คาถาปลอบใจ(ฉันเอง)ยามสอนศิษย์

ใกล้สอบปลายภาคเข้ามาเต็มทีแล้ว ช่วงเวลาของการเรียนการสอนสำหรับเทอมนี้กำลังจะผ่านพ้นไป ..ฉันค้นพบว่า ศิษย์บางคนสอนได้แต่วิชาความรู้ ไม่อาจให้นิสัย(อบรมบ่มนิสัย)กันได้ จึงต้องคอยบอกตัวเองว่า 'ทำดีที่สุดแล้ว' และต้องเข้าใจว่า การเปลี่ยนความประพฤติ/นิสัย(หรือสันดาน)ไม่ใช่ของที่ทำได้ง่ายๆภายในระยะเวลาอันสั้น แต่ก็ยังหวังใจว่าสักวันหนึ่งเขาจะกลับตัว ... ด้วยเหตุนี้ จึงขอระลึกถึงสุภาษิตสอนใจบทหนึ่งไว้เป็น "คาถาปลอบใจ(ตนเอง)ยามสอนศิษย์" ดังนี้

ฝูงชนกำเนิดคล้าย คลึ่งกัน

ใหญ่ย่อมเพศผิวพรรณ แผกบ้าง

ความรู้อาจเรียนทัน กันหมด

เว้นแต่ชั่วดีกระด้าง ห่อนแก้ ฤาไหว

- พระราชนิพนธ์สุภาษิต "โคลงโลกนิติ" ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 -

Born men are we all and one,
brown, black by the sun cultured.
Knowledge can be won alike.
Only the heart differs from man to man.

- ถอดเป็นโคลงสี่สุภาพภาษาอังกฤษโดย ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช -

ป.ล.1 ข้อสังเกตบางประการตอนไปหาข้อมูลคือ พบว่ามีบางคนแย้งว่า"ห่อนแก้" ต้องเป็น "อ่อนแก้" พร้อมประกอบเหตุผลว่า เพราะเป็นคำคู่ของบทนี้ คือ ชั่ว-ดี & กระด้าง-อ่อน(น้อม) ...บางคนถึงกับบอกว่า ต้องเป็น"อ่อนแก้"แน่นอน เพราะอ้างจากพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ฉันลองเข้าเว็บหาดูแล้วยังไม่เจอ เลยไม่รู้จริงเท็จประการใด นอกจากนี้ มีบางคนใช้ "ยกแต่ชั่วดีกระด้าง" อีกด้วย...เอาเป็นว่า ฉันขอเชื่อความรู้สึกและความ(ทรง)จำที่เคยเรียนมาท่องแบบข้างต้นแล้วกันนะ ใครมีข้อมูลเพิ่มเติมอย่างไรมาแลกเปลี่ยนกันได้นะคะ

ป.ล.2 เพิ่งรู้ว่าคำราชาศัพท์จะใช้ถึงพระราชวงศ์ลำดับสุดท้ายคือ หม่อมเจ้า เท่านั้น ..ลำดับต่ำกว่านี้ไม่ใช้คำราชาศัพท์แล้ว (รู้เพราะเหตุตั้งคำถามกับตัวเองว่า ..ในการถอดโคลงฯเป็นภาษาอังกฤษของ ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช จะเรียก(ใช้คำ)ว่าอย่างไรดี?

ขอบคุณแหล่งข้อมูล : http://www.oocities.org/yaahsecret/thaipoet.htm และ https://www.facebook.com/pasaranae/posts/304781872...