...ทุกคนมักมีชีวิตที่มีกรอบ
ไม่ว่าจะเป็นกรอบที่ตัวเองสร้างขึ้นเอง
หรือกรอบที่ผู้อื่นสร้างให้...
บางครั้ง...เราก็เดินอยู่ในกรอบ
บางคราว...ก็เดินอยู่บนกรอบ
บางที...ก็อาจจะเดินล้ำออกมานอกกรอบ
...แต่ไม่ว่าเราจะเดินอยู่ตรงไหนของกรอบ
สิ่งที่เราต้องการที่สุด...ก็คือ...อิสระ
อิสระในการแสดงออก...
อิสระทางความคิด...การกระทำ
อิสระในการเดิน...การนั่ง...การนอน...
แต่ไม่ว่าจะเป็นอิสระแบบไหน...สิ่งที่เราต้องมีคือ " การรู้จักตนเอง "
รู้ว่าตัวเองเป็นใคร มีหน้าที่อะไร ควรทำอะไร
และที่สำคัญที่สุดคือ รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
โดยที่สิ่งที่ต้องการนั้นมันอยู่บนพื้นฐานของความสุขและไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร...
ชีวิตของทุกคนได้มาแบบฟรี ๆ ไม่ได้เสียอะไร
ยิ่งไปกว่านั้น เราอาจจะได้อะไรดี ๆ มาเป็นของแถม...
มันอยู่ที่ว่าเราเรียนรู้ที่การสูญเสียและเปิดตา เปิดใจ อ้าแขนรับสิ่งต่าง ๆ ได้มากแค่ไหน
ถ้าเราเข้าใจการสูญเสีย มันจะทำให้เราเห็นคุณค่าของการสูญเสีย นั่นก็เเปลว่าเราไม่ได้เสียอะไรไปเลย
ถ้าเราเข้าใจการได้รับ มันจะทำให้เราเห็นคุณค่าของการได้รับ นั่นก็แปลว่าเราได้รับเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าตัว
ชีวิตดี ๆ ไม่ใช่ชีวิตที่อยู่ในกรอบ บนกรอบ หรือนอกกรอบ
แต่เป็นชีวิตที่เป็นของตัวเอง...ที่เราสามารถควบคุมมันเอง..
ที่ผู้อื่นสามารถเข้าใจ เชื่อใจ...และเชื่อมั่นในตัวเรา
ขอให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีค่ะ ..........................
เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เรื่องนี้ทั้งหมด
ซึ่งแล้วแต่ใครจะมองเห็นได้เร็ว หรือ ได้ช้า
"การรู้จักตนเอง" จึงเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด
ถูกต้องตามนั้นครับ ;)...
ป.ล. สุขภาพจิตที่เข้มแข็งย่อมนำมาซึ่งสุขภาพกายที่แข็งแกร่งเช่นกันครับ ;)...
สดใส
ชอบมาก
เพราะนี่คือ...โลกทัศน์ของเด็ก พศ นี้้เลยนะครับ
..
ขอบคุณครับ
ชัดเจนครับ
การรู้จักตนเอง
ย่อมเป็นพื้นฐานและแก่นรากแห่งการรู้จักชีวิต
ความเป็นอิสระที่แท้จริง
จะบอกเราเองว่า
เรา ล้วนเกี่ยวโยงกับสรรพสิ่ง...
ความเป็นอิสระ คือการพึ่งพิง.....
ชื่นชม ครับ