.
.
.
.
ดวงจิตสุดท้ายมีผลต่อภพภูมิที่จะไปเกิดใหม่
เช่น ผู้ที่ทำบุญไว้มาก เมื่อใกล้ตายจะสามารถระลึกถึงบุญที่เคยทำไว้
จึงสามารถไปเกิดในภพภูมิที่ดี
ส่วนผู้ที่ทำบาปไว้มาก เมื่อใกล้ตาย จะขาดสติสัมปะชัญญะ
จิตจะถูกดึงไปตามกรรม หนอ
.
.
ในตอนที่มนุษย์ป่วยหนัก
และถ้าได้รับทุกขเวทนาอันเกิดจากความเจ็บป่วยนั้น
หลายคนที่ไม่รู้ หรือ ไม่เคยได้รับการพัฒนาฝึกจิตมา
เมื่อสติสัมปะชัญญะลดต่ำลง อาจทำให้มีอาการคล้าย ๆ เสียสติก่อนตายได้
.
.
เราจึงพบเห็นบ่อย ๆ ญาติที่มาเยี่ยมจะแนะนำให้ผู้ป่วยใกล้ตายนั้น
บริกรรม "พุท-โธ"
.
.
.
.
แต่ทว่า .. การบริกรรมพุทโธ สำหร้บผู้ที่ไม่เคยบ่มฝึกมาก่อนนั้น
ในวันที่ป่วยหนักขาดสติสัมปะชัญญะแล้ว ยากนักหนอ ที่จะเข้าถึงพลานุภาพที่แท้จริงได้
.
.
.
ภาวนา "พุท-โธ" เป็นภาคปฏิบัติ
ต้องมีระยะการบ่มฝึกด้วยตนเอง (เหมือนมะม่วงดิบไปสุก)
เมื่อผ่านประสบการณ์ตรงจากการปฏิบัติตามระยะแล้ว
จะรู้หลัก เกิดศรัทธา และปฏิบัติได้ดั่งใจ หนอ
อีกประการหนึ่ง (จากประสบการณ์ตรง)
ตอนที่ยังไม่ถือศีล ๕ (อย่างอุกฤต)
การภาวนาของผมจะเหมือนเดินหน้า 2 ก้าว แล้วถอยหลัง 3 ก้าว
คือ ไม่สามารถก้าวหน้า ได้
แต่เมื่อถือศีล ๕ บริบูรณ์ได้ระดับหนึ่งแล้ว
การภาวนาจึงจะเป็นผล หนอ
.
.
.
.
จริง ๆ แล้ว ผมเริ่มบริกรรม "พุท-โธ" เป็นและถูกต้องตอนย่างเข้าเดือนที่ 3 หลังจากที่เข้าศึกษา
ปฏิบัติตามหลักสูตร "ครูสมาธิ" ของสถาบันพลังจิตตานุภาพ ครับ
ซึ่งเป็นปีที่ 6 ของการปฏิบัติธรรม
โดยแรก ๆ ด้วยอวิชชา(ความไม่รู้) ทำให้ผมปฏิเสธ "สมรรถะ" จะเอาแต่วิปัสสนา
ในปี 2553 มีโอกาสได้ขับรถพาญาติผู้ใหญ่ไปกราบนมัสการสรีระองค์หลวงตาพระมหาบัว
ผมพูดในรถขึ้นว่า ผมไม่ได้ภาวนา "พุท-โธ"
เกิดบรรยากาศเงียบไปใหญ่ แล้วทุกสายตาก็มองมาที่ผม
พร้อมกับมีคำพูดขึ้นว่า ....มีอย่างอื่นด้วยหรือ ? ที่ไม่ใช่พุทโธ...
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมก็เริ่มตามหา....พุท-โธ....
.
.
.
.
และก็ฝึกบริกรรมพุทโธ มั่วเอาแบบนกแก้ว นกขุนทอง มาโดยตลอด
จนย่างเข้าเดือนที่ 3 ของการฝึกตามหลักสูตร "ครูสมาธิ" จึงเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นกับผม หนอ
.
.
.
.
.
สาธุ สาธุ สาธุ
สาธุ สาธุ ครับ