนื้องานและชีวิตประจำวันได้ยอดเยี่ยมเลยค่ะ :)
ขอชื่นชมคุณ...ที่ใช้เวลาอย่างคุ้มค่าและใช้เวลาเป็น...การบริหารเวลาได้อย่างนี้...มีน้อยคนนักที่จะทำได้อย่างที่เล่ามาให้ฟังครับ...
ขอบคุณครับ...
เวลาและวารีไม่คอยทีท่านผู้ใดจริงๆครับ
การจัดการตนเองในแต่ละวันจึงมีค่ามาก ขอชื่นชมกับการให้เวลากับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ
- สวัสดีค่ะพี่โอ๋
- แวะมาอ่านบันทึกค่ะ
- บันทึกชีวิตประจำวันได้ละเอียดมากค่ะ เนียนในเนื้องานและชีวิตประจำวันจริง ๆ ค่ะ
คุณโอ๋คะ
- ครูอ้อยรู้สึกดีใจและยินดีที่บุคลากรที่ มอ.มีคุณภาพตั้งหลายคนใน GotoKnow และที่ยังไม่รู้จักในนี้อีกมากมายใช่ไหมคะที่มีความเนียนในการปฏิบัติงาน
- เมื่อมีโอกาส จะไปเยี่ยมที่ มอ.ค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
เห็นด้วยมาก...มากที่สุดเลยค่ะ คุณโอ๋....คุณเมตตาคนนึงหล่ะที่หมุนหัว หมุนตัว...เช่นนั้น พี่โอ๋อาจหนักว่า มีลูกสาม คุณเมตตา สองลูก อุ๊ย..ลูกสองค่ะ เห็นภาพแจ่มแจ๋ว....แต่ทว่า
สุดยอดเลยค่ะ....
แล้ววันหยุดละคะ....
ไว้จะทำระบบให้เลือกวันที่ตีพิมพ์ได้ค่ะ จะได้ค่อยๆ ทยอยบันทึกไปเรื่อยๆ นะค่ะ
- ขอบพระคุณมากครับ แวะมาทักทายครับ เยี่ยมมากเลยครับ
- อย่างนี้ต้องบอกว่าพี่โอ๋ใช้เวลาในวันหนึ่งๆ นั้น...คุ้มจริงๆ ครับ
- ต้องขอขอบพระคุณ ดร.จันทวรรณ ล่วงหน้าด้วยนะครับที่จะกรุณาให้เลือกวันตีพิมพิ์ได้
ผมคนหนึ่งที่ชื่นชมการบริหารงานประจำกับครอบครัวได้กลมกลืนมาก หาคนเหมือนพี่โอ๋ยากครับ
อยากเป็นหนึ่งในผู้ให้ข้อคิดเห็นในบันทึกนี้ค่ะ เลยเข้ามาตอนเที่ยง (กลัวลืม)
อ่านลงมา...จนถึงข้อคิดเห็นของใครๆ แล้วอดอมยิ้มไม่ได้ (อันที่จริงหัวเราะออกมาดังๆ ค่ะ แต่บอกแค่ว่า ยิ้ม ยิ้ม...เดี๋ยวเสียภาพกุลสตรี) ขำๆ คุณคนที่เปลี่ยนอาชีพเป็น call center น่ะค่ะ
ถึงแม้พี่โอ๋จะงานยุ่งๆ แต่...เท่าที่เห็น...ดูเหมือนไม่ยุ่งค่ะ ปากยังเจรจา (แบบพาที) ใบหน้ายังยิ้มแย้ม และตายังแวว (แปลว่า...ตาฉายประกาย) เป็นอาการของคนที่ทำงานอย่างเป็นสุข...นั่นเอง
(ดูๆ ไป พี่โอ๋ มีคุณสมบัติของนางงามครบถ้วนเลยนะนี่)
แวะมาอ่านเหมือนได้ฟังพี่คุยด้วยตัวเองเลย
ถ้าพี่โอ๋ พอจะมีเวลาว่างอีกซักนิด ช่วยบอกเด็กๆ หรือพี่โอ๋เองก็ได้ค่ะ ช่วยลงรูปหนูแฮมสเตอร์ที่เลี้ยงไว้หน่อยได้มั๊ยคะ อยากเห็น
ว่าแต่ว่าข้างเย็นนี่อร่อยมั๊ยพี่ พี่ไม่ใหญ่ไม่ลงมือทำอาหารแล้วเหรอคะ หรือว่าท่าทางจะมีงานยุ่งเหมือนกัน :D
ขอบคุณทุกๆความเห็นเลยนะคะ ต้องขอสารภาพตามตรงว่า งง ไปเลยค่ะ ได้รับ "พลัง" กลับคืนมาจนเต็มหัวใจเลยค่ะ นึกไม่ถึงจริงๆ
นี่แหละเสน่ห์ของ GotoKnow พวกเราดูเหมือนจะกลายเป็นเครือข่าย "กำลังใจ"ที่ใหญ่ยิ่งเหลือเกิน
ได้ความคิดอย่างนึงจากการเขียนบันทึกนี้ แล้วได้รับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้มากขนาดนี้ว่า ดูเหมือนการเขียนเล่าว่าทำอะไรเป็น diary แบบนี้จะถูกกับธรรมชาติของคนเรา มีคนที่เขาเขียนลักษณะนี้ทุกวัน แล้วก็มีคนตามอ่านกันจนดังไปได้มาแล้วนะคะ (ยังไม่ว่างหา link)
คุณ K คะ เวลามีแน่ค่ะ แต่กล้องเกเรไปเสียแล้ว คงต้องรออีกสักพักนะคะ เจ้าหนู 4 ตัวนี้ก็เป็นสิ่งหย่อนใจร่วมของพวกเราเหมือนกันค่ะ เขามีพฤติกรรมน่ารักๆให้เราได้ดูแปลกๆทุกวัน และเขาดูมีความสุขกับการอยู่ในลักษณะนี้ (ถ้าเลี้ยงอย่างอื่น เราคงจะเศร้าสงสารเค้า) อ่านคำแซวแล้วได้หัวเราะเสียงดังเลยค่ะ พี่ไม่ใหญ่ท่านแขวนนวมชั่วคราว เพราะทำอาหาร"มัน"ไม่พอสำหรับปากท่านพ่อค่ะ ต้องยกเวทีให้ท่านแม่ไปแทน "ข้าง"เย็นเราเลยอุดมสมบูรณ์มากค่ะ ล้างชามกองโตทุกวันเล้ย...(ไม่นับหม้อ กระทะและอุปกรณ์ประกอบฉากอีกเพียบ)
คนที่บ่นว่าไม่มีเวลา คือคนที่บริหารเวลาไม่เป็นค่ะ (ตัวเองด้วย ฮิฮิ) เพราะทุกคนก็มีเวลาเท่าๆ กันคือวันละ 24 ชั่วโมง เพียงแต่จัดการเวลาในกิจกรรมต่างๆ ไม่ได้ ทำให้ทำอะไรไม่ทัน และบอกว่างานเยอะ
ว่าแล้ว ก็ต้องปรับปรุงตัวเองซะหน่อย เห็นตารางคุณโอ๋แล้ว เรายังมีเวลาว่างอยู่เลยเนี่ย
^__<
มี Call Center เมืองปาย แวะมาเยี่ยมด้วย ฮ่าฮ่า (ขำๆ)
อ่านด้วยความชื่นชมครับ มารอบ 2 แล้ว .. พยายามเลื่อนดูว่าตัวเองได้ Comment อะไรไว้ก็ไม่เห็นมีทั้งๆที่เข้ามาอ่านครั้งแรกตั้งนานแล้ว แย่จริงเรา
เข้ามาอ่านหลายบันทึกแล้ว...
ขอทักทายที่บันทึกนี้ครับ...
อ่านแล้วทึ่งครับ ใน 1 วัน ทำได้ครบถ้วนและลงตัวทั้ง งานและครอบครัว...
นับถือจริง ๆ ครับ...
- วันเวลาของชีวิต ..น้อยนิดแต่ยิ่งใหญ่
- วันเวลาของหัวใจ ยิ่งใหญ่ไร้พันธาการ
- แวะมาเยี่ยมค่ะ
- มาชมครอบครัวตัวอย่างค่ะ