วิถีแห่งการร้องเพลง (๑๐)
การร้องเพลงแห่งการพัฒนา
ในการร้องเพลงของเราๆนั้น หลายมีมีพรสวรรค์ทางเสียงที่มีมาเเต่ในเด็กๆ ที่เมื่อร้องครั้งใดๆ ก็เพราะทุกๆครั้ง เเต่อีกหลายๆคนต้องอาศัยพรเเสวงเพราะกล่องเสียงไม่เอื้ออำนวยต่อการร้องเพลงก็พยายามที่จะเรียนรู้เทคนิคต่างๆในการร้องเพลงให้ตนเองร้องเพลงไพเราะน่าฟังมากที่สุด เเละในอีกหลายๆคนที่ทั้งมีพรสวรรค์เเละพรเเสดงอยู่เสมอก็ร้องเพลงออกมาได้ยิ่งไพเราะ เเต่อย่างไรก็ดีดนตรีเป็นสิ่งที่มนุษย์ขาดไม่ได้ หากขาดไปสุนทรียศาสตร์ในการดำเนินชีวิตคงไม่มี เสียงของคนเรานี่หล่ะ ที่เขาเรียกว่า เป็นเครื่องดนตรี ที่วิเศษที่สุด
การร้องเพลงหลายคนก็ร้องเพื่อประกวด ร้องเพื่อชีวิต ร้องเพื่อปลอบใจตนเอง ร้องเพื่อให้คนอื่นๆมีความสุข เเต่บางครั้งหลายเหตุผลพวกนี้ก็อยู่ด้วยกัน การที่เราจจะร้องเพลงให้เกิดการพัฒนาตนเองได้นั้น เราเองมองว่า สิ่งสำคัญที่เป็นพื้นฐาน เลยก็คือการซ้อมเท่านั้นที่จะทำให้เรามีความมั่นใจมากที่สุด ซึ่งในการซ้อมนั้น เราจำเป็นที่จะต้องอาศัยกำลังกาย ได้เเก่ การฟิตร่างกายออกกำลังกาย การควบคุมเสียงของตนเอง การใช้่าทางเเละคำพูด กำลังใจ ได้เเก่ ความเชื่อ สมาธิ ความใจกว้างเปิดรับฟัง นำไปสู่การคิดทบทวน คิดประเมินตนเอง เเล้วพัฒนาตนเองในที่สุด
การซ้อมเป็นสิ่งที่สำคัญที่ทำให้สามารถมั่นใจก่อนขึ้นเวที ที่ยิ่งซ้อมมากเท่าไร ความพลาดก็ยิ่งน้อยลงมากเท่านั้น เเต่ต้องไม่หักโหมเกินไป โดยในการซ้อมนั้นหลายครั้งๆต้องอาศัยโค๊ชคอยเเนะนำอยู่เพื่อให้เกิดการเรียนรู้ที่ถูกต้อง เเล้วเด็กพยายามเล่นหรือร้องด้วยตนเอง
กำลังกาย เป็นการพัฒนาร่างกายของตนเองให้เหมาะสมกับการร้องเพลง ที่มี การออกกำลังกายโดยถ้าออกกำลังกายจะได้พลังเสียง ได้ฝึกการเว้นจังหวะการหายใจ การควบคุมเสียง เป็นการรักษาระดับของเสียงเรา ซึ่งข้อนี้จะยากที่สุดในการร้องเพลง ที่เสียงของเราที่ส่งออกมานั้นเปรียบเหมือนลำโพงที่อาจปรับให้ทุ้ม ให้เเหลม ดัง ค่อย มีความถี่มาก-น้อย เสียงนุ่ม เสียงเเตก เสียงชัด เสียงเบส เป็นต้น การพูดเเละท่าทางเป็นสิ่งที่สำคัญ เช่นการพูดเข้าบทเพลง ท่าทางการใช้เวทีให้เกิดประโยชน์ เพราะการร้องเพลงไม่ใช่การยืนตรงร้อง
กำลังใจ เป็นการพัฒนาจิตใจของตนเองที่หากนักร้องนักเล่นดนตรีมีทักษะนี้มากๆ จะทำให้คนร้องหรือคนเล่นดนตรีนั้นมีความนิ่งขึ้นเเละผลออกมาดี ที่ได้เเก่ ความเชื่อ ที่เป็นการเชื่อในเพลงของตนเองที่จะร้อง เชื่อในเนื้อที่ออกมา เชื่อในอารมณ์ของเพลงสู่ตนเองที่เเสดงออกสื่อสารไปสู่ผู้ชม มีอุดมการณ์ในการร้องเพลง สมาธิ อันนี้ยิ่งสำคัญ เพราะในการร้องเพลงหรือเล่นดนตรี เราจำเป็นที่จะต้องอาศัยสมาธิให้งานออกมาเสร็จ ไม่วอกเเวกไปกลางทาง สุดท้ายเป็นการ ใจกว้าง ให้ผู้อื่นวิจารณ์เพื่อต่อยอดว่าเรามีจุดด้อยตรงไหนอย่างไรเพื่อปรับปรุงเเก้ไข บัดนี้ หรือครั้งต่อไป
กำลังคิดเป็นการพัฒนาการคิดของตนเองที่มี การทบทวนตนเองว่าตนเองมีจุดด้อยเเละจุดเด่นอะไรที่ควรต่อยอด ซึ่งต้องพัฒนาต่อไปอย่างไม่มีทิฐิส่วนบุคคลเเล้วเปิดใจให้กว้างเพื่อพัฒนาตนเอง เเล้วประเมินตนเองอย่างละเอียดว่าเราควรที่จะพัฒนาอะไร เช่น กำลังกาย กำลังใจ อะไรบ้างเพื่อที่จะต่อยอดตนเองอยู่เสมอๆ เพราะของพวกนี้ หากไม่ได้ทำไปนานๆจะเสื่อมไปตามกาลเวลา ฉะนั้นเเล้วต้องมีการฝึกอยู่เป็นประจำๆ จนนำไปสู่ภาวะของการพัฒนาตนเอง ทักษะในการร้องเพลงที่สำคัญ มีอยู่ ๓ อย่าง ได้เเก่ กำลังกาย กำลังใจ เเละกำลังคิด ที่ต้อฝึกฝนตนเองอยู่เป็นประจำ เเม้จะมีพรสวรรค์มากเพียงใด เเต่ขาดการฝึกฝนพรสวรรค์นั้น ก็เสื่อมไปได้เช่นเดียวกัน เเต่ถ้ามีพรเเสวงเป็นประจำ การร้องเพลงจะไม่ใช่เพียงการบันเทิง เเต่มันเป็นการพัฒนาคนอีกมุมมิตินึง ...
.
.
.
.
.
ความเห็น (2)
เป็นกำลังใจให้นะครับ
