เมื่อคุณพ่อไล่จับ หนูน้อยก็จับชายกระโปรงแม่ วิ่งหลบกลับไปกลับมา เหวี่ยงตัววนรอบแม่ พร้อมเสียงหัวเราะรัวแบบลืมหายใจเป็นระยะ ผู้โดยสารอื่นต่างมองมาด้วยความรู้สึกชื่นชมกับความรักความสัมพันธ์ของครอบครัวนี้
6 ส.ค.57 หลังจากร่วมนำเสนอผลงาน ในการประชุมวิชาการสุขภาพจิตนานาชาติ ที่ จ.เชียงใหม่ เสร็จสิ้น วันนี้จึงเดินทางกลับอุบลฯ ที่สนามบินเชียงใหม่ ดิฉันสังเกตเห็นเรื่องธรรมดาๆ ที่เกิดจะไม่ธรรมดาสำหรับวันนี้ มาเล่าสู่กันฟัง 2 เรื่องนะคะ
เรื่องแรก หลังจากเช็คอินเรียบร้อยแล้ว ยังเหลือเวลาอีกนานกว่าจะขึ้นเครื่อง ไปหากาแฟดีๆ ดื่มสักแก้วดีกว่า .. ระหว่างจิบกาแฟเห็นหญิงคนหนึ่งลากรถเข็นสัมภาระมาที่โต๊ะถัดไป เธอลากเก้าอี้ออก จัดโต๊ะใหม่ มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วนั้งลง เธอก้มลงคุยด้วยครู่หนึ่ง แล้วเดินไปสั่งอาหาร คงนึกภาพออกนะคะ เหตุการณ์ลำดับต่อไปจะเป็นเช่นไร ใครเป็นผู้จ่ายค่าอาหาร ใครนำอาหารและเครื่องดื่มมาเสริ์ฟ .. ดิฉันเพิ่งนั่งมาในรถตู้ซึ่งมีอาจารย์มหาวิทยาลัยท่านหนึ่งนั่งมาด้วย พวกเรา discussion ถึงทิศทางการศึกษาวิจัยประเด็นความละเอียดอ่อนด้านเพศหญิง-ชายกันอย่างออกรส .. เห็นภาพเหตุการณ์นี้แล้ว ดิฉันควรจะรู้สึกเช่นไร
อีกเรื่องหนึ่ง ช่วงรอเรียกขึ้นเครื่อง มีเด็กๆ หลายคนวิ่งเล่นอย่างสนุกสนานบนพื้นที่ทางเดิน จึงมีเสียงเรียก เสียงตะคอก และเสียงกำราบของ 'ผู้ควบคุม' ดังสลับเป็นระยะ มีครอบครัวหนึ่งน่ารักมาก ตัวคุณแม่สวมชุดคลุมท้องยาว ดูอุ้ยอ้ายมากแล้ว ลากกระเป๋าเสื้อผ้าเดินไป-มา คุณพ่อวิ่งไล่จับลูกชายที่ศีรษะสูงพ้นเข่าขึ้นมาไม่มาก เมื่อคุณพ่อไล่จับ หนูน้อยก็จับชายกระโปรงแม่ วิ่งหลบกลับไปกลับมา เหวี่ยงตัววนรอบแม่ พร้อมเสียงหัวเราะรัวแบบลืมหายใจเป็นระยะ ผู้โดยสารอื่นต่างมองมาด้วยความรู้สึกชื่นชมกับความรักความสัมพันธ์ของครอบครัวนี้ .. ดิฉันเชื่อว่า คงมีผู้โดยสารบางคน หวนรำลึกถึง 'หนูน้อย' ที่เคยเดินวิ่งวนรอบตัว ตอนนี้เธอหรือเขากำลังทำอะไรอยูนะ่ ..
