การทำจิตให้นิ่ง ต้องมีใจจดจ่ออยู่ที่การบริกรรม เมื่อใจจดจ่อต่อคำบริกรรม อารมณ์ต่าง ๆจะถูกทำให้สลายไป ใจเป็นหนึ่งอยู่ที่คำบริกรรม "พุทโธ"
..
..
เหตุที่เราทำการบริกรรม เพราะ...ทุกคนมีอารมณ์ มีความนึกคิดที่ไม่สิ้นสุด ตัวอารมณ์นี่เองที่ทำให้มนุษย์มีทั้งสุข ทั้งทุกข์ และเมื่ออารมณ์มีมาก จิตก็จะฟุ้งซ่าน ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ก่อให้เกิด "จุดดำ"
จุดดำ คือกิเลสที่เกิดในใจคน นี่แหละคือต้นเหตุแห่งอารมณ์ ที่มีทั้งสร้างสรรค์ และทำลาย
..
และจะทำอย่างไร?ให้จิตเป็นสมาธิละ!!!!
คำตอบอยู่ตรงนี้....
เราต้องกำหนดจิตของเราให้เที่ยง ไม่ให้มันฟุ้งซ่าน ด้วยการบริกรรม คำนี้ "พุทโธ" เพื่อให้หยุดอารมณ์ทั้งหมด เมื่อจิตตั้งอยู่ที่คำบริกรรม จิตก็จะเป็นสมาธิ และรวมกันเป็นหนึ่งได้
..
การบริกรรม เป็นการกรองอารมณ์ของเราจากหยาบ ให้ละเอียดขึ้น
..
หลักการทำสมาธิ มีอยู่ 8 ข้อ
1 การบริกรรม คือนึกอยู่คำเดียวในใจ "พุทโธ" อย่าเปลี่ยน
2. การบริกรรมเป้นเพียงเบื้องต้น เมื่อจิตชำนาญแล้ว คำบริกรรมก็ไม่จำเป็นต้องใช้
3. การบริกรรมเป้นสิ่งจำเป็น สามารถลบอารมณ์อื่น ๆ ให้หมดไป และเหลือเพียงคำบริกรรมเท่านั้น
4. จะทำการหยุดนิ่งโดยไม่บริกรรมก็ย่อมได้ คือกำหนดความว่าง ซึ่งถือว่าเป็นสมาธิแล้ว
5. เมื่อเราหยุดนิ่ง จะปรากฏสิ่งหนึ่งให้เรากำหนดต่อไป คือ ลมหายใจ
6. คำบริกรรมเปรียบเหมือนเด็กอ่อน ที่ต้องมีคนคอยดูแล แต่เมื่อเติบโตแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องมีผู้ดูแล เปรียบเหมือนจิตของเราที่เกิดความชำนาญแล้วนั่นเอง
7.การวางจิต ขณะบริกรรม ตามฐานทั้ง 5... เมื่อวางแล้วเกิดความสบาย จิตก็จะสงบ
8.การวัดผลของการบริกรรม เมื่อเราบริกรรมแล้วจิตนิ่ง เราลองกำหนดจิตให้เฉยดู โดยไม่นึกถึงคำบริกรรม จะปรากฏผลดังนี้
- จิตอ่อน ----------------> ให้บริกรรมต่อ
- จิตนิ่ง -------------------> จิตได้แข็งแกร่งขึ้น ไม่ต้องบริกรรม สิ่งนี้เอง ถือว่าพลังจิตของเราได้ก้าวหน้าขึ้น
อย่างไรก็ตาม ...เราต้องเริ่มต้นด้วยการบริกรรมทุกครั้ง......ก่อนที่จะรวมจิตเข้าสู่ภวังค์
..
จำไว้!!!
สมาธิ เป็นหนทางเดียวที่เราจะเสริมสร้างพลังจิตให้แก่ตัวของเราเอง และพลังจิตนี่เอง...ที่เราสามารถสะสมไว้เป็นอริยทรัพย์ที่จะติดตามตัวเราไปได้ในทุกภพทุกชาติ
เห็นภาพเข้าใจง่ายครับ
จิตสงบ จิตเบา จิตสบาย นะคะ คำสอนที่ดีดี ขอบคุณน้องแสงค่ะ