ชีวิตคือเกมหมากรุก
ชีวิตก็เหมือนเกมการเล่นหมากรุก คู่ต่อสู้คือสภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่ บางคนเดินหมาก สามารถคิดไกลออกไปได้หลายก้าว จนถึงพันลี้ รู้จักวางแผนให้กับตัวเองตั้งแต่เนิ่นๆ ในขณะที่บางคน สามารถวางแผนชีวิตได้เพียงสั้นๆเดินเพียงไม่กี่ก้าว ขาดเป้าหมาย หรือแม้กระทั่งเดินหนึ่งก้าวค่อยคิดหนึ่งก้าวเท่านั้น
ประมือกับเซียนหมากรุก ถ้าวางหมากไม่ดีเพียงตัวเดียวก็อาจทำให้แพ้ทั้งกระดานได้ แต่เวลาเซียนหมากรุกเดินหมากถึงแม้จะเห็นว่ากำลังถูกรุกไล่อยู่ ก็อาจพลิกผันสถานการณ์จากรับเป็นรุก จากแพ้เป็นชนะได้เช่นกัน
บางคนเดินหมาก คิดไว เดินไว แต่มักพลาดท่าเสียทีเข้าตำรา ด่วยได้สามผลามมักพลิกแพลง ในขณะที่บางคน อาจเป็นเพราะคิดมากเกินไปเลยทำให้เสียโอกาสที่ดีไปมากมาย
บางคนเดินหมากหากยังไม่เข้าตาจนจริงๆ ก็ไม่มีวันยอมแพ้ ในขณะที่บางคนแค่เห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดี ก็คว่ำกระดานชูธงขาวยอมแพ้เสียแล้ว ตัวหมากบนกระดานยิ่งเล่นยิ่งน้อย ดั่งชีวิตของมนุษย์ยิ่งเดินยิ่งสั้น บางครั้งยังต้องอาจรับมือกับความกลัดกลุ้มทุกข์ใจที่ส่งผลกระทบมาจากตัวหมากที่วางผิดไปตั้งแต่ตอนแรกอีกด้วยฉะนั้น ยิ่งตัวหมากบนกระดานเหลือน้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งจะต้องเล่นด้วยความระมัดระวังมากเท่านั้น หากจะชนะก็ต้องชนะอย่างสวยงาม แต่หากต้องแพ้ ก็จะต้องรั้งให้นานที่สุด และแพ้ให้น้อยที่สุด จะได้ไม่เสียหน้า
ที่ยังโชคดีก็คือ ในเกมแห่งชีวิตนั้นถึงแม้ผู้เล่นจะไม่อาจชักว่าวได้ แต่ผู้ชมก็ไม่จำเป็นต้อง ห้ามสอด เหมือนกันดังนั้น ผู้ที่รู้ตัวว่ามีกำลังเพียงน้อยนิด ก็สามารถที่จะแสวงหากุนซือเก่งๆมาสักคนสองคนเพื่ออร่วมกันสรรค์สร้างเกมกระดานที่เลิศเลอขึ้นมา แต่สิ่งหนึ่งที่จะลืมไม่ได้เป็นอันขาดก็คือ ตัวกุนซือที่คอยช่วยอยู่ข้างๆนั้น ก็มีเกมกระดานของตนที่ต้องเดินเช่นกัน อย่ามัวแต่คอยสนใจที่จะช่วยเหลือคนอื่น จนต้องแพ้ย่อยยับในเกมกระดานของตัวเองไป
(ลองถามตัวเองดูสิว่า)
มีตัวหมากเหลืออีกเท่าไหร่ ?
ได้ชนะอะไรมาบ้างแล้วในเกมชีวิต?
และหมากที่เหลือสมควรจะเริ่มวางหมากลงในตำแหน่งที่ดีที่สุดที่เหลือไม่มากแล้วอย่างระมัดระวังได้อย่างไร?
ความเห็น (4)
...เล่นหมากรุกไม่เป็นค่ะอาจารย์...เป็นแต่วางแผนชีวิตให้ตัวเองในเรื่องของครอบครัว...การศึกษา...การงาน...การเงิน และสังคมนะคะ...
เป็นเพียงข้อเปรียบเทียบชีวิตที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด..ครับท่านอาจารย์ ทุกเวลาจึงอาศัยการรังสรรชีวิตด้วยและรักษาโอกาสเพียงน้อยให้เกิดคุณค่าต่อสังคม..ตนเองและครอบครัว..อาจารย์ทำหน้าที่ได้สุดยอดแล้วกับชีวิตของท่าน
เป็นบันทึกที่ประทับใจมาก ชีวิตคนเหมือนเกมการเล่นหมากรุกจริง ๆ ผมไม่เคยเล่นหมากรุก และตัวหมากของผมก็เหลือน้อยจริง ๆ มันใกล้จะจบเกมแล้ว......
ใจหนึ่งก็อยากเล่น Line เหมือนกัน ตัดสินใจไม่เพราะถ้าเล่นต้องซื้อมือถือใหม่คงไม่ต่ำกว่า ๔,๕ พันบาท เปลืองเงิน ไม่มีหน้าที่ต้องสั่งงาน หรือตรวจงานอะไรแล้ว อีกอย่างหนึ่งเห็นคนเขานั่งจิ้มแล้วไม่ค่อย OK เลยเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ในความรู้ึสึกของผม...