บทเรียนจากสิ่งที่ใจตอบว่า "ไม่ใช่"

วันจันทร์ ที่ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2557

สองวันกับเช็คลิสต์ตัวใหม่ เป็นอะไรที่ หืดขึ้นคอ เมื่อคืนเวลาล่วงไปกว่าตั้งไว้เกือบ 2 ชั่วโมงกว่าจะได้นอน

เป็นการเข้านอนกับผลลัพธ์ที่ได้คำตอบว่าไม่ใช่ ความรู้สึกข้างใน คือ “เหนื่อย”

สิ่งที่ได้สะกิดใจคิดกับตนเอง

สิ่งที่ลงมือทำ ไม่เบ็ดเสร็จกับตนเอง ต้องมีอะไรที่ต้องส่งไม่ต่อ เป็นสิ่งที่ไม่ควร

เพราะไม่ยอมทำโจทย์นี้จึงติดค้าง”

ไปวิ่งข้างในจะรู้สึกสึกสบายขึ้น มีกำลัง แต่พอมาลงมือทำ กลับยังไหลเข้าไป จมไปอยู่ดีนี่คือ สิ่งที่ต้องแก้ไข

พอทำ ๆ ไป เจออะไรที่ ชักจะไม่เข้าท่า

การเผชิญหน้าในการปรับปรุง ไม่เกิดขึ้น มีแต่อาการ อึ้ง คิด ๆ ไม่แน่ใจ แล้วก็ทำอย่างเดิม

ก็เป็นอะไรหล่ะ บทเรียนเก่าในเรื่องใหม่

ถ้ากลับไปจัดการได้แก้ไขได้จะทำยังไง

ถ้าไม่โอเค ปรับใหม่ เห็นอะไรผิดปกติ สติไม่ทัน อย่าเร่งตนเอง

ไม่งั้นความเสียหายจะมากขึ้น สรุปคือ ประเมินผล ประเมินสถานการณ์ให้เร็วกว่านี้

ถ้าประเมินแล้ว ไม่ใช่ ไม่โอเค ปรับใหม่

กว่าจะออกจากบ้านเมื่อเช้าช้า ข้างในก็สะบักสบอม

คิดผังร้าน ชาสมุนไพรที่คิดว่า น่าจะทำให้คนลองชิมได้ อย่างน้อยบนฐานคิดว่า “คนที่บ้านได้ทาน แล้วเป็นประโยชน์”

อย่างน้อย ควรจะเริ่มจาก ยารักษาอาการพื้นฐานที่แม่เป็น น่าจะดี

ทุก ๆ เช้าของการกลับบ้าน แม่จะเตรียมกับข้าวให้

ทุกครั้งที่ทาน เป็นอาหารที่เลิศรส มาก ๆ

ทั้ง ๆ ที่ดูไม่ต่างจากที่หาซื้อทานได้เองที่ขอนแก่น แต่รับรู้กับหัวใจว่า “ผิดกัน”

อาหารที่แม่เตรียมให้ ทานแล้วอิ่ม และมีความสุข

มาถึงขอนแก่น ร่างกายเหมือนจะเพลีย ๆ หาคำตอบกับตนเอง

หนูบกพร่องกับตนเองหลายเรื่อง ที่ยังไม่ได้ลงมือแก้ แต่ผูกปมเพิ่ม

ถามตนเอง “จะแก้เมื่อไหร่”

ได้อย่างหนี่งกับตนเอง เรื่องการแก้ไขปัญหา ถ้าข้างในลงล็อคว่า จะจัดการ มันจะลุยแหลก

แล้วก็ได้ “บทเรียน” แต่ผลลัพธ์ออกมาก็แทบเดี้ยงเหมือนกัน

วันนี้ตามแผนต้องเข้ามานอนที่วัดที่ยโสธร แต่กว่าจะออกเดินทางมาก็ถึงดึก โจทย์นี้ก็ยังไม่ผ่าน

กูจะดื้อดึงกับพ่อ แม่ ครูบาอาจารย์ไปถึงเมื่อไหร่

คำถามที่ครูให้ไว้

พอพูดลงไปในใจ ใช้แก้จิตที่แข็งกระด้างดื้อด้าน จะยวบอ่อนลง

ทบทวนเรื่อง อะไรเป็น ฟิกซ์เกอร์ พอยด์ ที่มันทำให้ไม่เชื่อฟังครูบาอาจารย์

ความโกรธ น้อยใจ กลัว ขี้เกียจ อวดดี ดื้อ ความไม่ใส่ใจ ข้างนอกกับข้างในไม่เหมือนกันเลย กายลงมือทำ แต่ใจข้างในปฏิเสธ เป็นสิ่งที่สะสมมานาน ไปตกร่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ยังหาไม่เจอแต่เป็นสิ่งที่เป็นบ่อย ๆ เมื่อถูกสั่งให้ทำอะไรแล้วรู้สึก “ขัดใจ” เห็นเริ่มต้นเท่าที่นึกได้ตอนนี้ก็ คือ การเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เป็นบทเรียนที่ยังทำไม่จบกับตนเอง เป็นจุดดำชัดๆในใจ ที่ต้องจัดการในใจ