เพียรไม่พอ ไปทำอีก

เพียรไม่พอ ไปทำอีก

                 วันศุกร์ที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2557

วันนี้วันศุกร์ละ ในช่วงระหว่างวันครูเมตตามอบภารกิจให้

ภารกิจที่ครูให้ทำและปรับเปลี่ยน คล้ายกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในชีวิต คือ ทำสิ่ง ๆ หนึ่งอยู่แล้วมี บางสิ่งบางอย่างมาแทรก หรือ ปรับเปลี่ยน จิตหนูตอบสนองอย่างไร บางทีก็เป็นลักษณะ มึน ๆ บ้าง แต่พอนึกย้อนว่า “ครูมอบหมายเพื่อฝึก เพราะคล้ายกับโจทย์ที่เจอในชีวิต จะจัดการมันยังไง

เจออุปสรรคไปหลายเรื่อง ให้ช่วงเวลาที่ใจเร่งด่วน โดนล็อคล้อ เพราะจอดรถไม่ขนานผิวถนนก็มี

ได้แต่ถอนหายใจกับตนเอง ท่ี่ขาดวสติ ยิ่งรีบก็ยิ่งช้า

ระลึกถึงคำครู “มันจะยากขึ้น”

นี่ขนาดครูเมตตาช่วยแล้ว

ไปรับเด็กกว่าจะเข้าวัด ก็มืด ทำไมหล่ะ

เพราะไม่มุ่งมั่น ปล่อยให้ อะไร ๆ ที่คั่งค้างในใจมาแทรก

มันก็ไม่รักษาสตินั่นแหละ จนเกือบเกิดการพลาดพลั้ง

โชคดีที่บารมีครู คุ้มครองไว้ ทำให้มีเกิดอะไรร้ายแรงเกิดขึ้น

เป็นเพราะหนูไม่เชื่อฟังล้วน ๆ

ครูชี้ซ้ำอีก “มันจะยากขึ้น”

จะมีการสูญเสียถ้าหนูไม่แก้ใจ จะทุกข์ใจทั้งเป็น

ทางรอดคือ เชื่อฟังครูบาอาจารย์ เหมือน หมูเหมือนหมา

วันนี้ทำข้อวัตรได้ครบ แต่การเข้าวัดล่าช้า เป็นคำตอบว่า “ทำไม่พอ ไปทำอีก”

เหตุผลเป็นเรื่องของ กิเลส ผลที่ออกมาคือ ใจยังกระด้างต่อธรรม แล้วการปฏิบัติ จนถึงการส่งผลนั้นยังไม่เป็นไปตามที่ครูชี้แนะ นั้นแสดงถึง ความไม่เชื่อฟัง

ย้ำให้ใจตนเองได้ยิน ถ้าเชื่อ คำสอนครูต้องแนบใจ

สาเหตุที่ไม่ผ่านเพราะ รักษาสติไม่พอ มัวเชื่อแต่ตนเอง สุดท้าย กิเลสมันก็หลอกเอา

ไปต่อให้ได้ รักษาระดับใจไม่ให้ไหลไปเสียเวลาท้อ

ตราบเท่าที่ ครูยังเมตตา เอ่ยเตือน นั่นหมายถึง

"ยังมีหวัง"

ประทับใจอะไร กับเรื่องไม่คาดคิด ที่เกิดขึ้น

ภารกิจที่ทำ อยู่ นั้นช่างเหมือน ชีวิตหนูที่กำลังเจอ
ทั้งปัญหาอุปสรรค และโจทย์ที่ได้จากครู
รวมถึงการตอบสนอง
เห็นตนเองชัดว่า "ตอบสนองต่อปัญหา อุปสรรคอย่างไร เมื่อก่อน ตามความเคยชินร่องเดิมของกิเลส
และได้เห็นกับตนเองชัดขึ้นว่า
"ภารกิจ คือ ความช่วยเหลือจากครู"
เป็น Factor ของการฝึก version เข้มข้น
ทำภารกิจผ่าน ได้ความเข้าใจ ได้แนวทางแก้ไข โจทย์ของชีวิต
ทำไม่ผ่าน เห็นโจทย์ซ้ำ และยากขึ้น
ใครไม่รู้ แต่เรารู้
จิตยังแสดงออกด้วยความก้าวร้าว ช่างน่าละลาย และน่ารังเกียจ
มันจะแย่เพราะ โง่ซ้ำซากเช่นนี้ ให้กำลังใจตน
"ยังมีหวัง ยังมีหวัง ยังมีหวัง"